Van Toledo naar de Extremaduro

Zie tot mijn schrik dat ik al een hele tijd niet meer geschreven heb. Vaak komt het er niet van om s’avonds nog schrijfinspiratie te krijgen. Overdag zijn we altijd heel actief en als we dan s’avonds gekookt en afgewassen hebben en de foto’s en het dagboek bijgewerkt, is het al haast bedtijd.

Na El Escorial gingen we naar Toledo. De laatste stad in de provincie Castilie-Leon.

Toledo ligt hoog boven op een berg met beneden de rivier de Taag waar wij kampeerden op een parking. Op 2 plaatsen in de stad zijn roltrappen gebouwd die de toeristen naar boven brengen. Prima idee alhoewel de vreselijk stinkende dieselbussen die ook omhoogrijden je nog steeds de adem benemen en een enorm lawaai maken.

Maar eenmaal boven sta je midden in een museum. Hier is niet veel veranderd na de middeleeuwen. Prachtige kerken, kloosters, 2 synagogen, kasteel, stadsmuren.

In de middeleeuwen was Toledo een smeltkroes van christenen, joden en islamieten. Het mooiste monument uit die tijd is de kathedraal.

2014 is het jaar van de schilder El Greco waar we al heel wat werk van hebben gezien. Deze van oorsprong Griekse schilder heeft meer dan 30 jaar in Toledo gewoond en gewerkt en hier zijn nog heel wat schilderijen en altaarstukken van zijn hand te bekijken.

Dan gaan we centraal Spanje verlaten en rijden door de Extremadura (land achter de Douro, tegen de Portugese grens)

Deze provincie wordt het minst door toeristen bezocht en dat vonden wij heerlijk na het hectische Toledo waar de Japanners achter hun gids met paraplu door de stad rennen.

De Extremadura is nog bijna helemaal zoals het altijd is geweest. Golvend grasland met prachtige koeien met hun kalfjes. Het Iberisch zwarte varken wat rustig in de modder rolt en verder grote leegtes tot er weer een heuvel opduikt waar een prachtige middeleeuwse stad is.

Bijvoorbeeld Caceres, Trujillo en Jerez de los caballeros waar sinds de middeleeuwen de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Omdat deze steden op een berg zijn gebouwd destijds hebben ze niets geleden want de nieuwe stad is in het dal gebouwd. Ook oorlogen hebben hier blijkbaar geen schade aangericht. Overal zie je ooievaarsnesten, op alle kerktorens maar ook op de elektriciteitspalen, zal in de lente een mooi gezicht zijn. Ook veel kastelen en ruines in de kleur van de stenen van de bergen.

Uit de Extremaduro trokken veel conquistadores en emigranten naar de nieuwe wereld en met het vele geld dat daar verdiend (geroofd) werd zijn hier veel kerken en kastelen gebouwd, want je moest natuurlijk laten zien dat het je goed ging.

Een prachtige plaats vonden wij Guadelupe een klein stadje met een enorm klooster. Ferdinand en Isabelle het Spaanse katholieke koningspaar wat van Spanje een land maakte alleen voor katholieken (joden en islamieten konden zich bekeren tot het katholieke geloof en anders vertrekken) kwamen hier regelmatig en hadden ook hier hun eigen paleis.

Dit is nu de parador, het staatshotel waar we vaak koffie dronken in de prachtige patio met de sinaasappelboompjes. Omdat de camperplek gebruikt werd voor Haloween (ja dat hebben ze hier ook al) mochten wij op de parking staan naast het cultureel centrum met een mooi uitzicht over het oude stadje.

Na Zafra was de laatste stad in de Extremadura Merida (hoofdstad van deze provincie) een van de belangrijkste Romeinse vindplaatsen in Europa. Ongelofelijk wat hier nog te zien is uit de Romeinse tijd. Een prachtig geheel gerestaureerd  amfitheater verder een grote arena waar heel wat is afgevochten met beren, leeuwen en andere wilde dieren.

In het nieuwe museum wat erg mooi gebouwd is in de stijl van het amfitheater in rode baksteen zijn heel wat mozaïekvloeren te zien die zijn opgegraven en met een engelengeduld gerestaureerd (museo national de arte romano)

Het kamperen in Spanje bevalt ons nog steeds goed. Campings zijn prima, alleen de plaatsen erg klein, maar daar heb je in dit seizoen geen last van. Goede sanitaire voorzieningen. Spanjaarden zijn erg op zichzelf, moeilijk contact mee te krijgen. Niemand spreekt hier Engels, ook de jonge generatie niet of nauwelijks, maar het wordt wel gewaardeerd dat wij onze best doen om in het Spaans dingen duidelijk te maken.

Uit eten gaan doen we nog niet veel omdat s’avonds om 9 uur voor ons geen tijd is. Soms doen we wel eens een “menu del dia” s’middags om 2 uur. Wat hier ook niet te vinden is en wat wij thuis natuurlijk wel hebben zijn restaurants uit andere landen pizzeria’s, Chinezen en Mexicaanse restaurants kom je hier praktisch niet tegen.

Het weer is heel wisselend. We hebben weken gehad van 25 gr. maar ook ijskoude nachten met s’morgens 6 gr. op de thermometer. Regenen doet het meestal s’nachts dat is wel handig.