De Makgadikgadi pans

3 juni 2013 - Maun, Botswana

We waren van plan om maar een paar dagen te blijven in Botswana. Enerzijds om dat dit land een zeer duur imago heeft en anderzijds omdat we geen 4x4 hebben.

Het dure imago klopt gedeeltelijk. Accommodatie is onbetaalbaar en dan bedoel ik niet een simpel kamertje maar de superexclusieve lodges die op meestal onbereikbare plaatsen liggen. Of je wordt opgehaald met een 4x4 of je komt per vliegtuig. De wegen worden ook gebruikt als airstrip als dat nodig is. Met duur bedoel ik dan ook echt duur minimaal $1000,- per nacht pp maar dat is dan ook inclusief maaltijden en game drives.

Voor ons als kampeerders vallen de prijzen reuze mee. Campings en supermarkten zijn zelfs goedkoper dan in Namibië. Ook de excursies in het Chobepark waren relatief goedkoop.

Wat hebben we genoten in het Chobepark. De mooiste rivier met de meeste dieren die we ooit hebben gezien. Na 2 boottochten deden we nog een gamedrive met onze gids Smart. (mensen hebben hier ongelofelijke rare namen, meisjes heten vaak Beauty en laatst heette onze chauffeur Brown Sugar. In Namibië hadden ze juist christelijke namen zoals Johannes, Gabriella en Jacobus).

Ook al zou je hier een 4x4 hebben dan nog zou ik het niet aanraden om zelf in de parken te rijden. Het zand is zo mul dat je er een halve meter in wegzakt en zelfs Smart kon de auto soms niet meer voorruit krijgen.

Wat we eerst vanaf het water zagen zag je nu hoog vanuit de wagen op de rivierbedding. In de droge tijd is de beste optie altijd om in de buurt van de rivier te gaan kijken want daar zijn altijd de meeste dieren en vogels. Als toetje zagen na een schitterende zonsondergang (volgens Ad altijd zo rood van al het stof) 3 leeuwinnen liggen bij een afgekloven karkas van een buffel.

We reden de laatste avond van het restaurant naar de camping over de onverlichtte weg. Iedereen rijdt hier maar amper 40 km per uur en met groot licht, dus wij ook. Ad zag rechts een kudu lopen, maar ondertussen liepen er zeker 6 buffels de weg over van ruim 1000 kg per stuk. Deze logge dieren zijn zwart en je ziet ze praktisch niet lopen in het donker. Ik moet er niet aan denken als we op die kudde waren ingereden……….

De volgende morgen vertrokken we na een volle week uit Kasane. Weer olifanten op de weg. Dat dit park niet omheind is is soms wel erg gevaarlijk, koeien, ezels, geiten en honden alles loopt hier maar over straat.

300 km later over een zeer saaie weg arriveerden we in Nata. Dit ligt aan de oostkant van de Makgadikgadi pan. Na een goede regentijd is dit een broedgebied voor flamingo’s en schijnt het hier kilometers ver roze te zien. Het probleem was nu dat er hier enkele maanden geleden overstromingen zijn geweest en de pan vol water staat. Nu was er weer te veel water en waren er geen flamingo’s want die kunnen hun jongen niet grootbrengen in diep water. We besloten met een tourtje met een groep ZA mee te gaan om de pan te bekijken, maar dit viel tegen. Alleen maar geel gras met koeien en een kudde wildebeesten. Weinig vogels bij het water, alleen pelikanen op km afstand.

Helaas ik (AM) stond op de uitkijktoren te fotograferen en moest weer net in een gat stappen waar een plank uit was. Onderhoud is hier in Afrika een ramp, alleen als er blank management is gaat het goed.

Verder gaat het nog steeds uitstekend met ons. We hebben besloten om geen malariapillen te gebruiken. Er zijn praktisch geen muggen en niemand slikt hier. De adviezen van de apothekers die we om raad vroegen zijn zo uiteenlopend dat je er niet veel wijzer van wordt. Rond 5 uur gaan de lange broeken en fleecevesten aan en sprayen we met deet. Kamperen gaat ook nog steeds goed, alhoewel het s’nachts erg koud wordt.

Rond 19.00 u gaan we meestal naar een restaurantje en na het eten is het tandenpoetsen en naar bed. Mensen staan er steeds weer verbaasd over hoeveel spullen er steeds weer uit de kleine VW komen en dat we binnen de kortste keren weer een heel kampje hebben opgesteld compleet met waterfilter, waterkoker,koelkast, gas en tafels en stoelen.

Als je zo reist als wij merk je pas hoe weinig een  mens eigenlijk echt nodig heeft.

Foto’s

5 Reacties

  1. Tony Peters:
    3 juni 2013
    Hallo Ad en Anne-Marie, hartelijk dank weer voor jullie mooie verhaal, wij kijken weer uit naar jullie volgende belevenissen!
    Groeten van Tony en Riet,..
  2. Robert en Maria:
    4 juni 2013
    Mooie avonturen. Soms stap je de plank een keer mis Annemarie, als het daar maar bij blijft. Vorige week nog een boeken aanvraag uit Nuenen gekregen voor een school in Namibië, en deze week met een aanvraag bezig uit Botswana.

    Groeten,

    Robert
  3. Ruut en Trees:
    4 juni 2013
    Toch heerlijk "lepeltjes-weer " als het 's nachts zo koud is!!
    Dan sta je 's morgens uitgerust op en heb je volop energie voor de nieuwe spannende avonturen.
    Ga zo door
  4. Gonny Kessels:
    4 juni 2013
    Het verslag is weer geweldig .Ik zou zeggen ga zo door. Hier is het koud en de verwarming slaat nog steeds aan ,dus jullie genieten van zon en water
    Hartelijke groeten Gonny.
  5. Henk vos:
    5 juni 2013
    hi ad en anne marie,leuk weer te lezen dat jullie hebben genoten
    in botswana,zien ook weer voor ons toen we daar waren weten niet of jullie weer thius zijn inmiddels beetje fris in za,hopen in holland beter, groeten van ons