100e reisverhaal! Vermont VS

Rural noemen ze het buitenleven hier, heerlijk relaxt zoals het leven hier al eeuwen zijn gangetje gaat sinds de Engelsen, Ieren en alle andere emigranten naar dit deel van de wereld kwamen. Er is niet veel veranderd sinds die tijd, alleen zijn er veel meer bomen aangeplant. Vroeger was maar 25% van Vermont bebost.

We zijn waarschijnlijk een van de weinige toeristen die op dit moment Vermont bezoeken. De vakantiehuizen van onze buren zijn verlaten en als we s'avonds thuiskomen is het aardedonker. De prachtige kleuren van de herfstbladeren die van felrood en felgeel veranderden in bruin en okergeel vallen nu af en maken prachtige tapijten onder de bomen. Het toeristenseizoen is afgelopen en de inwoners van Vermont maken zich klaar voor de winter. Vrachtauto’s komen de gastanks vullen, hout wordt gekapt en opgestapeld. Hooi ligt in rolletjes klaar voor het vee. Pompoenen liggen op de veranda’s samen met de potten chrysanten en hier en daar zijn al Halloweengeraamtes en spinnenwebben te zien.

We hebben prachtige tochten gemaakt door het landschap. Ad is wel honderd keer gestopt en omgedraaid omdat ik weer een mooi plaatje zag. Met elke bocht die je neemt zie je weer een ander decor. Piepkleine dorpjes met witte kerkjes en een handvol huizen. Oude kerkhoven keurig bijgehouden op een helling onder oude bomen, prachtige oude villa’s die goed zijn onderhouden, oude huizen die op instorten staan met overal rotzooi eromheen, oude auto’s uit de 50 er jaren en roestende tractoren in een hoek van een wei. Kleine boerderijen vaak met rode barns (schuren) en veel rundvee in stallen die nog minder plaats hebben als bij ons. Maar we zagen ook scharrelvarkens die heerlijk lagen te zonnen in de wei en scharrelkippen en kalkoenen die plaats genoeg hadden en veel winkels die organische producten verkopen.

Overal zie je hier bordjes met Maple sirop te koop. We waren benieuwd hoe dit gemaakt word en bezochten een farm waar al vele generaties dit al eeuwen lang doen. Als de winter voorbij is gaan de maple bomen sap produceren en omhoog stuwen voor de aanmaak van nieuwe bladeren. Hier wordt een gedeelte van afgetapt door de bast van de boom. Vroeger werd er een emmer aan de boom gehangen maar nu gaat het met een slangensysteem wat het sap afvoert naar een tank. Veel handiger want vroeger moest de boer regelmatig gaan kijken of de emmers niet overliepen en met een kar met paarden en een ton door het bos rijden. Het sap wordt gekookt en 90% van het vocht verdampt. Wat je overhoudt is een zoete siroop die heerlijk smaakt over pannenkoeken enz.

Montpellier is de hoofdstad van Vermont en een gezellige stad met een prachtige oude bibliotheek met dito interieur en veel antiekwinkels. Als je van antiek houdt ben je hier op het juiste adres. Er zijn hier overal antiekroutes. We bezochten het state building in Montpellier waar de gouverneur het voor het zeggen heeft en gisteren Burlington een universiteitsstad aan lake Chaplain. Afstanden zijn erg groot, je zit veel in de auto maar landschappelijk is het erg mooi dus dat is geen straf.

We zijn nu aan het pakken om morgen door de Green mountains naar de oostkust te rijden naar de staat Maine. Dit is weer een heel andere kant van nieuw England, hier gaan we de vele vuurtorens aan de kust met de Atlantische oceaan fotograferen en Portland bezoeken. We overnachten bij een ouder echtpaar van de club die eigenlijk geen logees meer wilden maar voor Nederlanders een uitzondering maakten omdat ze altijd leuke vakanties hebben doorgebracht in Nederland. Hebben wij weer geluk.

Na dit bezoek rijden we terug naar Montreal, leveren de Kia weer in en vliegen  naar Amsterdam waar we aankomen op 25 oktober.

Sinds 2012 schrijf ik onze belevenissen op deze reisloggersite. Dit verhaal is het 100e reisverslag. Inmiddels staan er 2140 foto’s op en hebben wij nu 30 huisruilen gedaan sinds 2009.