van Madeira naar Florida (deel 2)

Na 2 volle dagen varen arriveert de Spirit in Funchal, de hoofdstad van Madeira. Jammer op zondag, dan is er veel gesloten. Funchal is een prachtige Portugese stad met veel zwartomrande gebouwen van vulkanisch gesteente en trottoirs met stenen in allerlei patronen. We zijn al verschillende keren in Funchal geweest en besloten in de stad zelf te blijven. De botanische tuin hebben we de vorige keer al gezien. Op dit zeer vruchtbare vulkanisch eiland bloeien allerlei bloemen en planten die het een exotisch tintje geven. Terug op het schip vertrekken we weer zonder de spuitende bootjes die ons andere jaren uitzwaaiden. Tja ook in de cruisewereld wordt bezuinigd.

Na Madeira gaan we de oversteek over de Atlantische oceaan maken en binnen de korste keren zie je geen andere schepen meer en ook geen vogels. Het enige wat we nog zien is de prachtige oceaan in allerlei tinten blauw en de horizon. Zo ver als je kijkt aan alle kanten zie je alleen maar water en voel je je nietig. Ongelofelijk zo diep is het hier, tussen de 4000 en 5000 m. Ik kan me daar moeilijk een voorstelling van maken. Dan volgen er 6 zeedagen van alleen maar water, water en nog eens water. Niets heerlijker dan buiten zitten en over de oceaan staren…

Met onze medepassagiers hebben we het niet zo heel erg getroffen deze keer. De gemiddelde leeftijd ligt erg hoog, zo rond de 75 en als we een sharingtable hebben( tafel in het restaurant waar andere passagiers kunnen aanschuiven) komt het maar zelden voor dat er iemand bij is van mijn leeftijd. Maar ja je hebt dan ook wel tijd nodig om zo’n lange cruise te maken. Zoals zo vaak zijn het weer de Engelsen die de meerderheid vormen op de voet gevolgd door de Amerikanen. Verder veel Duitsers en enkele honderden passagiers van andere nationaliteiten waaronder 41 Nederlanders. In totaal 1850 passagiers en 900 bemanningsleden uit 61 verschillende landen.

Na 6 zeedagen met heerlijke diners en lunches met culinaire hoogstandjes meert het schip aan op het eerste Caribische eiland van een serie van 4. Het weer is geweldig, stralende zon en dik 30 graden. We worden begroet op het eiland St. John door een plaatselijke dansgroep en een steelband die ons al helemaal in de Caribische sfeer brengt. St. John waar we nog niet eerder zijn geweest is niet bijzonder. Van een afstand lijkt het een aardige stad maar als je dichterbij komt zie je het verval. Kathedraal in de steigers en zo te zien wordt er al lang niet meer aan gewerkt en de huizen en winkels hebben ook wel erg dringend een opknapbeurt nodig.

Het is weer zondag maar de plaatselijke bevolking rukt massaal uit als er een cruiseschip in aantocht is. Men denkt blijkbaar dat cruisepassagiers niets anders willen dan diamanten, sterke drank en parfum kopen. Alles draait hier om de dollar.

Het tweede eiland is St. Kitts. We gaan aan land in Basseterre samen met de passagiers van nog 3 megacruiseschepen. Dan kun je het beste maar zorgen dat je niet in de buurt blijft van het schip want dat is een grote winkelende massa.

Er worden volop tours over het eiland aangeboden. Een open bus reed ons het mooie groene eiland rond met stops bij een rumstokerij uit de 17e eeuw en een suikerrietfabriek. Deze eilanden hebben niet zo’n beste reputatie. Hier hebben heel wat slaven zich rotgewerkt in de suikerrietplantages onder slechte omstandigheden.De toppen van het vulkanisch gebergte lagen in de wolken en hier bevond zich ook de botanische tuin met nog een stuk van het oorspronkelijke regenwoud. Helaas mocht je bij dit tourtje onbeperkt drinken. 2 Ierse jongens namen dit wel erg letterlijk en hadden voor lunchtijd al zeker 12 flesjes Caribisch bier achterovergeslagen en vielen van zattigheid haast uit de bus. Tja aan boord kost een pul bier 8 euro dus dan krijg je dat……..

Eiland 3 was St. Maarten. Phlipsburg is de hoofdstad van de Nederlandse kant. Hoofdstad is wel een erg overdreven benaming voor zo’n strandplaatsje. Ook hier weer diamanten, horloges enz. Vorige keer zijn we met de plaatselijke bus naar het Franse gedeelte geweest maar daar was niet zo veel aan.

De laatste in de rij was St. Thomas (voor de 3e keer) We hadden niet zoveel zin om ons te mengen tussen de duizenden cruisepassagiers buiten dus bleven na anderhalf uur in de rij staan bij de Amerikaanse douaniers aan boord. We hebben de benodigde stempels weer voor een verblijf van 3 maanden in de VS. Op papier wordt je de hemd van je lijf gevraagd, maar ik moet zeggen dat ze deze keer redelijk vriendelijk waren. We hebben ze wel eens anders meegemaakt……

Langzamerhand zien we eilanden opdoemen onderweg en komen er containerschepen aan de horizon. We zien weer vogels in de lucht, vliegtuigen en langzamerhand komt de kust van Florida in beeld.

Dan wordt het weer tijd om de koffers te pakken en gaan we op 21 november na het laatste ontbijt van boord in Port Canaveral. Dankzij de aanslagen in Parijs zijn de veiligheidsmaatregelen verscherpt en hebben we bijna 3 uur in de rij moeten wachten voor de douane ons na allerlei vingerafdrukken en foto's het land in liet, terwijl we al het papierwerk in St. thomas al achter de rug hadden