Van de Hoge Atlas naar de zuidelijke oases

Ter hoogte van Al Rachidia moesten we kiezen; of naar de zandduinen van Erg Chebbi of naar de oases. We kozen voor de oases omdat we 11 jaar geleden de prachtige oranje zandduinen uitgebreid hebben bekeken compleet met een tocht per kameel en een overnachting in de woestijn. De kans op een zandstorm is nogal groot in de woestijn werd ons verteld op de vorige camping dus we sloegen af richting oases.

Volgens Lonely planet (die wij als e-book op het tablet hebben staan) heeft Goulmina een prachtige oude nog bewoonde ksar die op de lijst van Unesco staat.

Omdat dit soort dingen moeilijk zelf te vinden te zijn besloten we een gids mee te nemen die hier geboren was. Hij was al in 2006 afgestudeerd aan de universiteit richting geschiedenis maar had nog steeds geen baan en woonde nog bij zijn ouders thuis. Hij kwam ons ophalen op de camping en we liepen door de prachtige palmentuin naar de ksar. Prachtige kleuren. Het lijkt wel of je in het paradijs loopt. Prachtige dadelpalmen met daaronder fruitbomen, knalgroene korenakkertjes en ook weer veevoer. Overal fluiten de vogels geweldig.

De ksar, tja wat zal ik daar van zeggen. Je komt binnen op een plein door een poort met 2 torens. alles is weer van leem. stro en kiezels gemaakt. Deze ksar was zegt men 900 jaar oud. Je loopt door donkere gangen en ziet niet waar je loopt. Overal hele oude houten deuren. Omar (onze gids) bonsde op een deur en we mochten binnenkomen. Hier woonde een oude man ( van 100 jaar......) Beneden een hok voor de dieren en een voetstapwc met een paar emmers water waar hij zichzelf moest wassen. geen stromend water want dat kan niet als de leem nat wordt stort het huis in elkaar. dus water halen in de rivier. Gelukkig is dat geen probleem want overal stromen heldere beekjes schoon bronwater.

Zijn zitkamer was lichtblauw geschilderd en had een raam met een metalen decoratie waardoor hij naar buiten kon kijken. Ze hebben wel electriciteit en allemaal een schotel voor de tv. De huizen hebben allemaal 3 etages en als je boven op het dakterras komt zie je pas dat het halve dorp al is ingestort. Jammer want dit is het erfgoed van Marokko en als je dit niet bijhoud zoals het al die eeuwen is gedaan is het binnen de kortste keren afgelopen met de ksars. Het wordt weer een met de natuur want het zijn alleen maar natuurlijke materialen.

Nee de moderne Marokkaan woont liever in een betonnen huis van duizend in een dozijn. Alle huizen in heel Marokko zijn praktisch hetzelfde. 4 etages met beneden grote metalen garagedeuren. en dan naar gelang men geld heeft bouwt men er steeds weer een etage op. Dat is nou juist het probleem want heel Marokko staat vol met halve onafgebouwde huizen en dat is geen gezicht. Het lijkt wel of je hier geen bouwvergunning nodig hebt en iedereen maar een lelijk stuk beton neerzet. Wanneer en of het ooit afkomt is maar zeer de vraag.

Blijkbaar zijn er ook veel Marokkanen die met hun in Europea verdiende geld hier in Marokko enorme huizen bouwen. Ze wonen vaak met de hele familie in zo'n huis. alles wordt betegeld en het enige aan meubilair is een kastje voor de tv en een salomtafel. Verder langs de wanden een soort banken van hout waar wat stof overheen gespannen wordt en wat kussens voor enig comfort. eten doen ze aan de lage salontafel waar je in hurkzit aan gaat zitten of op de banken. eethoeken zoals wij die hebben kennen ze niet.

Amid nodigde ons uit om bij zijn moeder thee te gaan drinken. Muntthee wel te verstaan met een pond suiker. Geen wonder dat de mensen hier zulke slechte gebitten hebben. Daar helpt geen fluortabletje tegen. zijn moeder had couscous voor ons gemaakt en je eet met een lepel (hun met hun handen) uit een schaal.

Op de vele nieuwe foto's zullen jullie even moeten wachten want onze computer had van de week een probleem. Hij startte niet meer op. we vonden in tinerhir iemand ie een computerzaakje had en op hoop van zegen lieten we hem eens kijken. toen we een paar uur later terugkwamen had hij de hele computer schoongeveegd. Er stond niks meer op............ foto's weg, digitale boeken, muziek, ongelofelijk. Mijn foto's van Marokko had ik nog niet op de stick gezet dus ik moet weer helemaal opnieuw beginnen met Picasa om ze weer klaar te maken voor de site. word is ook foetsjie dus dit gaat nu via wordpad. Tja je moet toch iets............