Brullende leeuwen in Etosha

Een van de hoogtepunten van deze reis is zeker het Nationale Park Etosha.

We hadden in dit park de campsites gereserveerd omdat het hier altijd bijzonder druk is. We hebben het alleen verschillende keren moeten wijzigen omdat het reisschema steeds wijzigt. Omdat we besloten niet naar het noord-westen van Namibie te gaan waren we 9 dagen eerder in het park.

Het Etoshapark is meer dan half zo groot als Nederland. In de tijd dat het nationale park werd ingesteld was het het grootste park ter wereld met 100.000 km2. Toen er tijdens de ZA overheersing thuislanden werden gecreëerd voor de Damara en Hererobevolking verkleinde men het park aanzienlijk.

Om toeristen de mogelijkheid te geven het park per auto te doorkruisen legde men 700 km gravelroads aan wat veel dieren het leven kostte. Om kiezelstenen te winnen voor het aanleggen van de wegen groef men grote gaten in het park die zich vulden met water en waarin de miltvuurbacterie ontstond waar de meeste dieren niet resistent tegen waren.

Ook de burgeroorlog in Angola heeft aan veel dieren het leven gekost en de grote droogte die er momenteel heerst doet aan de dierenwereld ook geen goed.

Het grote voordeel van de droogte voor ons (het heeft in 20 jaar niet zo weinig geregend) is dat alle dieren naar de waterplaatsen trekken, die steeds worden aangevuld. Op de kaart staan alle drinkplaatsen aangegeven en je kunt de meeste wel met een 2wd bereiken. Als je de mooie foto’s van Etosha in de reisgidsen ziet verwacht je niet dat je dat ook gaat zien, maar jawel hoor het was schitterend. Alle dieren komen alleen of in groepjes heel voorzichtig naar de drinkplaatsen. Olifanten die eerst drinken en zich daarna volgooien met modder, zebra’s, gnoes, springbokken, kudu’s, tessebee, leeuwen, impala, warthog, neushoorns, jakhals, oryx en giraffen ze waren er allemaal. Je staat er heel dicht bij dus je kunt ze prachtig fotograferen en filmen.

Vooral de oryxen zijn heel bijzonder omdat dit echte woestijndieren zijn die dagenlang zonder water kunnen en prachtige kleuren hebben en lange hoorns om zich te verdedigen. Je ziet ze alleen in Namibie.

We bleven 6 nachten in Etosha verdeeld over 3 restcamps die allemaal een campsite hebben.

Het eerste kamp was Okaukuejo. We besloten de achterste plek te nemen zo dicht mogelijk bij het hek en het rustigste. Je kon hier prachtig bij je tent zitten en de dieren observeren die naar de drinkplaats gaan. Nadeel was dat hier nu net een leeuwenfamilie in de buurt zat die je s’nachts kilometers ver kon horen. Je weet wel dat het hek hoog en stevig genoeg is maar je krijgt er toch de kriebels van.

De volgende campsite was Halali ongeveer halverwege het park. De campsites zijn bijzonder stoffig want je kampeert weer op zand. Ik ben maar allergiemedicijnen in gaan nemen want voor iemand met een stof en huismijtallergie is dit toch net even teveel van het goede.

Iedere camping heeft een eigen waterhole en dat van Halali was super. Er waren zitjes gemaakt in de rotsen en omdat de zon de hele dag op de rotsen schijnt blijven de stenen de hele avond warmte afgeven. Daar zit je dan uren s’avonds, als het kan doodstil maar dat is voor de meeste mensen moeilijk. Ook zonder bier en telefoon rustig dieren bekijken is niet voor iedereen vol te houden merkten we. Je ziet van alles in het donker (de plas is verlicht) olifantenfamilies, neushoorns enz.

Ieder kamp heeft z’n vaste bewoners die blijkbaar niet meer in de bush willen wonen maar elke dag de vuilnisbakken afstropen. In het eerste park waren dat tientallen jakhalzen, in Halali honeybadgers en in het laatste park Namutoni groepen mongoesten.

Het restaurant van het laatste camp is gevestigd in een oud Duits fort wat gerestaureerd is. Vanaf de toren heb je een prachtig uitzicht over Etosha en de zoutvlakte en ook de zonsondergang is hier erg mooi.

De nachten zijn heel bijzonder, de heldere sterrenhemel is nergens zo mooi als hier in de woestijn.

Zo mooi als het park is zo vervelend zijn de zwarte mensen die hier werken. Het zijn ambtenaren want het is een park van de staat maar alles is ze teveel. Van receptionist tot aan degene die de vuilnisbakken legen ze kijken allemaal verveeld en chagrijnig en zitten de hele dag te kletsen. Er is hier geen blank management en dat merk je aan alles.

Toiletten blijven doorspoelen, douches gaan niet dicht en de kranen werken ook niet. En dat in zo’n droog land waar iedere druppel water kostbaar is. Als je er wat van zegt kijken ze je aan van waar maak je je druk om…