Cruise Oosterdam week 1

De laatste dagen in Buenos Aires waren behoorlijk stressvol. We bezochten het Palacio Barolo, een chique betonnen kantoorpand uit het begin van de 20e eeuw. Hiernaast zat een mooie koffieshop waar we wat dronken met een heerlijk stuk lemonpie erbij. Vervolgens met de metro richting appartement. Onderweg nog wat empanadas gekocht als avondmaaltijd.

De volgende morgen kwamen we erachter dat mijn fototas weg was. Alles afgezocht maar helaas. We besloten weer terug te gaan met de metro naar de koffieshop en een aardige mevrouw bood aan om op de video te kijken of ik de camera om had toen we de zaak verlieten. Ja hoor heel duidelijk te zien. Toen naar de supermarkt. De Chinese eigenaar wist nergens van. In de empanadazaak wisten ze meteen waarover het ging maar toen de jongeman naar achter liep kwam hij met lege handen terug. Collega gebeld die er gisteren ook was en die bleek de camera mee naar huis te hebben genomen. Afgesproken om de volgende dag om 12 u terug te komen.

We namen afscheid van Eze en Ana die het heel vervelend voor ons vonden. We namen een Uber-taxi naar de cruisehaven en wachtten een paar uur tot we in konden checken. Dit is altijd een langdurige procedure om ongeveer 1800 mensen in te checken, te fotograferen, creditcardgegevens te controleren en paspoorten in te laten leveren. Toen we eindelijk op het schip aankwamen werden we welkom geheten door onze Indonesische steward die een paar woorden Nederlands sprak. We waren heel blij met onze stateroom. Midscheeps, 3 persoons binnenhut. Heerlijk ruim met een hoekbank en een hoop kastruimte. Kortom de mooiste hut die we ooit hebben gehad. Schip is van 2003, maar gerenoveerd in 2022. Alle vloerbedekking is vernieuwd en de bekleding van stoelen enz. het ziet er allemaal keurig uit.

Het enige nadeel is dat 90% van de gasten Amerikaans of Canadees is of Engels en allemaal boven de 70. We zijn met ongeveer 25 Nederlanders o.a. een aardig stel uit Den Bosch waar het goed mee klikt. Het eten is buitengewoon. Diverse restaurants en High Tea, hier kom je niets te kort.

Na een van de diners kwam de chef kok aan onze tafel en vroeg of het gesmaakt had. Hij bleek ook een Brabander te zijn en een lang verhaal kort hij bleek ook in Boekel te hebben gewoond net als Ad en zijn moeder was vroeger ook vrijwilligster bij Read to Grow de stichting waar Ad penningmeester van is. Leuk,wat is de wereld toch klein. Toen we later op de stateroom kwamen stond er een schaal aardbeien in chocolade gedoopt van de chef. Heel attent.

Het schip lag nog een dag in Buenos Aires en deze dag besteden we weer aan het zoeken naar de camera. Helaas de jongen die zei dat ie hem had had hem niet en zijn baas die weer in een ander deel van de stad was wist het ook niet meer. Eze had de jongen ook nog gebeld maar hij had de telefoon geblokkeerd. Tja we hebben er moeite genoeg voor gedaan maar helaas.

We fotograferen maar zolang met het tablet tot we in de gelegenheid zijn om een nieuwe camera te kopen.

Heel langzaam voeren we naar Montevideo de hoofdstad van Uruguay waar we de volgende morgen aankwamen. Ook hier weer zeer hoge temperaturen ruim 34 gr. Na een wandeling in de stad vonden we het welletjes en dan is het heerlijk om op het koele schip te komen voor een lekkere lunch.

Hierna volgden 2 zeedagen omdat de afstanden groot zijn. Woensdagmorgen keken we op de camera op tv (binnenhut heeft geen ramen) en tot onze verbazing zagen we een strakke oceaan met zon. Geweldig. We hoorden van iedereen dat de Falklandeilanden meestal niet aangedaan worden omdat het er altijd slecht weer is maar wij hadden veel geluk. Met tenderboten voeren we naar Port Stanley de hoofdstad van de Falklandeilanden. Leuk echt Engels stadje met een rode kerk met een kunstwerk van walvistanden ervoor en het verkeer rijdt links. Vroeger zijn hier veel walvissen gevangen. Heerlijke wandeling gemaakt langs het mooie heldere water. Het is hier erg schoon en met de lekkere zeelucht erbij een prima dag.

Het landschap is heuvelachtig en lijkt een beetje op Wales. Veel kale vlaktes met gras en schapen en er staan geen bomen op de eilanden. De meeste mensen boeken een toertje naar de pinguïns die hier in grote getale zijn. We gingen terug met de tender naar het schip om te lunchen en voeren toen nog een keer terug. De Falklandeilanden zijn natuurlijk vooral bekend van de Falklandoorlog tussen de Britten en de Argentijnen in 1982 waar nog verschillende herdenkingsmonumenten aan memoreren.

Na nog een zeedag waar we ons niet vervelen komen we aan in Ushuaia waar we met de Enjoy ook zijn geweest. Dit is het zuidelijkste punt (eigenlijk is Fort William dat) van deze reis en ook het koudste. Het is hier maar amper boven nul dus onze winterjas komt goed van pas. Vreemd om van 38 gr naar zowat nul te gaan in een reis.