Welkom in Puglia; land van de trulli's

We reden door een bijzonder mooi natuurgebied met kronkelende weggetjes. De natuur ziet er gezond uit met felgroene dennen. We zijn op het schiereiland Gargano in de hak van de laars in Italië. Mooie uitzichten de diepte in en in de verte doemt de landtong op waar het eeuwenoude witte stadje Vieste ligt.

We zijn weer eens op een camping, een van de weinige die nog open zijn want de Italianen vinden het ondanks het mooie weer eind september wel welletjes.

Op deze camping staan 5 wasmachines op een rij en allemaal draaien ze voortdurend. Het blijkt dat wassen hier gratis is (nog nooit meegemaakt) en dan zetten mensen ook een machine aan voor 3 onderbroeken…..en kom je dus nooit aan de beurt. We pakken de fiets en rijden over de landtong rond het mooie stadje Vieste wat nog steeds druk is ondanks dat het allang naseizoen is.

We rijden verder langs de kust en bezoeken het centro storico van Bari, de provinciehoofdstad en haven van de regio Apulie die in WO II is gebombardeerd. Het oude centrum is nog intact evenals de dom. Na de mis in de dom komen jongens en meisjes in hun mooie nieuwe kleding naar buiten. Waarschijnlijk hebben zij hun plechtige communie gedaan. Ze showen trots hun nieuwe pak. In een van de straatjes zitten oudere dametjes pasta te maken: orecchiette, de pastasoort van Puglia. Ze zijn er heel handig in en het is een leuk gezicht.

De camper staat in Bari op een bewaakte parkeerplaats van het Mercure hotel maar een slaapplek vinden wordt een uitdaging. 2 campings zijn weer gesloten en we vinden een parkeerplaats bij de Dolmen (prehistorisch graf)

s’ Morgens in alle vroegte komt er een wagen aangereden met een aantal mannen die de olijfbomen beginnen te snoeien. Weg rust.

In Torre del Mar hebben we meer geluk. Mooi terrein aan zee. Een oud opaatje wijst ons een plek en hier kunnen we nog wat uurtjes lekker in de zon zitten en kijken naar de zee en de plaatselijke bevolking die met zijn allen uit eten gaan en flaneren op de boulevard.

We zijn in Puglia of op zijn Italiaans Apulie. Rood zand met heel veel olijfbomen die er niet allemaal gezond uit zien. Enkele jaren geleden is hier een ziekte in de olijfbomen geweest en dat heeft er hier behoorlijk ingehakt.

We zien de eerste trulli in het landschap. Een trulli is een soort huisje met een kegelvormig dak van losse in elkaar geschoven stenen. De onderkant is witgekalkt en de stenen zijn meestal grijs en worden hier gewoon in het landschap gevonden waar het hier vol van ligt. Soms zie je er meerdere aan elkaar gekoppeld en is er een wat groter woonhuis van gemaakt, maar vroeger woonden er hele gezinnen in.

We zijn in Alberobello, dit is de trullihoofdstad van Puglia. Heel apart gezicht honderden trulli’s bij elkaar in een stadje wat nu natuurlijk supertoeristisch is. We waren er al vroeg maar om 10 u s’ morgens kwamen de eerste bussen al aan vol Amerikanen met gele petjes die achter hun reisleidster aan dromden. Tja het is nou eenmaal zo dat als het ergens leuk of bijzonder is er veel mensen op af komen. Ook de andere Middeleeuwse witte stadjes zoals Polignano en Monopoli worden druk bezocht en zijn ook erg mooi en hebben een bewogen geschiedenis.

Na een bezoek aan Locorotondo reden we door de Valle de Itra en hier stopten we voor een bezoek aan een wijnhuis op een prachtige locatie. We zijn lid van Agricamper, een organisatie waar je gratis slaapt bij bv boeren en hun producten koopt of bij hen dineert.

Samen met een Frans stel proefden we de wijn van wijnboer Marco. Hij is al de 5e generatie die hier woont in een prachtig verbouwde trulli en hier wijn maakt van de druiven op zijn land. We overnachtten met 2 campers tussen de wijnstokken en genoten van een prachtige zonsondergang.

Omdat er weer geen overnachtingsplekken te vinden waren sloegen we ons kamp op op een stil weggetje in de middle of knowwhere tussen de olijfbomen. Lekker rustig gekookt afgewassen, de krant gelezen en naar bed. s’ Morgens om 6 uur stond er ineens iemand keihard te claxonneren bij onze camper. We keken met onze slaperige kop naar buiten en daar stond een oud ongeschoren opaatje met een tand druk te gebaren dat we op moesten rotten en dat het hier geen camping was. Hij maakte zich nogal druk en gebaarde dat hij de carabinieri ging halen, die waarschijnlijk wel wat anders te doen hadden op zondagmorgen. Dan maar vertrekken, zijn we in ieder geval vroeg op en ontbijten we op het kerkplein.

Er waren nog een paar steden die we nog niet hadden bezocht o.a. het barokke Martina Franca en Lecce. Mooie steden maar je moet wel van barok houden want het is in de kerken wel erg druk van binnen en van buiten met beelden en andere versieringen.

We bezochten Ostuni en Otranto nog en reden toen om de punt heen en kwamen uiteindelijk uit in Gallipoli een mooi havenplaatsje. We gingen vanaf de camping met de fiets maar konden helaas niet blijven eten in het mooie stadje want het is al om 18.30 u donker en fietsen is hier zo wie zo al eng laat staan in het donker. Er zijn hier geen fietspaden en de auto's scheuren om je heen. Jammer want het licht was prachtig en de laatste zonnestralen schenen op de oude stad en zette alles in een gele gloed.

Er werd regen voorspeld en we vertrokken op de camping want als het hier gaat regenen en je staat hier in het rode zand kun je wel nagaan hoe de wagen eruit gaat zien. In Taranto onderweg regende het zo hard dat de oude zeer slechte straten overstroomden. Er zijn ook geen putten en de weg is niet rond zoals bij ons dus het water kan nergens heen.

Uiteindelijk maar overnacht op de parking van een winkelcentrum, want het bleef maar regenen. De volgende dag stonden we op een bewaakte parking in de havenstad Taranto, we waren van plan om met de fiets naar een Grieks museum in de stad te gaan maar ik voelde me er niet op mijn gemak. Havensteden kun je maar beter mijden en een eind verder hadden we toch met de fiets om moeten draaien want het water kwam tot aan je knieën.

We gaan naar de beroemde stad Matera, maar daarover later meer.