Rincon de la Vieja, Cabo Negro en vulkaan el Arenal

Costa Rica is een van de meest vulkanische landen ter wereld en heeft ook regelmatig last van aardbevingen. Vandaag staat een route naar een van de vele vulkanen op het programma nl. Rincon de la Vieja.

Vanuit Monteverde reden we over glibberige slechte wegen noordelijk naar een drogere regio. Eerst naar Liberia waar we lunchten in een van de weinige koloniale gebouwen die er nog zijn. Verder heeft ook deze stad ons niets te bieden dus vervolgden we onze weg richting vulkaan Rincon de la Vieja. Via een weg die uitgegraven was in de lavavelden (witte as die de vulkaan in vroeger tijden uitspuwde). Heel aparte ervaring. Enkele kilometers verder stond de lodge die we geboekt hadden als enige accomodatie in het hele gebied en het was er erg druk met Europeanen die blijkbaar allemaal vakantie hebben. Gezellige lodge met een restaurant waar je wel moet eten want er is de wijde omgeving niks anders. Gelukkig had het restaurant een goede kok en als je een hoofdgerecht bestelde kreeg je er gratis een soepje en nagerechtje bij, heel attent.

De volgende dag wandelden we in het nationale park naar watervallen en hot springs waar een bus Fransen $20 hadden betaald p.p. om zichzelf in te smeren met modder en af te spoelen in de warme bronnen. Je moet hier wel op  je portemonnee letten want werkelijk voor alles moet worden betaald. Elk wandelingetje heeft hier z’n prijs.

Rincon de la Vieja heeft geothermische bronnen en fumerollen en hier kun je ook diverse wandelingen maken. Onze Nederlandse buren kwamen zo moe terug van die wandeling dat wij besloten heerlijk in onze hangmat op het terras te blijven liggen en ik natuurlijk achter elke vogel aanrende met mijn camera (en met succes want ik heb weer een paar interessante exemplaren aan de collectie toegevoegd)

Vanuit Rincon reden we over de flanken van de vulkaan over de slechtste wegen die we ooit hebben gereden door een magnifiek landschap, tropisch en knalgroen. Regelmatig flitst er een toekan over de weg. Tom Tom bakt er niet veel van deze reis en laat ons regelmatig in de steek. Soms lijkt het of we naar het einde van de wereld zijn gehotst en geknotst. Ook al heb je dan een 4x4 dit is echt ongelofelijk. Je krijgt overal pijn in je lijf maar dat mag de pret niet drukken. Na een lunch in een soda onderweg komen we uren later bekaf aan in Cano Negro wat bijna op de grens van Nicaragua ligt, dit is het verste punt deze reis. Hier hebben ze zelfs wifi en ontvingen we het slechte nieuws dat Ad’s zus en mijn schoonzus Joke is overleden in Maastricht. Heel triest en vervelend dat we niet aanwezig kunnen zijn.

De kamers hier liggen in een botanische tuin die grenst aan een lagune. Het is nu de droge tijd en het is hoogseizoen maar wij zijn de enige gasten. Cano Negro is een grote delta in de regentijd maar nu een rivier met een lagune. Met hoge wandelschoenen aan liepen we om het water heen want het is moerassig en vies van paardenpoep. Prachtige vogels dat was al snel duidelijk. We hadden al gezien dat hier veel regenwoud is gekapt voor ananasplantages en het leefgebied van de vogels is hier veel kleiner geworden. Voordeel hiervan is wel dat er op een beperkt gebied veel vogels te zien zijn.

De volgende morgen vroeg hadden we een boottocht geboekt bij Lucas een Duitse stagiair die veel van vogels wist en vloeiend Spaans sprak. Als je van vogels houdt zoals wij kun je hier helemaal los gaan fantastisch en met 2 paar scherpe ogen van de Costa Ricaanse bootsman en Lucas uitleg hebben we heel veel gezien. Ook leguanen die nu oranje gekleurd waren om extra op te vallen voor de vrouwtjes in de paartijd. Aan de rand van de rivier lag het vol kaaimannen en met al die vogels in de bomen was het een boottrip om nooit te vergeten.

Vanuit het noorden reden we naar El Castillo een klein plaatsje bij La Fortuna, een van de meest toeristische plaatsen van CR. Al van verre zie je de vulkaan El Arenal liggen die tot 1968 rustig was maar toen na een grote aardbeving actief werd en regelmatig uitbarst. Volgens de reisgids kun je je in je hotel laten wekken als er een uitbarsting is die meestal s’nachts plaatsvindt.

We hadden een B&B in Nepenthe geboekt en dat was een verrassing….We waren vroeg daar om onze bagage weg te brengen en een tocht te gaan maken maar we bleken een kamer te hebben met een balkon pal aan het regenwoud met uitzicht op Lake Arenal, dit was zo bijzonder dat we uren hebben doorgebracht met verrekijker en camera om al het moois hier te bekijken, vogels en een groep whitefaced monkeys. Gelukkig had ik de omgeving meteen gefotografeerd toen we aankwamen want even later kwam er een enorme tropische bui over en daarna werd alles mistig en dat duurde de rest van de middag en was er geen vogel meer te zien.

De volgende dag was de vulkaan nog steeds niet te zien door al het vocht wat in de lucht hing en besloten we weer een wandeling te maken over hangbruggen in een regenwoud. Weer een heel andere vegetatie met heel bijzondere palmsoorten, het was weer zeer de moeite waard.