Fjordland, lake Hawea en Wanake en Haast

Ik zie dat we al een hele tijd niets van ons hebben laten horen maar we hebben sinds het laatste verhaal de hele westkust bereisd en die is ongelofelijk mooi. We rijden van s’morgens vroeg tot eind van de middag over de drukke 2 baanswegen en zien zoveel dat we s’avonds geen puf meer hebben van alle indrukken.

Ad kwam thuis uit Queensland met een rode Toyota Yaris (wel veilig de kleur rood tussen al die gestresste Kiwi’s hier op de weg) De volgende dag reden we de route via Queenstown naar Te Anau. Het is ongeveer 230 km want je moet helemaal omrijden, er is geen weg verder en de bewoners van die streek willen geen weg omdat dan al die bussen en auto’s door hun dorpen gaan rijden. Te Anau is een gezellig stadje met veel restaurantjes, campings en hotels. Wij hadden het Fiordland motel geboekt voor 3 nachten en dat viel zwaar tegen. Was sterk verouderd en slecht onderhouden. Toen de 2e avond de rook van de verwarmingsinstallatie richting onze kamer waaide en wij daarover klaagden was er ineens een nieuwe kamer beschikbaar……Ze schijnen hier nog met kolen te verwarmen. We merken hier wel vaker dat ze met dat soort dingen niet zo bij de tijd zijn.

Vanuit Te Anau reden we de volgende morgen vroeg richting Milford Sound. Dit is een 120 km lange weg met overal wandelingen, meren, watervallen en bossen. Dit is een nationaal park dus hier is niets gekapt en alle natuur nog oorspronkelijk. Het weer was prima, maar toen we eenmaal door de tunnel reden (niet verlicht) was het aan de andere kant niet zo’n best weer. Het begon te regenen. Nou regent het hier 9 meter per jaar dus een droge dag uitzoeken valt nog niet zo mee. De route om het meer is prachtig. Overal uitzicht op de fjorden. De bewolking zorgde voor een mysterieus uitzicht. De boot vertrok en we voeren langs de torenhoge rechte wanden van het fjord. Ongelofelijk wat een hoogte. Er zijn al veel watervallen in dit fjordenland, maar door de regen kwamen er steeds weer nieuwe bij. Overal waar je keek stroomde het water naar beneden. Het was een prachtige tocht maar ik zou het nog wel eens over willen doen met zonnig weer.

s’Avonds begon het keihard te waaien. De volgende morgen waaide het nog harder en kon je amper op je benen blijven staan, dus een wandeling om het Te Anaumeer was geen optie. De Keplertrack die een eind verderop begon is een wandeling die 4 dagen duurt waarbij je onderweg in hutten kampeert. Hiervan liepen we een gedeelte, erg mooi met weer heel veel varens in allerlei soorten en maten. Hier waaide het helemaal niet.

We reden weer dezelfde weg terug naar Queenstown en van hieruit naar Lake Hawea waar we werden ontvangen door Elizabeth en Bruce van de ATC-club. Zij wonen in een schitterend huis tegen een berg gebouwd met uitzicht op Lake Hawea. Je kunt je ogen haast niet van het uitzicht af houden, prachtig en met elk licht weer anders. We hadden een kamer met hetzelfde mooie uitzicht en als je de ramen opende rook je de lavendel die in de tuin volop bloeit. Het was heel gezellig. We werden de 1e 2 avonden door hun op het avondeten uitgenodigd en de 3e avond kookte ik voor hun kip in kerrysaus met rijst, een van Ad z’n favoriete recepten.

15 km verderop ligt lake Wanaka. Weer een soort Queenstown met overal backpackers in hun stokoude stationcars en de beter gesitueerden in hun campers. Gezellige stad aan weer een bijzonder mooi meer en prachtig weer, de zuiderwind is gaan liggen (andersom denken!). Als je voorbij lake Wanaka rijdt via een schitterende route kom je in het Aspiring nat. park. Deze route langs de met sneeuw bedekte bergtoppen is zo bijzonder dat we 3 keer dezelfde route hebben gereden zo mooi is het hier. Ook veel herten in de wei die hier gefokt worden en hier en daar een wei tjokvol koeien zorgen voor mooie plaatjes. Aan het eid van de middag was het tijd voor een wijnproeverij. Hier stond vroeger een schapenfokkerij, maar de eigenaar vond het tijd worden voor iets anders. Op deze magnifieke plek met uitzicht over lake Wanake kun je nu je bruiloft vieren voor 5000 euro (excl. meubilair wat je moet huren...)

We namen afscheid van Elizabeth en Bruce en kregen nog een zak abrikozen mee van eigen boom, heerlijk. Weer een geweldig mooie tocht om lake Hawea heen richting Haast. De Haastpas, ik dacht aan een hoge pas met haarspeldbochten maar dat was niet zo. Overal weer het mooie regenwoud waar ik niet genoeg van kan krijgen en de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. We kwamen aan in het piepkleine plaatsje Haast waar we in een motelkamer logeerden van een top 10 camping. Omdat het nog vrij vroeg was en er in het motel geen gemeenschappelijke keuken was reden we de mooie kustweg naar Jackson Bay. Je rijdt eindeloos in the middle of knowwhere over bruggen met uitzicht op zee en de rivieren vol met kiezels. Onderweg weer een wandeling over boardwalks door een heel apartge vegetatie. Uiteindelijk kwamen we uit in het plaatsje Jackson Bay waar amper iemand woont. Hier staat een paars/oranje caravan die verbouwd is tot een visrestaurantje “the Craypot”. Hier aten we heerlijk fish and chips en een gegrilde tongfilet. Omdat hier geen toilet was liep ik even het bos in een eind verderop en ineens hoor ik een schreeuw ……..en wat zit daar in een sloot……een pingnuin….ongelofelijk eindelijk zie ik er dan een. Ad naar buiten want die wou hem natuurlijk ook zien maar helaas “de vogel was gevlogen.”