2019- Welkom in Costa Rica

Test is gelukt, Reislogger is veranderd dus hier komt het nieuwe reisverhaal:

Vorig jaar zomer hadden wij gasten uit Panama in Midden Amerika in huis, dus een goede reden om dit land samen met Costa Rica, wat al heel lang als natuurbestemming op onze bucketlist stond eens te bezoeken. Het was een hele puzzel om een route te maken met alle bezienswaardigheden maar we hebben het toch rond gekregen. Eerst 2 weken in een villa in Costa Rica, vervolgens een rondreis van 2 weken langs de vele natuurparken die dit land rijk is met een huurauto en hotels en dan met de bus naar Panama waar we in het huis verblijven van Jan en Ted in Boquete voor 2 weken. Dan weer terug met de bus naar Costa Rica gevolgd door een paar dagen naar een heel bijzonder nationaal park Tortuguero aan de oostkust van Costa Rica waarna we een paar dagen later op 2 april weer naar huis vliegen en 3 april thuis zijn. Totaal 7,5 week.

Na een overnachting in een luchthavenhotel vlogen we met 2 overstappen (Frankfurt en Toronto) naar de hoofdstad van Costa Rica: San Jose. Het was een lange dag en met een tijdsverschil van 7 uur en een tropisch klimaat heb je echt het gevoel dat je aan de andere kant van de wereld bent en heb je wel een paar dagen nodig om te wennen aan de hitte van 32 graden.

We hadden een auto gereserveerd op de luchthaven en midden in de nacht in het stikdonker reden we naar ons eerste adres in Costa Rica in het plaatsje Atenas. Naderhand snap je niet dat je het gevonden hebt, maar na een rit door een berggebied over de Rio Grande en door 2 poorten waar we de code van hadden kwamen we aan bij het enorme huis van Jason en Kathia. Kathia was heel ongerust  want ze had ons de dag ervoor al verwacht en was bang dat er wat gebeurd was. Toen we haar gerustgesteld hadden (zij had zich in de datum vergist) namen we heerlijk een duik onder de douche en dan slapen….

Heel vreemd als je wakker wordt in een totaal onbekende omgeving als je bent aangekomen in het donker. We werden wakker van de kwetterende vogels en tijdens het ontbijt zagen we de kolibrie van bloem naar bloem vliegen voor een drupje nectar. Het huis van Jason en Kathia is inderdaad een mega villa, niet luxe maar alles is groot. Het fijnste is het grote overdekte terras met uitzicht op het dal wat een natuurgebied is. In de verte zien we de vulkaan Poa met een rookslinger. Kathia vertelde dat de vulkaan onrustig is en as had gespoten en dat ze het hele huis opnieuw had kunnen poetsen, alles was wit. Wat ook vervelend is is dat er aan de overkant van het dal suikerriet wordt verbrand. We hebben geen last van de rook , maar het hele huis ligt steeds vol met zwarte viezigheid van het stoken.

We hebben al heel wat ondernomen in een week tijd; zoals de Zoo Ave, een opvangcentrum annex dierentuin met veel prachtige vogels, macaws in allerlei kleuren, katachtigen die alleen hier voorkomen enz. Het zijn niet alleen de dieren maar ook de prachtige tropische begroeiing die dit park zo mooi maakt.

Het nat. park Carara aan de westkust was ook zeer de moeite waard. Om 5 uur opgestaan om zo vroeg mogelijk in het park te zijn om de Amerikanen voor te zijn en veel dieren te zien. Dit park is niet groot maar wel veelzijdig. Het mooie van een regenwoud is dat alles op elkaar is afgestemd, bomen zo hoog als kerktorens die een waaier vormen voor de bomen die eronder groeien en die zo tegen de felle zon worden beschermd. De meeste mensen nemen een gids, maar wij vinden de entrees al duur genoeg en als er ergens een groepje stilstaat heb je gauw genoeg in de gaten wat er te zien is. Zo zagen we heel hoog in een boom een nest met een koppeltje macaws, wat een machtig mooi gezicht als ze hoog in de lucht hun kleurige veren ten toon spreiden en krijsen, geweldig. We zagen ook een kikkertje wat zo giftig is dat het 50 volwassenen kan doden. Heel jammer dat er naast dit park een drukke 2 baansweg loopt waar smerige herrievrachtwagens langsrijden met hun zwarte roetpluimen, zo kun je wel een regenwoud beschermen, maar de dieren vluchten weg van de herrie en de uitlaatgassen. 

Verderop op de brug over de rivier staan tientallen mensen naar beneden te kijken naar de enorme krokodillen van wel 6 meter lang. Wat een monsters en er lagen er welgeteld 18! 

Vanmorgen zijn we naar de RK kerkdienst geweest in de plaatselijke kerk in Atenas. De Tico’s zijn katholiek, er zijn zelfs 4 missen op zondag. De preek in het Spaans duurde wel erg lang dus we zijn eerder opgestapt om nog een bezoek te brengen aan de botanische tuin in het plaatsje Sarchi.

Morgen weer vroeg uit de veren want we hebben tickets bemachtigd voor de vulkaan Poa die een paar dagen gesloten is geweest wegens het spuiten van as en nu weer open is. We zijn heel benieuwd want dit is de meest toegankelijke vulkaan van Costa Rica.