Van Cerro Castillo naar Argentinië

Als je het Cerro Castillo national park inrijdt zie je al van heel ver “het spookkasteel” liggen. Dit gigantische bergmassief komt inderdaad over als een kasteel. Scherpe pieken verraden dat dit gebergte nog redelijk jong moet zijn. Vanaf het uitkijkpunt zien we de weg in haarspeldbochten naar beneden gaan. Dit is een van de hoogtepunten van de Carretera Austral en voor ons de laatste. We vinden ons plekje van de vorige keer weer terug, een weiland waar geen hek voor zit. Dit is ongelofelijk want in heel Argentinië en Chili staat er om elk stukje grond een hek. De eigenaar heeft blijkbaar geen tijd gehad om het hek te repareren en dat komt ons goed uit. Het uitzicht is hier geweldig, we staan pal voor het kasteel en er is niemand in de buurt. Een eind verderop is een museum dat nu gesloten is maar met een fantastisch uitzicht over de rivier. In dit gebied woonden 9000 jaar geleden ook al mensen, de Tehuelches getuige de handafdrukken bij de grotten. Die wandeling naar de grotten maakten we vorige keer. Wat de betekenis van de handafdrukken is weet men nog steeds niet.

Omdat er slecht weer voorspeld is maken we vandaag foto’s. Het weer is heel wisselvallig. We hebben mooie zonnige dagen met 25 gr. maar hier in de bergen waait het gigantisch en hebben we voor het eerst de kachel aan. S’nachts sneeuwt het op de bergtoppen.

Toen ik groenten stond te snijden voor het avondeten begon het zo hard te waaien dat de Enjoy begon te schudden en leek het ons beter om de storm af te wachten in het dorpje waar we beter beschut stonden. Dat je de Patagonische wind serieus moet nemen hebben we al vaker gemerkt. Later op de avond toen de wind wat minder werd reden we weer terug en zagen we een heel aparte zonsondergang met een soort paddestoelwolkjes.

Vanuit Cerro Castillo reden we na een douche in een guesthouse naar Puerto Ibanez. Hier is de haven waar de ferry vertrekt die het generaal Carrerameer oversteekt naar Chile Chico.

Vorige keer zijn we om dit turkoise meer heengereden wat erg mooi was met de besneeuwde Andes op de achtergrond, maar de weg is erg slecht en Ad wil deze keer de boot nemen.

Het is erg druk met de ferry’s in Chili en we horen van veel overlanders dat ze lang moeten wachten voor ze mee mogen. Het waaide nog steeds behoorlijk hard en we waren bang dat de overtocht geannuleerd zou worden, maar gelukkig gingen we toch. Het was al donker toen we aan de overkant na een ruig tochtje aankwamen en zochten we een rustig straatje uit om te overnachten. Wel makkelijk dat we overal al een keer eerder waren. Als Ad ergens eenmaal is geweest weet hij nog steeds de weg, de plek van de vorige keer en de waterkraantjes te vinden.

Chili Chico is de laatste plaats voor de grens met Argentinië en hier zijn aardig wat winkels om inkopen te doen. Ook de was had zich weer flink opgestapeld. In het meer had ik de handwas al gedaan en hier in het dorp vonden we een aardige mevrouw die de rest deed zodat we met een camper vol met schone spullen de grens konden oversteken.

We hadden weer geluk. Op 29 januari zijn de regels voor de grensovergangen naar Argentinië veranderd. We hebben geen PCR test meer nodig als we langer dan 14 dagen in een buurland zijn geweest en volledig gevaccineerd zijn. Dat is super goed nieuws want dat scheelt ons vlot 3 dagen wachten op de uitslag want het hospitaaltje hier heeft geen laboratorium en alles moet met de boot mee naar Coihaique.

Was een hele papierwinkel aan de grens. De Enjoy moet uit Chili worden gecheckt. Gelukkig hebben wij alle correspondentie bij ons van verlengingen tijdens corona. Ad heeft alles gekopieerd want bij de grens moet alles kloppen. Uiteindelijk waren we binnen een uur Chili uit en Argentinië in. Er was niemand bij beide grensposten en de beambten waren blij om weereens een extrangeros te zien. Ik was alleen vergeten dat we geen groente en fruit de grens mee over mochten nemen. De Argentijnse douane heeft ons nog nooit gecontroleerd. Chili bijna altijd.

De medewerkster vroeg of we fruit aan boord hadden…..un poco zei Ad….dan laat maar eens zien. Toevallig hadden we vrij veel. Ja dat is triest als je een hele emmer weg moet gooien van de dure groenten. Daar gingen de aardappels, uien, knoflook, tomaten en pruimen in de vuilnisbak. Tja eigen schuld. Maar we zijn in ieder geval makkelijk in Argentinië aangekomen en dat is heel wat waard in deze tijden.

In Perito Moreno doen we weer nieuwe boodschappen en overnachten voor de poort van de camping want deze is cerrado. Schijnbaar kan de municipalcamping niet open blijven voor een paar gasten en het is nog wel hoogseizoen.

Nog even een nieuwe simcard gekocht voor de telefoon want die van Chili werkt hier niet.

Ook de truck met de Western Unionbank werkt nog steeds, zo krijgen we 50% meer pesos voor onze Euro, dat maakt Argentinië een stuk betaalbaarder.