Van droomhuis terug naar tent....

Het zit erop…. 3 weken in dit heerlijke wineland.

Vandaag kwam Patricia, een zwarte dame en moeder van 3 kinderen.

Zij woont in een township en helpt Patsy met het schoonhouden van het huis.

We hadden het poetsen eigenlijk zelf gedaan tot nu toe maar Patsy wilde graag dat ze kwam voor de eindschoonmaak. Ad haalde haar s’morgens om 7.30 uur op bij de busstop en we begonnen met ontbijt. Als iemand voor je werkt komt ie ook in de kost. Nou eten deze mensen meestal milipap (maispap) maar wij eten yoghurt met fruit en muesli. Vond ze ook lekker. Wat kan die meid poetsen. Op d’r knieën schrobt ze de vloer, het zweet gutste van haar hoofd. Ze wou niks drinken. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en was blij dat ik de was kon doen en inpakken. We lunchten samen en ze begon te vertellen over haar kinderen en haar man.

Ze vond wel dat we moesten bidden voor het eten en dat hebben we dus gedaan.

Ik vond het heel speciaal. We brachten haar terug met de auto en ze was heel blij met wat extra geld en een paar badlakens. We mochten haar van de huisbeheerder vooral niet alleen in huis laten en al helemaal niet terugbrengen naar de township want daar kon met ons van alles gebeuren. Ik geloof niet dat iemand ons ook maar een haar zou krenken want we ontmoeten alleen maar supervriendelijke en beleefde negers, maar we hebben om hem een lol te doen zijn advies opgevolgd.

We vertrokken op mijn verjaardag en dat was niet zo’n goed idee. Het weer sloeg weereens om en er kwam een koufront aan en niet zomaar eentje.

We reden via de wijnstreek via Stellenbosch naar Paarl en daar via de prachtige Baineskloof (uitgehakt door 350 dwangarbeiders) naar Tulbagh, een plaatsje waar nog een hele straat met witte Kaapse huizen bewaard is gebleven.

We rijden nu noordwaarts richting Namibië, maar niet langs de kust want dat leek ons te koud om te kamperen. Het waaide in Somerset alweer zo hard dus wij door het Citrusdal.

In Citrustown (jawel sinaasappelbomen) een plaatsje van niks hebben we een heerlijke steak gegeten als verjaardagsdiner en voor het eerst na lange tijd sliepen we weer in de tent. Effe wennen, geen Paul en Witteman meer, geen internet en vooral geen wasmachine. s’Nachts werden we wakker van de regen en even later kwam het met bakken uit de hemel. Ongelofelijk dat het tentje het droog hield.

De volgende morgen maar wezen ontbijten in het restaurant en de tent nat ingepakt.

Heel jammer van de route door het Cederdal want je zag helemaal niks van de bergen.

In Clanwilliam bezochten we een Rooibostheefabriek want de struikjes Rooibos groeien in het Cedergebergte. Het bleef regenen en we reden maar door. Overnacht in een guesthouse met keuken waar we zelf pannenkoeken bakten en gezellig met Afrikanen samen aten. Maar de volgende morgen werden we wakker met een strakblauwe lucht en werd het al snel weer warm. Alles gedroogd en de tent opgezet op een zonnige camping in Springbok. Heerlijk in de zon gezeten en stokstaartjes gefotografeerd, wat zijn dat leuke beestjes.

Omdat we nu 3 dagen voor lopen op schema besloten we naar Augrabies Falls te gaan.

Was een hele rit, 350 km met elk kwartier een stop want ze zijn overal aan de weg aan het werken. Maar het was de moeite waard. Wat een prachtig nationaal park.

Het park bestaat uit allerlei watervallen (afhankelijk van de waterstand) in een landschap van bergen, allerlei kleuren rotsen en prachtige gekleurde salamanders en dassies.

De Oranjerivier perst zich hier door de rotsen naar beneden in de diepte en vormt een prachtige waterval.

Bij het restcamp was een camping onder de bomen waar we bezoek kregen van Velvetmonkeys, vogels en enorme grote Bavianen. (komen altijd onze kant op als Ad onder de douche staat en ze lachen mij vierkant uit als ik de katapult op ze richt)

We maakten diverse wandelingen door het park en ook een tocht met de auto naar de 3 uitzichtpunten.

We ontmoeten een echtpaar uit Hilversum op de camping waar we gezellige avonden mee doorbrachten. Wat heel speciaal was hier dat de waterval s’avonds verlicht is.