Gletsjers van Argentinie

13 februari 2022 - El Calafate, Argentinië

Als we de grens oversteken bij Chili Chico naar Argentinië moeten we kiezen; noord of zuid. Noord is nog steeds erg warm want het is hier hoogzomer. We kiezen voor zuid. Patagonisch Argentinië is zo prachtig en nu zijn de gletsjers er nog…..en het gaat snel met de opwarming van de aarde. 

Het is zo’n 800 km naar Calafate wat deze keer voor ons het meest zuidelijke punt wordt.

De route gaat door een enorm steppegbied, een halfwoestijn met aan weerszijden kale bergen. Af en toe huppelen de guanacos rond met hun jongen, zulke prachtige dieren.

Het stadje Perito Moreno (niet te verwarren met de gletsjer) en Governador Gregores hebben de toerist niet veel te bieden. De camping is dicht terwijl het personeel er rondloopt. Het waait enorm en we besluiten te parkeren voor een hoog huis bij de camping. Wel zitten hier een panaderia voor de empanadas en een groentewinkeltje om weer wat verse spullen in te slaan.

We rijden een paar honderd kilometer per dag en komen weinig mensen tegen. Geen overlanders alleen een paar mensen op de fiets. Op de eindeloze ripioweg van 70 km komen we een Deens stel tegen op de fiets die er behoorlijk vermoeid uitzien. Hij spreekt zowaar Nederlands en heeft in ons land gewoond. We geven ze wat te drinken en een vers vlaaitje van de bakker en ze vervolgen met nieuwe energie hun weg. We vragen ons af waar ze blijven vannacht, er is hier niets geen hostel, eettentje nada. Dat wordt dus in een greppel slapen in een tentje in de harde wind….

In de verte zien we in dit indrukwekkende lege landschap een groene oase, dit is Tres Lagos een gehucht in the middle of knowwhere. Hier moeten ooit 3 meren zijn geweest maar we zien alleen een stroompje waar we dan ook parkeren en overnachten. Gelukkig vinden we de volgende dag een gomeria (bandenman) die onze banden weer oppompt. De ripio is achter de rug voorlopig, nu volgt asfalt tot Calafate. Helaas heeft onze compressor het begeven. 4 banden achter elkaar oppompen was te veel voor hem. De bandenman krijgt de oude compressor, hij is er blij mee misschien kan hij hem nog maken.

Het landschap verandert. We zien de besneeuwde toppen van de Andes heel in de verte want het is helder weer. Dit is een prachtige rit met diverse uitkijkpunten. Het lago Argentina komt in beeld. Het is 70 km lang tot Calafate. We zien de mooiste kleuren blauw voorbijkomen. Het meer is turkoois met een groene rand en de rivieren met gletsjerwater zijn ijsblauw. We komen aan in Calafate. Het is hier heel druk met Argentijnen die vakantie vieren in eigen land. We horen van een NL echtpaar dat er s’avonds lange rijen staan voor de restaurants. Voor ons geen probleem want de restaurants gaan pas om 20 uur open en dan zijn wij al allang flauwgevallen. Dus koken we zelf. We parkeren aan het meer bij de prachtige vogels maar het is zo druk en zoveel herrie op de parking dat we midden in de nacht vertrekken naar de andere kant van het meer om onze nachtrust te vervolgen.

De volgende dag rijden we de mooie rit naar de Perito Morenogletsjer. We kopen een kaartje voor 2 dagen. De parking staat bomvol maar het is hier zo groot dat je geen last hebt van elkaar. De gletsjer is elke keer weer adembenemend mooi. We ontmoetten een jong NL stel die er ook helemaal weg van zijn en zij boeken een kanotocht met een gids naar de gletsjer.

2 dagen lopen we de hele dag van het ene platform naar het andere trap op trap af. Ik wist niet dat je zo’n pijn in je kuiten kunt krijgen…. We kamperen weer op het plekje buiten het park waar we al veel nachten hebben doorgebracht. Daar sta je dan helemaal alleen tussen de hoge bergen waar de wind van alle kanten op je afkomt. Regen en keiharde wind. De Enjoy met de neus in de wind dat hebben we onderhand wel geleerd. Als de regen ophoudt zie je een prachtig landschap met eindeloze luchten met wolken in allerlei vormen en kleuren. Geweldig.

Terug naar Calafate. Onderweg zien we 3 verschillende soorten roofvogels vechten om een prooi. Na een avond een hamburger eten in een restaurant en een kilo chocolade gekocht te hebben wordt het weer tijd om te vertrekken. Dezelfde weg terug en dan sla je af richting El Chaltén.

Normaal gesproken zie je al op 100 km afstand de monoliet van ruim 3000 meter liggen maar helaas nu was het zwaarbewolkt. Jammer. El Chaltén is het wandelwalhalla van Argentinië, overal zie je wandelaars met hun bepakking rondlopen naar hun hostels.

Op de camperplaats staan we aan beide kanten tussen 2 NL stellen die al heel lang op reis zijn. Volgens hen wordt het beter weer en inderdaad de volgende morgen zien we de Fitz Roy al vroeg ontwaken en stralen in de zon. De Nederlanders gaan de lange wandeling maken naar de top van 8 uur maar dat is alleen voor geoefende bergwandelaars. Wij besluiten de prachtige rit te gaan rijden naar Lago Desierto. Machtige tocht langs de ijsblauwe rivier met bergen, gletsjers en de Fitz Roy in volle glorie. Veel mooier als 2 jaar geleden toen het bewolkt was en we veel regenbogen fotografeerden.

Toe we thuiskwamen zaten de buren uitgeput aan een blikje Patagoniabier. De meeste jonge mensen kopen hier een simpel busje met een matras erin en verder weinig. Dat is afzien vooral omdat het hier s’nachts erg koud is en ze alleen kunnen zitten achter het stuur.

De volgende morgen gaan we weer naar de gomeria voor de banden en vraagt Ad de jongeman om eens te kijken naar de lasnaad van de chassisbalk van de auto. Deze blijkt er slecht uit te zien en de wagen gaat door het gewicht van de unit steeds verder achterover hangen. Hij adviseert ons om terug te rijden naar Calafate want in el Chaltén zit niemand die ons kan helpen. We rijden de 220 km weer terug en vinden in I Overlander (de app voor overlanders) iemand die het wel kan maken maar een klus heeft aangenomen en pas a.s. vrijdag tijd heeft. Dat wordt dus een week wachten.

We parkeren weer met de kop in de wind bij het meer op een heerlijk rustig plekje. Genoeg boodschappen en water om een paar dagen door te komen. Hopelijk gaat het lukken om de chassisbalk zo te verstevigen dat de auto de unit weer kan dragen….we maken ons zorgen..

Foto’s

6 Reacties

  1. Jos:
    14 februari 2022
    Sterkte. En nu maar hopen dat de balk gerepareerd kan worden. Groet en nog een fijne reis.
  2. Renee:
    14 februari 2022
    Ik duim dat het allemaal weer in orde komt!!!!
  3. Tony Peters:
    14 februari 2022
    Hallo Ad en Anne-marie...wat ´n spannende reis met echt super mooie foto's...met jullie enjoy zal het best wel goed komen...iets verstevigen is altijd makkelijker te repareren als motorpech...toch veel sterkte en ´n goeie reis verder....
  4. Marende en Jan:
    14 februari 2022
    Wij waren al aan het duimen dat alles in orde komt met de Enjoy..
    Wat een mooi geschreven verhaal zodat wij weer kunnen meebeleven.
    En, wat een prachtige foto's, werkelijk plaatjes die wij alleen maar kennen uit de boeken.... blijven genieten ondanks wat tegenslag met de Enjoy.
  5. Loes:
    14 februari 2022
    Oeps, dat is wel een tegenvaller van de chassisbalk. Hopelijk krijgt die beste man het gefixt, want anders zul je denk ik de hele boel moeten vervangen....
    Sterkte. Geniet in ieder geval van de mooie dingen die jullie zien. Tot gauw horens.
  6. Ruut en Trees:
    14 februari 2022
    Jammer dat de Enjoy kuren krijgt. Maar ja hij heeft er ook al heel wat avontuurlijke kilometers opzitten. Hopelijk lukt de reparatie en kunnen jullie er weer mee vooruit. Wat een prachtige grillige ijsvormen heb je gefotografeerd. Zijn voor mij favoriet. Ruut en ik hopen binnenkort te kunnen lezen dat de Enjoy gerepareerd is en jullie reis voortgezet kan worden. We duimen.
    Liefs Ruut en Trees