Aankomst in Marokko en het Rifgebergte

Vanuit Algeciras in het zuidelijkste puntje van Spanje is het maar 1.5 uur varen met de ferry naar Marokko. Je koopt een open retour voor 220 Euro. Tanger heeft een nieuwe moderne haven waar we aan land kwamen. (Tanger-med)

De douane duurde wat langer want we hadden een groep campers voor ons. De douanier die onze camper onderzocht keek in alle kastjes maar vond niks wat hem interesseerde. Hij zocht een katholiek boek (????) Misschien had ie genoeg van het islamitisch leven, maar wij hebben geen bijbel bij ons op reis en konden hem er niet aan helpen. De andere Nederlanders waren ook erg verbaasd over deze vreemde vraag.

We werden meteen in het diepe gegooid want er zat een fout in Tom-Tom. In plaats van een rustig ritje langs de kust naar de camping reden we meteen verkeerd de middleof knowwhere in. Gelukkig stuurde aardige vrachtwagenchauffeurs ons de goede kant op en kwamen we met een grote bocht toch op de camping in Martil aan. Martil is een nieuw aangelegde badplaats aan de Middellandse zee met een gezellige boulevard.

De volgende dag namen we de bus naar Tetouan en bezochten de middeleeuwse medina. Na een paar uurtjes hielden we het voor gezien en namen de bus terug naar de camping. Marokko is een land wat je moet doseren, niet teveel tegelijk. Het is zo anders. Het lijkt of je honderden jaren teruggaat in de tijd. Het is een echt kijkland. Je komt ogen tekort zoveel is er te zien.

Achter de stranden begint het Rifgebergte. Door de overvloedige regenval van afgelopen winter is het gras knalgroen en steekt prachtig af tegen de rotsen. Overal bloeit de gele mimosa, brem en paarse lavendel. In het veld zie je de Berbervrouwen in hun rood-witte rokken en rieten hoeden met gekleurde flossen. Ze snijden gras voor hun dieren en de ezels (die er best goed uitzien in vergelijking met andere landen) sjouwen de balen gras naar huis. Heel erg jammer dat de vrouwen niet gefotografeerd willen worden ze zijn zo fotogeniek. Ik weet het, als ze niet gefotografeerd willen worden moet je dat respecteren, maar ik heb toch stiekem aardig wat mooie plaatjes geschoten. De mannen ploegen met kleine paardjes en een simpel houten ploegje het land waarna het wordt ingezaaid. Met de meest simpele werktuigen wordt hier keihard gewerkt en het zijn vooral de vrouwen die je overal ziet sjouwen, soms lopen ze met balen gras op hun rug de berg omhoog.

We reden dwars door een prachtige gorge met watervallen naar het hooggelegen Chefchauen; de blauwe stad. In elke reisgids het mooiste stadje van Marokko genoemd. De camping lag boven op een berg met prachtig uitzicht op het blauw-witte stadje wat in het dal ligt tussen 2 bergen. Wij waren er op zondag en dan zie je de vrouwen met hun kinderen uit het dal naar boven komen lopen, naar de speeltuin en het park. Wij liepen naar beneden en zo tegen het eind van de middag was het heel rustig in het stadje en was er prachtig licht voor foto’s van al die blauwe straatjes en spelende kinderen op de fontein.

Onze eerste tajine (stoofschotel van vlees, vis of vegetarisch) aten we op het leuke markplein van Chefchaoun. Het kost hier allemaal niks, ongelofelijk in zo’n toeristisch stadje. We hadden geen zin meer om de hele trap weer op te klimmen in het donker en voor nog geen 2 Euro werden we met een taxi terug naar de camping gebracht.

De volgende morgen was het markt (souk) in het stadje. Wat een kleuren. De vrouwen uit de omgeving komen met hun ezels en hun zelfverbouwde groenten en fruit, eieren en melk om deze te verkopen. Prachtige groenten en prima fruit. Je doet alles wat je wilt kopen in een zak en het wordt gewogen (alles door elkaar) en voor een paar euro heb je voor de hele week een voorraadje. Voor de vrouwen, die er weer prachtig uitzien is dit ook een uitstapje, want je ziet dat ze het heel gezellig hebben onderling.

Mannen en vrouwen met hun kinderen hebben hier een gescheiden leven voor de buitenwereld. Mannen zitten in het café en vrouwen werken of gaan met hun kinderen naar het park.

We hebben ons eerste mailtje van de week in een internetcafé geschreven (Jan) op een Arabisch toetsenbord en dat valt nog niet zo mee. Nu hebben we een dongel gekocht van Maroc telecom waarmee we een maand onbeperkt kunnen internetten, wat een luxe. Alleen foto’s uploaden is nog niet gelukt die bij dit verhaal horen maar misschien is de verbinding morgen beter. Dus die houden jullie nog tegoed.