Otago schiereiland, Oamaru enz.

Wat went het toch elke keer weer snel zo’n ander huis en omgeving. Binnen een paar dagen weet je alles te vinden en kook je net zo makkelijk in de keuken van andere mensen (zo’n mooi uitzicht op de inlet en de tuin tijdens het koken heb ik trouwens nog nooit gehad).

Het weer is hier wel erg wisselvallig. Het regent elke dag. Maar soms zit er een hele mooie zonnige dag tussen en met een beetje plannen hebben we de lange dagtochten met mooi weer gereden. Bijvoorbeeld een dag noordwaarts langs de kust. Eerst kom je langs de Moeraki boulders, grote ronde steenachtige bollen die op het strand liggen. Vond er niet zoveel aan. De Japanners en Chinezen die hier in grote campers rondrijden blijkbaar wel, ze blijven fotograferen. Het vissersplaatsje Moeraki ligt aan een baai met slapende zeehonden op de rotsen, mooie plek om onze sandwiches op te eten tussen de middag.

40 km verder ligt Oamaru een heel aparte stad met een oud treinstation van hout wat niet meer gebruikt wordt en een Victoriaans centrum met indrukwekkende gebouwen van kalksteen wat hier gedolven wordt en makkelijk te bewerken is. Het havengebied wat vroeger werd gebruikt voor opslag van wol en graan is nu gerestaureerd en omgetoverd tot een leuk gebied voor toeristen met winkels, een hotel en koffieshops. Jammer dat op zaterdagmiddag om 3 uur alle winkels in het centrum al gesloten waren. De grote publiektrekker van Oamaru is Bushy beach een van de mooiste stranden die ik ooit heb gezien. Hier mag je na 3 uur niet meer op het strand omdat s’avonds bij zonsondergang de pinguins uit het water aan wal komen om te slapen. Volgens de touristinfo zijn er nog maar weinig pinguins en wij hebben er dan ook geen gezien. Wel zeeleeuwen (robben of wat zijn het nou eigenlijk in het Nederlands?) zijn overal in grote aantallen te bewonderen. Logge luie dieren die meestal liggen te pitten in de zon.

Albatrossen hebben we gisteren eindelijk gezien. Als je op het strand gaat staan aan de overkant van de inlet kun je met je verrekijker de grote vogels zien vliegen. Alleen als er wind is en teveel wind is ook niet goed want dan vliegen ze niet. Je kunt als je goed kijkt nesten met albatrossen zien zitten tegen de berghelling. 

Port Chalmers is een klein plaatsje hier vlakbij met een haven waar honderden containers klaarliggen om verscheept te worden. Ook cruiseschepen leggen hier aan om de passagiers naar Dunedin te brengen met de bus. Ook hier weer veel mooie panden met veel vintagewinkels. Ze houden hier van alles wat oud is. We zien veel oude auto’s, heeel oude caravans en 2e handsboek en kledingwinkels.

Onze gastheer Ralph attendeerde ons op het ecosanctuary Orokonui toen ik vroeg waar je het beste vogels kon zien. Hij is een van de oprichters van dit reservaat en de opzet is eigenlijk om een groot perceel oorspronkelijke natuur helemaal te omheinen met een dicht materiaal zodat alle dieren die hier niet thuishoren (possums, konijnen, muizen en ratten enz.) en ook de ziekte de pest buiten blijven.

Het is een prachtig gebied en gisteren werd een warme dag voorspeld en waren wij de eerste. Het is een groot succes want allerlei vogelssoorten die je bijna niet meer ziet komen hier in deze voor hun veilige omgeving voor.

Vandaag al weer onze laatste dag in dit mooie gebied. Vanmorgen de koffers gepakt en nog even naar de St. Clairbeach om te wandelen en te zwemmen in het verwarmde zoutwaterbad. Morgen nemen we afscheid van dit huis waar we het zo naar onze zin hebben gehad. We mogen van Ralph zijn auto meenemen naar Bannockburn wat het voor ons heel makkelijk maakt. We gaan een week logeren in het goudzoekershuisje uit ongeveer 1850. Het ligt midden in een wijngebied . We zijn heel benieuwd. Hier geen internet dus ook geen Netflix (ook weer zoiets waar je verslaafd aan kunt raken).