De wondere wereld van Auracarialand

We zijn weer op Ruta 40, de toeristische route die in Argentinië langs de Andes door fantastische landschappen gaat. We hadden 2 jaar geleden een fotoboek gekocht met foto’s van bijzondere bezienswaardigheden en een ervan was een waterval in een vulkaanlandschap. Dit is zo’n prachtig plaatje dat het ons de moeite waard leek om deze plek eens te gaan bekijken.

We gingen op zoek naar de plaats Caviahue aan het meer met dezelfde naam. Het landschap doet je meteen denken aan Schotland met de glens en dales. Prachtig goudgeel gras met op de achtergrond de vulkaan. Overal grote zwarte vulkaan stenen in het landschap en kleine huisjes afgezet met houten paaltjes, een kraal voor het vee. Hier wonen de oorspronkelijke bewoners van Argentinië de Mapuches.

In het dal lopen honderden koeien (incl. kalfjes die gewoon bij de moeder blijven en in de kudde opgroeien) geiten, schapen en paarden.

Het moet een hard bestaan zijn voor de Mapuches. Nu op het eind van de zomer ziet het er allemaal mooi uit, maar het zal hier al gauw erg koud worden en de winters duren hier lang.

Een paar kilometer verderop zien we de eerste Auracariabomen alweer staan. Fier tegen de goudgele achtergrond van de ruige bergen. In Mapuchegebied mag je niet zomaar overal kamperen, maar we vonden een mooie plek aan het meer van Caviahue waar nog enkele camperbusjes stonden.

Caviahue is een leuk dorp waar veel mooi gebouwde houten huizen en hotels staan. Het is ook een wintersportplaats, er kan s’winters geskied worden op de vulkaan waar ook een lift is. Er wordt hard gewerkt aan een boulevard langs het meer maar de weg door het dorpje is nog steeds bar en boos.

De volgende morgen staan we vroeg op. Het is nog behoorlijk fris want de nachten zijn koud maar de kleuren zijn s’morgens het mooist op de watervalroute die we gaan lopen bij de Agri rivier. Wat een fantastische wandeling van een paar uur. In een Auracariabos lopen we door een bergachtig gebied met op de achtergrond de vulkaan langs 4 verschillende watervallen, de een nog mooier dan de ander. Het valt op dat de wortels van de bomen allemaal blootliggen. Dit blijkt erosie te zijn. De wind waait het zand van de wortels weg die dan bloot komen liggen wat natuurlijk niet goed is voor de boom. Na de wandeling eten we een forel uit de oven met gegrilde groenten in een restaurantje en rusten we uit aan het meer.

De volgende dag waait het hard en is het half bewolkt maar besluiten we toch naar het hoogtepunt van Caviahue te gaan namelijk de salto de Agri. We volgen de rivier de Agri door het dal met hier en daar een Auracariaboom en overal oranje ijzerafzettingen aan de randen van de rivier. Bijzonder mooi dal waar we kuddes koeien en geiten tegenkomen met de gaucho’s en hun honden. Je ziet ze al van verre aankomen door de grote stofwolk.

We parkeren de Enjoy en ja hoor daar is de waterval exact zoals de foto in het fotoboek. Hier komt de rivier de Agri naar beneden in dit kleurrijke landschap. De vulkaan heeft hier een hoefijzervormige krater gemaakt van basalt. Omdat het water altijd het laagste punt opzoekt is hier bij toeval de waterval ontstaan. Het water stroomt hier over de kraterrand. Achter de waterval is het felle groen mos wat groeit op plaatsen waar de zon komt. Het oranje van de ijzerafzetting maakt het een prachtig kleurenspel met het turkooizen blauw van het water. Ook de ruige gorge uitgesleten in vroeger tijden toen dit een woeste rivier moet zijn geweest is erg mooi.

We waren al in een dorpje verderop toen we een appje kregen van Marieke en Michiel dat ze in Caviahue waren en gehoord hadden dat er in het weekend een festival was om te vieren dat de vruchten van de Auracariabomen de pines geoogst worden. Tja die ene keer dat er een festival is en je bent in de buurt….De volgende morgen reden we de mooie route weer terug naar het festivalterrein. We waren net op tijd voor de optocht van de ruiters met de paarden die een voorstellingsronde deden. De paarden met mooi gevlochten halsters en leidsels. De ruiters droegen een platte pet en een driekwart broek. Hele families met 4 generaties deden mee met dit evenement en de vaders waren zichtbaar trots op hun soms nog piepjonge zoontjes die al in hun mooie pakje op een paard zaten.

Daar kwamen Marieke en Michiel met de vrachtwagen en daarachter Piet met de brandweerwagen dus het stel was weer compleet. Er waren nog allerlei activiteiten onder andere het vangen van koeien met lasso’s en kinderen die probeerden op een schaap te blijven zitten wat niet echt lukte maar wel een lachwekkend gezicht was.

Het decor was erg mooi tegen de Auracariabomen. Het was een fotogeniek evenement. Er waren ook kraampjes met kleding en paardensportbenodigheden. Verder uiteraard stalletjes met geneeskrachtige kruiden en eettentjes voor o.a. empanada’s. We hebben een leuke dag gehad en alles goed kunnen bekijken vanaf de tribune. We namen weer afscheid van Marieke, Michiel en Piet. We komen elkaar wel weer tegen. We waren blij s’avonds met een douche op de camping, ook al was het een koude want het was een stoffige dag.