Quebrada de las Conchas en miljoenen cactussen.

Nooit geacht dat Argentinië zo mooi zou zijn. We vallen vaak van de ene verbazing in de andere. Het was een goed idee om in het noorden te beginnen en langs de machtige Andes zuidwaarts te rijden. We hebben al heel wat highlights gezien en het lijkt soms wel of het niet op kan. De natuur is buitengewoon mooi o.a. het Parc de Cardones met miljoenen grote cactussen van misschien wel 500 jaar oud.

Quebrada de las Conchas, een route van zo’n 80 km die eindigt in het wijnstadje Cafayate is een miljoenen jaren oud gebergte met de mooiste kleuren. Je weet niet waar je het eerst moet kijken, al die vormen en kleuren. We vonden het zo mooi dat we op het eindpunt in Cafayate besloten om het nog een keer te rijden en de volgende dag weer terug. Bij elk dagdeel is het licht weer anders en met de schaduwen van de wolken steeds weer bijzonder.

Na al die mooie natuur was het museum van de Pachamama van de kunstenaar Hector Cruz een aanrader. In een stoffig stadje zou je zo’n bijzonder museum niet verwachten.

We hebben al heel wat kilometers afgelegd en de Enjoy doet het gelukkig nog steeds goed. Wat ook een heel apart gebied was, was de omgeving van het park Ischigualasto. Hier hebben miljoenen jaren geleden heel veel dinosaurussen rondgelopen. Hier zijn de meeste overblijfselen van dino’s ter wereld gevonden. Het landschap lijkt wel op de maan.

Ook de prachtige pas richting Chili was erg mooi. Via vele uitzichten op gekleurde bergen kom je uiteindelijk bij het parc Aconcagua (6952 m. hoog) waar je kunt wandelen met uitzicht op de besneeuwde toppen. Deze berg heeft een enorme aantrekkingskracht op alpinisten, in januari is het hier erg druk. Helaas loopt het niet altijd goed af met de bergbeklimmers, getuige het kerkhofje in het dal waar bijna 200 veelal jonge mannen liggen begraven die vaak op de terugweg overvallen werden door regen en harde wind. Verderop ligt de Puenta de Inca, een brug die de Inca’s gebruikten en waar ook een thermale bron is.

Het kamperen bevalt ons nog steeds prima. We overnachten bijna altijd op campings. Er zijn in Argentinië veel meer campings als we verwacht hadden. Er zijn 2 soorten: municipals van de gemeente wat meestal schaduwrijke parken zijn waar veel wordt gebarbecued (met harde muziek). Hier is altijd stroom en douches. De privé campings zijn iets duurder en hebben vaak ook een zwembad. Heel fijn om altijd stroom te hebben want het is hiet altijd dik 30 gr. en dan blijft de koelkast lekker koud. Er zijn wel een paar dingen waar je in dit uitgestrekte land rekening mee moet houden. Altijd tanken als het kan want de pompstations liggen soms ver uit elkaar en op tijd boodschappen doen. We hebben al eens 100 km om moeten rijden omdat we vergeten waren om te tanken. En drinken, gelukkig kun je hier het water uit de kraan drinken. Ik filter het door de Britafilter en koel het dan en dan heb je altijd lekker koel water. Het is hier kurkdroog, de laatste regen hebben we gehad in Salta en sindsdien geen druppel meer in deze halfwoestijn. Gelukkig zit hier veel water in de bodem wat van de Andes komt.

Wat we ook niet moeten vergeten is de verlichting van de Enjoy overdag te voeren. Je wordt hier heel vaak aangehouden door politie, gendarmerie of fruitcontroles en als toerist mag je vaak doorrijden, alleen vorige week werden we aan de kant gebonjoured door een zeer ijverige agent. Rijbewijs, kentekenbewijs, permit en verzekeringsbewijs alles was goed. Alleen we hadden geen licht aan het dat is een obligatori in Argentinië zoals hij maar bleef vertellen. In ons beste Spaans probeerden we hem duidelijk te maken dat we net van de camping kwamen 100 m. verder en vergeten waren om het licht aan te doen. Niks mee te maken, hij begon te schrijven en het bedrag wat op de bon kwam te staan leek ons niet in overeenstemming met de overtreding. Ik vertelde hem dat we geen dinero hadden (contant geld) alleen een creditcard en daar kan hij niks mee. Toen deden we het spelletje wie het meeste geduld heeft (hebben we normaal gesproken niet maar nu even wel) Even later passeerden er 3 Argentijnse auto’s zonder licht. Toen ik hem hierop wees pakte hij zijn motor en scheurde hij er achter aan. Zijn collega wist ook niet meer wat hij moest doen en liet ons maar gaan. Liep weer goed af.

Wat ons tegenvalt in dit mooie land is de levensstandaard van de inwoners. Iedereen woont in een zelfgebouwde kleine huisjes met 2 ramen en een deur, soms van zelfgebakken stenen. In de tuin staan altijd geraamtes van auto’s uit het jaar nul. Oud ijzer schijnt hier niet veel waard te zijn want het ligt overal vol met autocarcassen.

Op de weg zijn de verschillen ook groot. Veel mensen hebben een truck (zoals de Enjoy, vaak Toyota Hillux, wij hebben een Nissan Navarra) maar er rijden hier veel oude Franse wagens, vaak Peugeots van 50 jaar oud met een uitlaat…….zwarte rookwolken vervuilen de schone lucht. Er schijnen hier geen regels voor te zijn.

Na 14 dagen rijden en iedere dag een ander camping hebben we vandaag een rustdag ingelast. Heerlijk eens een dagje onder de bomen en goede wifi.

Van Kerst is hier weinig te merken, hier en daar een ijzeren kerstboom of eentje van oude autobanden. Wij maken hier geen plannen voor het kerstdiner, da’s lekker rustig. Wij wensen jullie hele fijne kerstdagen, laat het je smaken en de allerbeste wensen voor een gezond en gelukkig 2020!

Wij rijden weer zuidwaarts richting Bariloche met een omweg door Chili, maar daarover later meer.

Voor de liefhebbers: het filmpje van de watervallen staat op de site (duurt even voor het bootje komt) en een filmpje van de Quebrada de las Conchas.