Brecon Beacons en het Pembrokeshire nat. park

Brecon Beacons was niet zo mooi als ik me had voorgesteld. Dit nationale park bestaat uit een heuvelachtig kaal landschap in vroeger tijden gevormd door gletsjers met ontelbare schapen. Hier en daar een mooi dorpje met een eeuwenoud kerkje met dito kerkhof. Brecon Beacons wordt aan de westzijde begrensd door de Black Mountains. Het stadje Brecon is typisch Engels met huizen en winkels aan de doorgaande weg waar de hele dag het verkeer doordendert. Jammer dat er niet gekozen wordt voor rondwegen dat zou voor de inwoners ook een stuk prettiger wonen zijn.

Na de bergen werd het weer tijd om naar de kust te rijden en wel naar Tenby een schilderachtig havenstadje uit de middeleeuwen waar de Trust nog een huis uit de 14e eeuw in bezit heeft. Dit huis heeft de tand des tijds doorstaan en de dikke muren zien er nog steeds goed uit. Vroeger stond dit huis, gebouwd door een Vlaming vrij en keek het op zee, nu is het ingebouwd tussen de rest van de huizen.

Het Pembrokeshire national park is een van de highlights van onze reis naar Wales. Dit is een enorm park wat de hele kust hier beschermd met allerlei inhammen en kliffen. Bijzonder mooie rotsformaties als “Green bridge of Wales” en “Stackpole” waar de golven in de loop der tijd een brug hebben gevormd tussen de rotsen.

Het was prachtig weer en we maakten lange wandelingen over de kliffen en stranden. We hadden heel graag een boottocht gemaakt naar de eilanden waar puffins en allerlei andere watervogels leven maar je moest s’morgens om 7 uur in de rij gaan staan en de kans was dan nog minimaal dat je meekon omdat het zo druk is met Bankholiday.

St. David’s ook zo’n bijzondere plek in Wales. Hier is eind 11e eeuw een kathedraal gebouwd. Deze kerk heeft een uniek houten plafond van Iers eikenhout waaraan een kruisbeeld hangt. Ook het orgel wat voor in de kerk hangt met ronde bogen is heel mooi. In de diverse bijgebouwen zijn kapellen voor allerlei heiligen. Volgens een decreet van een Paus stonden 2 bedevaarten naar St. David’s gelijk met een bedevaart naar Rome dus dat wil nogal wat zeggen.

Hoe verder je noordelijk komt in Wales hoe meer je de Welshe taal hoort. Voor ons is er geen touw aan vast te knopen. Ook de plaatsnamenborden zijn in het Welsh met daaronder de Engelse naam.

Van de week bezochten we 2 zeer interessante kastelen van de NT. In dit gedeelte van Wales zijn de kastelen niet gebouwd om de rijkdom van de familie uit te stralen maar zijn ze vooral gebouwd op strategische plaatsen waar je een goed overzicht had op de vijand (de Engelsen) en om bescherming te bieden.

Maar alle generaties die de kastelen hebben bewoond hebben weer wat toegevoegd aan het interieur. Als je de buitenkant ziet heb je er geen idee van hoe mooi de binnenkant nu is. De muren zijn vaak betimmerd met eikenhout of behangen met gobelins met bijbelse voorstellingen. In Powis castle wat we heel indrukwekkend vonden stonden de zalen vol met Chinees meubilair wat ingelegd was en een Indiase kunstcollectie uit de tijd dat India nog een Engelse kolonie was.

Het is erg druk in Wales door de schoolvakanties. Er wordt ook in de kastelen van alles georganiseerd voor kinderen (van speurtochten tot wie draagt de mooiste prinsessenjurk.)

Vaak koken we zelf maar op zondag eten we tijdens de lunch “Sundayroast” zoals

vandaag in een heel oud hotel wat mooi ingericht was met Engels antiek. Je kunt vaak kiezen uit allerlei soorten geroosterd vlees, b.v. roastbeef of porkbelly, turkey of vis. Hierbij krijg je dan diverse soorten groenten en Yorkshire pudding (een soort deeg wat wij niet lekker vinden) en mash potatoes of roast potatoes uit de oven. Heerlijk allemaal. Vaak hebben de pubs op een door de weekse avond “currynight” allerlei Indiase curry's zijn dan in de aanbieding met een pint.