Wijn en dinosaurussen

Zo gauw je de Rio Colorado over bent rijd je uit Patagonië. Wat hebben we genoten van dit gebied. We zijn nu in de provincie Mendoza waar we weer de ene verassing na de andere te zien krijgen. Om het rijden eens te onderbreken gaan we een middag naar de thermen van Cacheuta. In dit vulkanisch gebied zijn natuurlijk overal heetwaterbronnen en hier is er een van. Het is hier bijzonder toeristisch, er staan al 5 bussen als wij aankomen want we zijn eerst een disco met kip gaan eten in een van de restaurantjes die de thermen omringen. Het complex is bijzonder mooi aangelegd, aan een rivier met uitzicht op de bergen en overal vetplanten en bomen. De baden zijn ondiep je kunt er alleen in zitten (niet zwemmen) maar het is toch heerlijk. Je wordt alleen erg moe van dit water, de mineralen doen hun werk. Na het bad een groot glas vitamientjes en we kunnen er weer tegen.

De verschillen in Argentinië zijn groot. De municipalcampings zijn zeer eenvoudig. Ze liggen vaak in een dorp tussen bomen. Je krijgt er water dus je kunt een wasje doen en stroom maar de douches zijn vaak middeleeuws. Het verschil met de YPF een landelijk merk van tankstations kan niet groter zijn. Prachtige koffieshop met 5g wifi (waar we dan ook goed gebruik van maken door de foto’s en zowaar filmpjes te uploaden en een aantal nieuwe tijdschriften te downloaden. Toch leuk om in de Nederlandse tijdschriften de nieuwe mode te volgen en andere nieuwigheden. Van de Volkskrant word je ook niet vrolijk met alleen maar oorlogsellende)

We staan op de camping in Uspullata en rijden nogmaals de pas Christo Redentor. Dit is een prachtige pas die naar de grens van Chili gaat dwars door de machtige Andes. Hier zie je de hoge bergen weer in volle glorie met hoogtepunt de hoogste berg van het zuidelijk halfrond de Aconcagua van 6269m. Als je op een dag zo hoog stijgt heb je meestal geen last van het grote hoogteverschil, maar ik kreeg het toch benauwd daarboven. Op de terugweg nog even langs de Incabrug een eeuwenoude brug van natuursteen.

De route naar Mendoza is saai maar bijzonder groen. Rondom de stad liggen honderden wijngaarden waar de beroemde Malbecwijnen worden gemaakt die in de hele wereld beroemd zijn. Vorige keer hebben we de stad overgeslagen maar we hoorden dat dit een mooie stad moet zijn dus we zoeken een groene camping op ver buiten het centrum. Mendoza is al verschillende keren getroffen door een aardbeving dus veel monumentale gebouwen heeft de stad niet te bieden. Wel heel veel groen. Aan de rand van de stad een enorm park met bijzondere bomen. In de stad brede lanen omzoomd met platanen. De stad is extra ruim opgezet om mensen de kans te geven weg te vluchten als de aarde weer begint te schudden.

Wat is het lang geleden dat we op een terrasje zaten, maar hier zijn een paar winkelstraten autovrij en drinken we koffie met een gebakje en een eind verderop eten we een menu del dia. Wat een prijzen.. we wennen vast nooit meer aan de horecaprijzen thuis. Ondertussen waren Michiel en Marieke op de camping gearriveerd en gingen we met z’n vieren de stad in. Zij op de motor en wij met de taxi (tja verschil moet er zijn) De volgende dag bleken er nog 2 Nederlanders te zijn aangekomen en 2 Belgen. We organiseerden een barbecue met het heerlijke Argentijnse vlees en bijpassende wijnen (die wel in grote hoeveelheden werden genuttigd), maar supergezellig. Het weer is hier heerlijk rond de 25 gr met zwoele avonden.

We namen weer afscheid van het hele stel en zetten onze tocht voort naar een bijzondere bestemming nl. Vallecito. Deze plaats is een bedevaartsoord geworden voor vele Argentijnen. Hier is in 1841 een vrouw Difunta Correa die net bevallen was van haar baby de woestijn ingelopen op zoek naar haar man die dienstplichtig was en voor de oorlog was opgeroepen. Zij stierf van de dorst en het mirakel is dat haar baby het overleefde doordat haar borsten melk bleven geven. Wij kampeerden op de parking van een hotel met een mooi uitzicht. De volgende morgen stroomden de pelgrims al vroeg het dorpje binnen en gingen wij weer verder richting 2 parken.

Het provinciale park Ischigualasto of wel Valle de la luna (Vallei van de maan) durfden we vorige keer niet aan wegens de mulle zandwegen, maar nu was er aan de zandweg gewerkt en was het geen enkel probleem om de gids in zijn auto te volgen. We reden mee met de ochtendtour en inderdaad het lijkt wel of je op de maan rijdt. Het witte kalksteen is door regen en wind weer in allerlei vormen gemaakt en is heel bijzonder. S’middags besloten we nog een keer mee te rijden omdat het licht dan heel anders is. Het bijzondere aan dit park is dat het de droom is van paleontologen. Nergens ter wereld zijn zoveel skeletten gevonden van dinosaurussen en de dieren die half reptiel half zoogdier waren. Dit gebied was toen tropisch met hoge auracariabomen en manshoge varend waar de dino’s toen rondliepen.

Het nationale park wat een eind verderop ligt is heel anders. Talampaya. Ook hier is een camping bij met heerlijke douches waar wij graag gebruik van maakten. Dit park is helaas alleen met een georganiseerde bustour te bezoeken. Ad stond al s’morgens om 8 uur in de rij voor kaartjes. We werden ingedeeld bij een groep bejaarde dames die er op los tetterden. Talampaya is prachtig met hoge rode muren van zandsteen en knalgroene bomen ertussen wat goed afsteekt. Het is allemaal erg mooi maar maakt op ons weinig indruk als je in zo’n grote groep rondloopt met een leider die alleen maar roept dat je geen meter bij de groep weg mag lopen. Ad kreeg dan ook vaak op zijn donder.

Na deze parken volgden nog 2 prachtige kloven. De Jachalkloof die behoorlijk eng was letterlijk en figuurlijk. We namen per ongeluk de oude weg en deze brokkelde hier en daar behoorlijk af……De Cuesta Miranda vonden we ook geweldig. Cactussen van klein tot groot die mooi afstaken tegen de rode bergruggen.

Argentinië is zo prachtig en zo ongelofelijk weinig bezocht door toeristen. Mensen weten niet wat ze missen. Elke dag heeft weer een verrassing in petto. Gekleurde bergen, kloven, veel droge rivieren, besneeuwde toppen van bergen tot 6000 meter.

We komen steeds Argentijnen tegen die het geweldig vinden dat wij hun land bezoeken. Ze vinden onze wagen muy lindo wat erg mooi betekent.

We gaan de San Franciscopas rijden en slapen op grote hoogte. Dit is een test voor ons of we de hoogte aan kunnen voor de volgende ronde….