De Indische oceaan en de bloeiende Karoo

Het is maar goed dat Ballito, een dure plaats aan de Indische oceaan zo’n groot winkelcentrum heeft want we hebben daar heel wat uurtjes “moeten” doorbrengen. Er werd regen voorspeld en we waren net bekomen van de nattigheid op Pim’s camping in Hluhluwe toen het weer met bakken naar beneden kwam. Bijna 30 uur aaneengesloten regen daar wordt zelfs een doorgewinterde campeerder niet vrolijk van. Het werd ook ijskoud, gelukkig verkocht de Spar nog kacheltjes. Ongelofelijk in een heel shoppingcentre is geen vest te krijgen. “No mam it is summer now” zeggen de verkoopsters met een stalen gezicht met 12 gr. Wij hadden niet gerekend op zo’n kou……dom.

Dit was de laatste keer dat we kamperen in zo’n weer beloofden we elkaar, voortaan nemen we een guesthouse wat met de apps een fluitje van een cent is.

De Dolphincamping in Ballito ligt schitterend, vlakbij de oceaan en tussen allerlei tropische bomen, palmen en bananenplanten. Wat moet dit een prachtige streek zijn geweest voor de mens hier zonodig alles moest kappen en wel 300 km suikerplantages aanlegde.

Langs de oceaan is een lange boardwalk waar je heerlijk kunt wandelen. Na al die regen is de natuur op z’n mooist. Hier zitten verschillende restaurantjes met uitzicht op de oceaan waar je heerlijk vis kunt eten. (we weten dat vis eten in ZA bijna nergens kan ook al zit je aan de oceaan)

Ook aan de oceaan zit de Ifafacamping en hier zijn we in maart ook geweest. De eigenaar John, een heel aardige ZA zou het vast leuk vinden als we weer kwamen kamperen en hier serveert men ook een sundaylunch. Groot was de schok toen de receptioniste vertelde dat John een maand geleden na een ziekbed van 3 weken is overleden……..ongelofelijk.

We hadden betaalt voor 2 nachten maar die avond begon het te stormen en kookte ik in de keuken. Het werd steeds erger en Ad knoopte de tent met waslijn met staaldraad op verschillende plaatsen aan de bomen om de zaak te verstevigen. Het werd een onrustig nachtje en toen Accuweather aangaf dat er nog meer wind op komst was besloten we maar op te breken.

Op naar het binnenland waar het minder waaide. Oribigorge, mijn favoriete lunchplek met een magnifiek uitzicht, was geen straf om hier nog eens te zijn.

Omdat we geen zin meer hadden om weer een kamp op te bouwen bracht de app uitkomst. Een heerlijk guesthouse in Kokstad. Mooie oude villa van meer dan 100 jaar oud met nog veel oorspronkelijke elementen zoals de haard. Keuken erbij en een eethoek en dat allemaal voor 30 euro.

We besloten eens een flinke sprong te maken richting zuidkust want tenslotte komen we voor de lente in ZA. Elke dag meer dan 200 km dat schiet lekker op en elke avond een heerlijk schoon bed in een hotel onderweg. In ZA is alles altijd brandschoon, nooit een probleem.

We reden door koloniale stadjes als Queenstown en een prachtige route door de Karoo. Dit is een heel apart gebied met een van de oudste landschappen ter wereld, bergachtig met grote vlaktes geel gras en namen als “Breedeleegte” en “Avondrust”.

Tussen het gras bloeien paarse en gele plantjes, cactussen met gele en oranje bloemen en een mooie yucca die al uitgebloeid is. Koeien zien er niet al te best uit en molentjes draaien constant in de wind om water voor de dieren naar boven te halen. Alle riviertjes en dat zijn er veel hebben prachtige namen uit de Hollandse tijd. Ik stel me dan voor dat de mannen en vrouwen op de ossenwagens die door ZA trokken om de beurt een naam mochten verzinnen voor een rivier.

We logeerden die nacht op een guestfarm van de familie van Heerden, weer een schapenboerderij met maar een paar schapen. Helemaal in de middle of knowwhere, je begrijpt niet waar deze mensen van leven. We horen veel trieste verhalen van blanken. Kinderen die emigreren naar Nieuw Zeeland en Australië om nieuw geluk te zoeken en grootouders die hun kleinkinderen niet meer kunnen zien. Veel blanken zien ZA niet meer als hun thuis en vertrekken naar de andere kant van de wereld.

Cradock is nog zo’n plaats als wij ons herinneren van onze eerste reis. Een prachtige gereformeerde kerk, brede straten waar vroeger een ossenwagen kon keren en schattige huisjes. Hier wonen nog veel blanken en vind je nog heerlijke restaurantjes waar wij een fantastische salade aten voor de lunch en de volgende dag een home cooked diner in hotel Victoria waar de tijd lijkt stil te staan.