Oosterdam deel 4

In Panama zijn we een paar jaar geleden geweest met een huizenruil aan de westkant van het land nadat we Costa Rica bezocht hadden. Leuk om nu de hoofdstad Panama-stad te gaan bekijken wat een heel eind oostelijk ligt op deze smalle landbrug die Zuid Amerika met Midden Amerika verbindt.

Zoals altijd als je maar één dag in een haven van een stad bent moet je kiezen wat je gaat bekijken en we kozen voor Casco Vieja. De oude sfeervolle koloniale stad was prachtig. Het  oude centrum was nog redelijk origineel op een paar gebouwen na. Alleen heel jammer dat het hele centrum vol staat met geparkeerde auto’s en overal taxi’s. Op het centrale plein staat de witte kathedraal tussen roze bloesembomen aan alle kanten omringd door musea en dure hotels. Toen we de kathedraal binnengingen vertelde een pater dat de bisschop zou komen voor het heilig oliesel. Even later kwamen van alle kanten tientallen taxi’s aanrijden waaruit wel 50 priesters stapten in witte gewaden. Het was ons niet helemaal duidelijk wat er precies met dit ritueel bedoeld wordt maar het was een mooi gezicht.

Toen ik een foto wilde maken van een monumentaal gebouw waar nu het ministerie is gevestigd kwam er iemand naar buiten die vroeg of we de binnenkant van het gebouw wilden zien. Uiteraard wilden we dat en hij legde in goed Engels de historie van Panama uit en liet ons allerlei kamers zien waar nog brieven achter glas lagen van de onafhankelijkheid. Alleen was het temperatuurverschil zo groot tussen de airco kamers en de buitenlucht dat ik er een enorme hoest van heb overgehouden en verschillende dagen beroerd ben geweest. (Ik was blijkbaar niet de enige want het temperatuurverschil op het schip was ook groot. (Hoesten en proesten en enkele gevallen van Covid hoorden we later)

Vanuit de oude stad heb je een mooi uitzicht op de nieuwe Panama stad met de hoge skyscrapers en de rondweg die door zee is aangelegd. Veel van de wolkenkrabbers staan leeg en zijn gekocht door Chinezen als investering.

De laatste highlight van deze cruise is de doorvaart door het Panamakanaal. We hadden de dag ervoor al in een lezing gehoord wat een gigantisch karwei dit is geweest. Na de bouw van het Suezkanaal leek dit niet zo’n probleem, maar men had geen rekening gehouden met de onmenselijke omstandigheden in dit deel van de wereld. De Fransen kenden dit tropische gebied niet en wisten niet dat hier malaria voorkomt (in die tijd) en dat het hier soms de hele dag stortregent met temperaturen van rond de 30 gr. Tijdens de werkzaamheden zijn er 25.000 arbeiders gestorven….De Amerikanen namen het over en bouwden eerst een aantal gebouwen waar de arbeiders en hun gezinnen fatsoenlijk konden worden gehuisvest. Ook werd er een spoorlijn gebouwd. Uiteindelijk is het Panamakanaal begin 1900 geopend met 2 maal 3 sluizen en een hoogteverschil van 27 meter. Al gauw bleek het kanaal te smal te zijn voor de enorme containerschepen en werd er een nieuw breder kanaal naast gebouwd. De Oosterdam ging door de oude sluizen en werd aan weerskanten met zware kabels rechtgehouden door zg. ezels (kleine rijdende tankjes die de zaak bijsturen als de wind het schip wegduwt)  Naderhand bleek dat het schip toch behoorlijk beschadigd was.

Het was een belevenis om dit eens mee te maken. De meeste mensen op het schip hadden nog nooit een sluis in werking gezien. Voor ons is dat natuurlijk heel gewoon in Nederland waterland. Het systeem is eigenlijk hetzelfde.

Boven op dek 10 zat een spreker die aan boord gekomen was en de hele dag vertelde over de geschiedenis van het Panamakanaal en wat er allemaal gebeurde. Het was behoorlijk warm die dag en de meeste oudere toch al niet de fitste Amerikanen (slecht ter been en een hoop overgewicht) hielden het al gauw voor gezien. Heel bijzonder om dwars door Panama te varen van de Golf van Panama naar de Caribische zee met aan 2 kanten regenwoud. De aanleg van dit kanaal heeft de reistijd van schepen in de wereld aanzienlijk verkort. De prijs voor de doorvaart van het Panamakanaal is bij vracht per kub en bij cruiseschepen per opvarende. Voor de Oosterdam kwam dit neer op ongeveer $350.000,- deze reis.

De Caribische zee was een stuk onrustig dan wat we gewend waren maar al met al viel het weer reuze mee en de volgende morgen lagen we alweer in de laatste haven van deze cruise Aruba. We waren wel in St. Maarten geweest maar nog niet in Aruba. Flinke wind en 26 gr.

De hoofdstad Oranjestad was uitgestorven. Alle winkels waren gesloten omdat het Goede Vrijdag was. Na een flinke wandeling vonden we het wel welletjes. Als alle winkels dicht zijn zal de bus ook wel op halve kracht rijden dus we vermaakten ons weer met een boek op een van de ligstoelen. Nee dan hadden we beter een andere haven zoals Cartagena of Havana kunnen aandoen…..

31 dagen is een lange tijd zeker op een schip met 90% Amerikanen op leeftijd. (we ergerden ons vaak aan de manier van eten). We zijn gevaren van de tangohoofdstad van Argentinië met een portie Britse cultuur naar het koude zuiden naar Kaap Hoorn en zo weer noordwaarts langs Chili, Peru, Ecuador over de evenaar naar de tropische wateren van de Caribische zee. We hebben Chili en Argentinië al met de Enjoy doorkruist en nu ook nog helemaal rond het continent gevaren. Wat is de wereld toch prachtig.

We namen afscheid van onze obers Reza en Edi waar we medelijden mee hadden. Zij zijn moslims en het was Ramadan. Zij bedienden de hele dag gasten en mochten zelf pas s'avonds laat eten. Je zag de toch al magere jongens met de dag dunner worden.

Iedereen gaat weer zijns weegs Peter vliegt weer terug naar Australië. Jan en Annemiek naar Nederland en wij gaan 2 dagen naar Miami. De laatste haven en tevens einde van de cruise was in Fort Lauderdale. Prachtig uitzicht over de waterway met de palmen en mangrovebossen. Fort Lauderdale is een prachtige haven om binnen te varen.

Dinsdag s’morgens vroeg is de ontscheping en gaan we met een bus van de Holland Amerikalijn naar Miami, daar hebben we 2 nachten een hotel. Dat hadden we weer prima gepland. Luchthavenhotel lag pal aan de autobaan en de vliegvelden sloten voor uren wegens de enorme regen. In de krant stond later dat het de natste dagen waren ooit in Miami en Fort Lauderdale gemeten. Helaas weer geen camera kunnen scoren. Woensdagmorgen vroeg vliegen we terug naar Buenos Aires en na nog een hotelletje gaan we weer naar de stalling waar de Enjoy is geparkeerd om onze reis te vervolgen richting Cordoba. Saai stuk wat we al vaker hebben gereden, maar dat is niet anders. Zal wel even wennen worden na bijna 6 weken niet koken…en verwend worden….