Romeinen en zwaardvissen

Na het bezoek aan de laatste koningsstad Meknes stonden we met bijna 40 gr. op een camping onder de bomen. Normaal koelt het s'avonds altijd af zodat we heerlijk slapen behalve deze keer. Om 23 uur zaten we nog steeds buiten, en er blies een hete wind uit de woestijn van Algerije. Ja met 36 gr. valt het niet mee om te slapen maar ja it is "all in the game."

De volgende morgen reden we naar de Romeinse opgraving  "Volubilis". Dit is een bijzonder mooie stad geweest en bewoond vanaf de 3e eeuw v. Chr. door 20.000 mensen. Omdat er weer temperaturen werden voorspeld van 40 gr. namen we een gids die ons rondleidde langs de meest bijzondere opgravingen. Het is een erg groot gebied en je vindt soms niet alles tussen het hoge gras. Het mooiste zijn hier de vele mozaiken die nog steeds op de plaats liggen waar ze ooit zijn gemaakt, in huizen van rijke Romeinen. Prachtige badhuizen, de agora, de basilica, resten van tempels en een mooie triomfboog.

Genoeg van de hitte, we bewaren Rabat (de hoofdstad van Marokko) voor de volgende keer en nemen de kortste weg naar de kust. Moulay Bousselham een klein vissersdorp aan de oceaan genoemd naar een heilige marabout. We kampeerden 4 dagen aan een estuarium op een camping aan het water. Even wat rustdagen inlassen want we hadden allebei last van onze darmen gekregen door de hitte en de overgang van Nederland naar Marokko. Hier stonden verschillende Nederlandse echtparen dus dat was gezellig om s'avonds een wijntje te drinken. Maar er was een groot nadeel aan deze mooie camping; ik werd belaagd door steekvliegen en muggen en de laatste dag was ik het meer dan zat. Wegwezen naar Larache, een prachtig stadje wat veel weg heeft van Chefchaouen met al het blauw maar dan in een ongerestaureerde versie. Een grote vissershaven waar we voor het eerst de enorme zwaardvissen zagen met hun grote ogen en lange zwaard. Marokkanen vinden alles goed als je maar niet in de weg staat. Havens zijn altijd interessant en ik kan hier uren rondlopen en fotograferen.
De medina was prachtig, heel oud en vies maar heel origineel met spelende kinderen, een jongen achter een broodkar, en overal heerlijke geuren van brood, banket, tajines en soepen. Larache is lang Spaans geweest en hier roepen de kinderen weer ola in plaats van bonjour. In de nieuwe stad een prachtig plein met een fontein en veel art deco gebouwen van rond 1920 in Spaanse stijl. Als je hier dan prinsheerlijk zit te lunchen met een omelet met kaas en brood en een glas verse jus en je moet met z'n tweeën 5 euro afrekenen..... ongelofelijk.

Het laatste stadje aan de oceaan richting Tanger is Asilah. Heeeel toeristisch maar super leuk. Heeeel oud, is vroeger gesticht door de Phoeniciers, toen Romeins en veel later in 1471 werd het veroverd door de Portugezen. Deze bouwden de hoge stadsmuren. Smalle straatjes met kleine huisjes in blauw en wit met hier en daar souvenirwinkels en tapijtzaken. een moskee en een terras. Veel meer is het niet maar je hebt hier een schitterend uitzicht over de oceaan en de kliffen waar vroeger heel wat schepen zullen zijn vergaan. Prachtplek voor de zonsondergang. Er is hier wel een camping maar het is veel leuker om in de haven de Enjoy te parkeren en het eb en vloed te zien worden als de boten droog komen liggen en jongens in het natte zand prikken met een stok om kokkels en andere zeediertjes te zoeken. Het lag ook hier weer vol afval waar niemand zich om bekommerd en ook lagen hier drollen. Ik dacht dat die van geiten waren want die lopen hier overal rond, maar nee deze keer waren ze van dromedarissen. 3 stuks met een paar kerels die probeerden een stel Spanjaarden te interesseren voor een ritje. Pal naast de Enjoy, dus wij stonden op de plek van de kamelen. Ach ja da's weer eens wat anders.
Alles draait hier om de vis en dan in de maand mei vooral om de megagrote zwaardvissen. Rond deze tijd komen hier scholen zwaardvissen voorbij in de oceaan en de kleine bootjes vangen deze grote joekels met hengels op 6 a 7 km uit de kust. Ongelofelijk hoe ze die beesten vangen want de zwaardvis is een agressieve vis, dus dat moet een heel gevecht zijn. Mooi gezicht als je de kleine bootjes binnen ziet komen rond het middaguur met hun vangst en een voor een naar de trap ziet varen waar mannen staan die helpen de enorme zwaardvissen uit de bootjes te tillen. Sommige zijn zo lang ( zeker 3 tot 4 m.) dat ze met een touw omhoog getakeld moeten worden. Met 6 man trekken ze de vis omhoog waarna er een slager komt die het beest opensnijdt en de ingewanden eruit haalt en de vis verder schoonmaakt. Niet echt een prettig gezicht. Ad stond met z'n neus voorop, maar ik vond het prima om op de muur te staan een eindje verderop om het schouwspel te filmen.
Uiteraard zijn er in Asilah ontelbare visrestaurants en we hebben de laatste 7 dagen dan ook alleen maar vis gegeten. Heerlijke salades, gefrituurde vis, zwaardvis, inktvis en vistajine. Op de vorige camping liep je zo naar de visafslag waar je vis kocht recht van de visser zelf. Ik had van thuis mijn grote pan meegenomen en zo bakten we een grote tarbot en de volgende dag tong.

Na Asilah waren we nog een dag in Tanger. Volgens de reisgids was Tanger vroeger een soort zeerovershol met veel prostitutie en criminaliteit. Maar nu is Tanger een moderne stad en heel anders dan de rest van Marokko. Alleen de medina is nog hetzelfde. Er zijn veel moderne hotels, prachtige wijken met pijnbomen en villawijken waar de rijken wonen.
Het waaide keihard toen we opstonden op vrijdag en er werd slecht weer voorspeld. We besloten naar de haven te rijden om in te checken voor de middagovertocht. Er was plaats genoeg want met het negatieve reisadvies komt er geen toerist meer en het seizoen is voorbij, het wordt te warm. Met een open ticket kun je altijd mee met de ferry dus dat is makkelijk. Ondanks de harde wind waren we in 1,5 uur veilig aan de overkant in Algeciras.