Perth en Ottawa

Michael stond ons al op te wachten op de luchthaven van Ottawa waar we onze auto inleverden. Hij is Nederlander maar woont al heel lang in Canada. s’Avonds zijn we met hem en zijn vriendin een pizza wezen eten en hadden we tijd om ervaringen uit te wisselen. De volgende dag vertrokken zij naar de luchthaven van Toronto voor de vlucht die hen naar Schiphol zou brengen. Jan heeft hen in Heeze weer opgehaald en we nemen aan dat ze met al dat mooie weer in Nederland een fijne tijd hebben.

Michael en Nicole wonen in een groot huis in een bos enkele kilometers buiten Perth. Het is hier doodstil en s’nachts pikdonker. Af en toe zie je een ree met kalfje in de tuin die grenst aan een riviertje. Ze zijn helemaal niet schuw en blijven gewoon staan als je naar buiten loopt.

Perth is een mooie plaats 200 jaar geleden gesticht door Schotten en Ieren. De eerste werklui hebben hier prachtige limestone huizen en kerken gebouwd terwijl ze de spoorweg aanlegden. Het is een heel gezellig stadje met een mooi gemeentehuis en winkelstraten met allerlei winkeltjes met boeken, sieraden, antiek enz. Terwijl bij ons zoveel winkels sluiten en de winkelstraten steeds ongezelliger worden zijn hier een heleboel zaakjes die het bij ons nog geen maand zouden volhouden. Canadezen houden erg van ouderwetse dingen. Er zijn dan ook veel 2e handzaken. Kappers, opticiens en modezaken zie je niet veel. De meeste Canadezen zijn niet zo geïnteresseerd in mode en kapsels, een spijkerbroek en een hoody (vest met capuchon) wordt hier veel gedragen.

Het is heerlijk om weer eens “buiten” te wonen. We hebben zoveel steden gezien dat in de natuur zijn heel fijn is. Er is hier zoveel ruimte. Mensen wonen op enorme percelen met gazons waar je wel een dag over maait. Het landschap is vlak. Hier en daar zie je oude schuren met mooie houten hekken, kerkjes, kerkhoven en rivieren en meren. Mensen wonen hier soms zeer afgelegen echt in de middle of nowwhere.

We hebben allerlei plaatsen in de omgeving bezocht, ook Brockville waar we een rondvaart maakten op de Lawrenceriver naar de Thousend Islands. Hier liggen duizenden eilanden in de rivier waarvan er veel bewoond zijn. Lang geleden kon je hier voor een paar honderd dollar een eiland kopen en er een huis op bouwen. Tegenwoordig kosten ze een vermogen. Er zijn 2 eilanden waar zelfs een kasteel op staat o.a. van de eigenaar van de Singernaaimachines.

Uit eten gaan doen we vrijwel niet meer. We zijn niet zo gecharmeerd van het Canadese eten en met het malse rundvlees wat ze hier hebben maak je in de slowcooker heerlijke stoofpotten en het is ook gezellig om “thuis”te eten. Op een uur en een kwartier rijden van Perth ligt de hoofdstad van Canada: Ottawa. Het is een mooie stad met een compact centrum. We parkeren in Gatineau aan de overkant van de Ottawariver (dit is de provincie Quebec, de grens tussen Quebec en de provincie Ontario is de rivier) Als je over de Alexanderbrug wandelt zie je rechts het historisch museum wat erg mooi is. Het gebouw heeft iets weg van Gaudi’s bouwstijl aan de buitenkant. Binnen is er een grote hal met totempalen en hier kun je de geschiedenis van de First Nations ontdekken. (Canada’s eerste bewoners: Indianen en Eskimo’s)

Aan de andere kant van de rivier ligt een heuvel met hierop het Parlementsgebouw wat in dezelfde stijl is gebouwd als de Big Ben en Buckinghampalace in Londen. s’Morgens kun je op het visitorscentum kaarten halen voor een rondleiding in het parlementsgebouw. Hier had ik heel graag heengewild want er is een schitterende bibliotheek. Er waren alleen nog kaarten over voor een bezoek aan de Peacetower. We stonden keurig op tijd in de rij. Duurde eindeloos zoals alles hier lang duurt (Canadezen houden niet van opschieten) tassen open, alles uit van metaal, door poortjes enz. Toen we eindelijk klaar waren werd ons verteld dat de lift van de Peacetower stuk was en dat het feest niet doorging. Het enige wat we mochten zien was de Memorychamber. Hier liggen boeken met namen van soldaten die gesneuveld zijn in de diverse oorlogen waarin Canadezen hebben meegevochten.

Overal in Ottawa zijn ze aan het werk. Gebouwen, musea, wegen en bruggen alles moet een grondige beurt krijgen want volgend jaar viert Canada haar 150 jarig bestaan en moet de hoofdstad er piekfijn uitzien. Alleen jammer voor ons en toeristen die nu de stad bezoeken. Overal is stof, lawaai en vrachtauto’s. Wat voor alle steden in Canada geldt is dat er bijna nergens autovrije straten zijn. Zelfs bij de gezellige Bymarkt waar je leuk kunt eten en winkelen razen de auto’s om je heen. Wat ook irritant is, is dat Canada in het centrum zoveel borden heeft. In elke straat staan tientallen borden wanneer en hoe laat je mag parkeren. Vaak mag je 2 uur staan maar in het weekend is het anders. Samen met alle elektriciteitspalen en draden en de reclameborden wordt het straatbeeld erg onrustig. Jammer dat ze geen systeem op internet maken waar je kaarten kunt reserveren voor een bezoek aan de parlementsgebouwen maar er zijn nog veel dingen hier die ouderwets zijn b.v. je kunt hier nog steeds met cheques betalen in de supermarkt…….

Vrijdag a.s. gaan we met de trein van Smith Falls via Ottawa naar Montreal waar we weer een huurauto ophalen en beginnen aan de 2 laatste weken van deze reis. We steken de grens met de VS over, hopelijk geeft dit geen problemen want wij hebben niet zo’n goeie ervaringen met Amerikaanse douaniers. We gaan naar Glover in de staat Vermont, naar een vakantiehuis aan een meer. De herfstkleuren zijn hier al prachtig dus we zijn benieuwd hoe de Indian summer zich nog even voortzet. Foto's volgen nog want we hebben een erg slecht internet hier.