Vancouver Island west

Zojuist een oer Hollandse maaltijd achter de kiezen; aardappels met gehaktballen en snijbonen uit eigen tuin. Ook het nagerecht frambozen geplukt van Jim’s struiken.

Ik hoop niet dat we teveel frambozen hebben geplukt want Ad weet van geen ophouden.

Het meeste van dit eiland hebben we in 2010 al gezien, maar in het westen zijn we nog niet geweest. Dit eiland is 450 km lang en 100 km breed dus de afstanden zijn pittig en in 1 dag kun je niet op en neer naar de andere kant van het eiland.

Dus belden we Catherine en George in Port Alberni voor 2 overnachtingen. Vanaf hun huis is het nog 2 uur naar de kust dus dat moest te doen zijn.

We zijn onlangs lid geworden van een club van mensen die hun logeerkamer ter beschikking stellen aan clubgenoten voor een overnachting met ontbijt. Wel een beetje raar de eerste keer bij wildvreemden in huis maar Catherine vertelde dat ze vorig jaar hetzelfde hadden gedaan in Schotland en dat het hun uitstekend was bevallen.

George is pastor en Catherine schrijft columns. De volgende morgen een giga ontbijt. Voor de liefhebbers: French toast (wentelteefjes) allerlei fruit uit eigen tuin en jams en jelly’s, sap, koffie en thee en bacon. Met zo’n ontbijt achter de kiezen reden we naar Ucluelet. Prachtige rit. Ucluelet (kan het nog steeds niet uitspreken, is een Indiaanse naam, pardon First Nations`en betekent veilige haven) ligt aan de Atlantische oceaan op de breuklijn van San Francisco. Hier staan overal borden met tsunamigevaar en pijlen voor vluchtwegen. In 1965 is hier voor het laatst een tsunami geweest en die heeft alles verwoest tot aan Port Alberni wat ruim 100 km landinwaarts ligt. De huizen zijn hier allemaal van hout en worden natuurlijk als luciferhoutjes weggevaagd. Van de tsunami in Japan hebben ze hier ook het een en ander meegekregen. Er spoelt hier van alles aan uit Japan zoals een complete motorfiets die in een container zat. De overheid van Canada laat in het midden of de inhoud radioactief was of niet.

Deze kust heeft een heel ander klimaat als de rest van het eiland. Het regent hier gemiddeld 3 meter per jaar en ook tijdens ons bezoek regende het pijpenstelen. De stranden zijn magnifique. Je loopt eerst een uurtje door het regenwoud (letterlijk en figuurlijk) over een boardwalk en komt dan uiteindelijk uit op een gigantisch strand.

Dit gebied is het Pacific Rim nationaal park. Ook de rit naar Tofino was prachtig, maar je zou hier eigenlijk een week moeten blijven om van alle natuur te genieten.

Op de terugweg nog even terug naar Cathedral Grove. Dit is nog een van de weinige bossen in Canada waar de gigantische Ceder en Douglasdennen niet gekapt zijn. Er zijn exemplaren bij van 800 jaar oud, helaas heeft een storm een paar jaar geleden heel wat van deze reuzen doen omvallen. Je waant je op een andere planeet zo mooi.

Vorige keer in de winter waren we hier helemaal alleen. Nu was het moeilijk een parkeerplaatsje te vinden tussen de enorme auto’s en campers zo groot als een bus. Het is nog steeds hoogseizoen. Volgende week gaan de kinderen weer naar school.

Van de week ook nog een dagje naar Anne en Earl. Earl had zijn ribben gekneusd, was gevallen uit de hot tub (soort bubbelbad buiten) Hij heeft in de inlet 2 kooien hangen voor garnalen die hij iedere dag uithaalt met de boot. Wij mee natuurlijk. De vangst was niet echt geweldig maar toch genoeg voor de lunch. Verser kunnen ze niet zijn. Hij breekt meteen de kop eraf, dan zijn ze dood en gaan ze in de pan. Vrouwtjesgarnalen gooit hij terug want deze zitten vol eitjes en zorgen voor het nageslacht. Heerlijk die garnalen op brood met avocado en tomaat.

S’Middags leerden ze ons kajakken, superleuk. Als we in oktober terugkomen zullen we vaak op het water te vinden zijn.

Gisteren naar Victoria. Het was Classicboatfestival. Prachtig uitzicht vanuit het Empress hotel. Overal in de stad muziekbands en kunstmarkten met First Nationkunst en sieraden e.d. Morgen gaan we weer vertrekken met de ferry naar het vasteland en gaan we met de bus naar het huis van Frank en Sandy in Vancouver die inmiddels wel in ons huis zullen zijn aangekomen.

Hopelijk krijgen we nog een mooie nazomer.