Mountain Zebra, Addo Elephantpark en de Sunshine coast

De accu was weer opgeladen in Cradock met de heerlijke maaltijden, we konden er weer tegen. We bezochten 2 parken van onze Wildcard, als eerste Mountain Zebra. In de vorige eeuw waren er nog maar een paar bergzebra’s over, dit is een speciaal soort zebra en zoals meestal als er nog maar een paar overblijven gaat men nadenken…….Er werd een enorm stuk land aangewezen en tot National park gebombardeerd en hier mochten de paar zebraatjes zorgen voor nageslacht. Ze hebben hard gewerkt want er zijn er nu weer behoorlijk veel. Het is een landschappelijk mooi park, droog en heuvelachtig.

Voor de 3e keer was Addo Elephantpark aan de beurt. Jammer maar het was snikheet (38 gr.) en uit ervaring weten we dat dieren op warme dagen zich koest houden en in de schaduw gaan liggen ( het zijn net mensen!) dus dat betekende dat we niet veel zagen. De natuur in Addo is niet zo interessant, bosjes en struiken en vlak. Gelukkig zagen we nog 1 olifantenfamilie met een schattig kleintje van ik schat 1 week oud. Alle olifanten staan om het babytje heen en houden het goed in de gaten.

Vanuit de camping bij Addo (we sliepen deze keer niet in het park) was het een mooie route naar Port Elisabeth, hier kwamen we vorige keer aan met de trein. Deze keer eens niet een mooie stad die door de zwarten is geruïneerd maar ongelofelijk maar waar mooier geworden. Grote hotels bijgebouwd aan de boulevard en het oude centrum gerestaureerd. De oude bibliotheek staat in de steigers, het stadhuis is erg mooi geworden en het plein is opnieuw bestraat. Geen vuilnis dus het kan wel!

Aangezien ik dol ben op vuurtorens reden we naar lighthouse Recife in Port Elisabeth. Hier heb je een permit voor nodig wat we niet konden krijgen op zondag dus kochten we de bewaker om met een paar randen en mochten we snel wat foto’s maken. Spectaculair!! de wind stak op en het begon hard te stormen. Het raampje een klein stukje open want het zand waaide binnen. Jammer dat we niet konden filmen want het was een geweldig gezicht; de ruige oceaan met de grote schuimkoppen, het zand wat over de weg waaide en de vuurtoren in avondlicht. Later hoorden we dat het windkracht 12 was en windstoten van 120 km per uur.

De baai van Port Elisabeth naar Jeffreys Bay is prachtig. Een ongerept landschap van hoge witte duinen die begroeid zijn met knalgroene struikjes, dan een breed strand met poederachtig wit zand en een rivier die vanuit het land de oceaan instroomt. Wat een plaatje, magnifiek. We hadden al even gezocht naar een camping die wat verder landinwaarts lag maar dat valt niet mee. We kennen ze allemaal al en weten precies waar de apen zitten en hoe winderig ze zijn. Van Stadens campsite, een heel eind voorbij Port Elisabeth, een camping waar je alleen Zuid Afrikanen treft, daar vonden we een plekje redelijk beschut. We genoten een paar dagen van het prachtige weer en het schitterende strand en ja je raadt het al storm op komst…….Veel mensen begonnen in te pakken en Ad dacht dat het wel mee zou vallen. Ik wou perse weg want dat wachten hebben we al verschillende keren gedaan en deze keer was het menens. Alle was was schoon, tent droog en ingepakt, guesthouse geboekt voor 2 nachten en daar zitten we nu terwijl de wind buiten giert  met windkracht 8 lekker binnen achter de computer. Windstoten van 80 km per uur en zon voelt vreemd met een blauwe lucht. Wij verwachten bij storm donkere luchten en regen maar zo kan het dus ook. Als de storm weer gaat liggen gaan we de Gardenroute doen.

P.S. Vanmiddag zijn we toch naar de oceaan gereden en wel naar de vuurtoren van St. Francis die op een kaap ligt die de zee insteekt, dus meer wind kun je niet krijgen. Prachtig gezicht de enorme golven, met een thermosfles thee erbij heerlijk om uren  naar te gaan zitten kijken in je warme auto.