Kerkhoven in Louisiana

Bij een bezoek aan New Orleans is een van de vele wandelingen die je met een gids kunt boeken de “cemeterytour”. New Orleans heeft maar liefst 42 kerkhoven, ongelofelijk veel.

Omdat het merendeel van de bevolking katholiek is (was) mochten de overledenen vroeger niet worden gecremeerd. Onder de grond op 1.60 m. diep zoals wij begraven is hier niet mogelijk omdat New Orleans in een moerasgebied ligt en het grondwater erg hoog staat.

Vandaar dat hier bovengronds in voornamelijk familiegraven van 3 kisten hoog wordt begraven. Omdat hier s’zomers een zeer hoge temperatuur wordt gehaald met een eveneens hoge luchtvochtigheid blijkt hier volgens onze gids een soort natuurlijke manier van cremeren te ontstaan. Een lichaam vergaat heel snel en binnen een jaar is er weinig meer van terug te vinden. De laatste resten worden onder in het graf gelegd en de volgende kist kan in het graf worden geschoven. Het graf wordt dichtgemetseld en een marmeren plaat met de tekst wordt er voor geschroefd. Een heel efficiënte manier van begraven, zeker omdat het grondgebied rondom New Orleans steeds kleiner wordt door het afkalven van land door de zee.

We hebben verschillende kerkhoven bezocht. Het Louis I kerkhof ligt vlakbij het French Quarter en net buiten de vroegere stadsmuren. Hier staan de graven dicht bij elkaar en moet je uitkijken dat je niet per ongeluk ergens tegenaan schopt. De graven zijn oud, vanaf 1800 en van klei gemaakt wat makkelijk scheurt en afbreekt. Hier liggen mensen begraven die veel voor de stad hebben betekend of op een andere manier bekend werden zoals Marie Laveaux, de voodooqueen van New Orleans.

Er zijn zoveel kerkhoven in deze stad omdat er vroeger gigantisch veel mensen stierven aan malaria en gele koortsepidemieën. Men had geen idee waar deze ziekten vandaan kwamen en al helemaal niet dat muggen de oorzaak waren.  

De grotere kerkhoven aan de rand van de stad kun je bezoeken per auto. Je rijdt de poort binnen en ipv te voet het kerkhof te bezoeken doe je dat hier zoals alles wat je hier doet met de auto. Straten hebben een naam op het kerkhof en als je een bepaald graf zoekt ga je naar het kantoor en krijg je een plattegrond.

Wij zochten het graf van de weaping angel op het Metairiekerhof. Ik had de foto van deze engel al verschillende keren gezien op ansichtkaarten maar het was een hele toer om de plek te vinden. Het beeld van de engel bevindt zich in een familiegraf. 2 Mexicanen die aan de weg aan het werken waren hielpen mij tenslotte met het laatste stukje van deze puzzel. De foto is prachtig en met het binnenvallende blauwe licht van het glas in loodraam geeft het een heel aparte sfeer.

Later hoorden we van iemand dat je een cd kunt krijgen op het kerkhof die je in je auto kunt afspelen en zo langs de graven rijden met toelichting over wie er in de vaak heel bijzondere graven liggen.