Mendoza en het merengebied van Bariloche

Mendoza is het grootste wijnbouwgebied van Argentinië. Hier zijn een kleine honderd wijngoederen waarvan er een aantal wijnproeverijen aanbieden. (Er liggen er meer dan 900 in de provincie). Wij deden een proeverij bij Bodega Nieto Senetiner, een bedrijf wat al 100 jaar bestaat. Hier maakten we kennis met de Malbecdruif (deze rode wijn vindt Ad lekker, ik ga meer voor de witte de Torrontes die uit Cafayate komt). De stad Mendoza hebben we niet bezocht want we kwamen al direct bij de supermarkt in een verkeerschaos en in een miljoenenstad met al zijn drukte hadden we geen zin.

Na Mendoza is er een tijd niet zoveel te beleven. Het wintersportgebied la Lena was mooi maar s’zomers is het daar uitgestorven, jammer de bergen zijn prachtig. We reden verder door een ruig vulkaanlandschap over een slechte ripioweg. Overal uitgedoofde vulkanen met sporen van lava van vroegere uitbarstingen en zwarte lavastenen. Een van de kraters was wel 60 km breed, ongelofelijk, wat zal het hier lang geleden tekeer zijn gegaan.

Met kerst kampeerden we “wild” aan een prachtige rivier met kristalhelder water en mooie vogels en bezochten we de vulkaan Lanin in het nationale park. De vulkaan is bedekt met sneeuw en is al van ver te zien. (schijnt veel te lijken op de Fujivulkaan in Japan). Hier zijn nog araucariasbossen, erg mooie bomen, lijken veel op de apenbroodbomen die we bij ons soms zien en zijn een van de oudste bomensoorten ter wereld.

De volgende bestemming was het mooie stadje San Martin de los Andes. Je waant je hier in Zwitserland. Prachtige houten huizen en dure winkels. Vooral veel sportzaken, maar ook chocoladewinkels met heerlijke bonbons waarvan we er aardig wat hebben ingeslagen want goede chocola kun je hier nergens krijgen.

Na al die tijd in de halfwoestijn te hebben gereden met de armoedige dorpjes krijg je hier wel een cultuurshock; rozentuintjes en grasvelden, mooie restaurants en heladeria’s (ijssalons) Hier kun je ook allerlei excursies in de omgeving boeken.

Hier begint Patagonië met de 7 merenroute. Staalblauwe wolkeloze luchten, meren omzoomd door bergen met hier en daar wat sneeuw met overal gele brem en lupinen in alle nuances van wit tot lila en paars. Wat een plaatjes, je blijft hier fotograferen.

Het weer is nog steeds goed, nog steeds lekker warm alleen erg stoffig. Regelmatig heb je je ogen vol zand als er een auto passeert. De luchtvochtigheid is maar 19% dus goed insmeren anders krijg je kloven.

Het oudste toeristische centrum van Patagonië is ontstaan in San Carlos de Bariloche wat ligt aan het Nahuel Huapimeer ligt. Dit gebied wordt Argentijns Zwitserland genoemd. Hier komen jaarlijks 1 miljoen bezoekers en dit gebied is ook favoriet bij de Argentijnen zelf. Ook ons koningspaar heeft hier in de buurt een prachtige villa en vooral in de kerstvakantie is het hier natuurlijk heerlijk weer. Het was behoorlijk druk op de tientallen campings. I Overlander waarschuwde voor inbrekers vooral in campers dus bivakkeerden wij 4 nachten op een camping aan een meer waar het vooral op oudejaarsavond vol rook stond van al de barbecues die stonden te roken om het vele vlees te roosteren. (de favoriete bezigheid van de Argentijnen) Meer als een paar knallen hoorden we niet om 12 u. Mensen hebben hier waarschijnlijk geen geld voor vuurwerk.

De volgende dag kwamen Sippie en Klaas op de camping aan en keken wij s’avonds naar de oudejaarsconference van Claudia de Breij. ( een vriend van hen stuurt allerlei series en films door via de mail en zo ook de oudejaarsconference.)

We zijn nu al aardig over het midden van Argentinië en hebben al meer dan 7500 km gereden volgens Polarsteps . Helaas gaan we nu naar een onbestendig gebied wat weer betreft. We hebben de kledingkast maar vast aangepast voor koelere tijden. In de Enjoy zal het wel lekker warm blijven want we hebben een gas en een elektrische kachel en genoeg dekens om het comfortabel te houden.

Wij wensen jullie allemaal een heel uitdagend en verrassend 2020!!