Corona gaat skyhigh in Chili

Terwijl in Europa het dagelijks leven weer normaliseert gaat het in Zuid Amerika steeds slechter met corona. Brazilië is een ramp en is door de ontkenning van het virus door Bolsonaro helemaal uit de hand gelopen. Hier in Chili gaan de laatste weken de aantal geïnfecteerden en overledenen (vooral in de regio Santiago) skyhigh. Het is een naar gevoel dat hier 150 km zuidelijker zoveel mensen ziek zijn of een familielid verloren hebben. Tot overmaat van ramp is de minister van volksgezondheid weer vervangen door iemand anders en dat is ook geen goed teken. Geen idee waarom het hier zo fout gaat. We merken wel dat de mensen hier moeite hebben met afstand houden en denken dat een mondkapje ze tegen alles beschermd. Ook met de hygiëne nemen ze het hier niet zo nauw en alles bij elkaar wordt er zo niet beter op.

Hier in Maitencillo gaat het rustige leven zijn gangetje. We hebben nog steeds een avondklok van s’avonds 10 tot 5 uur s’morgens en dat is wel lekker rustig, geen voorbij scheurende auto’s. De natuur maakt het allemaal niets uit. Als we s’morgens uit de Enjoy komen ruik je de Eucalyptusbomen, ziet de oceaan er weer prachtig uit met iedere dag weer andere soorten golven en soms surfers. De kolibrie zoekt naar de laatste restjes nectar in de enkele bloem die er nog is en de zwaluw vliegt zijn rondjes op zoek naar een insect.

Het ziet er hier allemaal zeer vredig uit en als je niet zou weten dat we midden in een dramatische pandemie zitten zou je denken dat dit gewoon een badplaats in de winter is. Gisteren kwamen we terug van de pelikanenrots waar veel pelikanen zaten te wachten op het visafval van de visverkoper. Helaas er was geen vis te koop. Er waren ook geen bootjes. Jammer. We hebben laatst de bootjes eens goed bekeken. Ze lijken een beetje op een surfplank. Smal en laag en hebben trappers waar de visser zijn voeten op kan laten ronddraaien net zoals een fiets. Ze gaan als een speer door het water alleen gisteren even niet.

Er stond zowaar een casa rodante (camper) met een Frans kenteken geparkeerd aan de boulevard en er bleek een Frans gezin in te kamperen. Een jong stel met 2 kleine kleutertjes. Ook stuck in Chili. Waren pas in december aangekomen in Chili dus hadden nog niet veel gezien. Ze hebben 18 maanden de tijd voor hun reis en zijn er van overtuigd dat ze binnenkort weer mogen rijden. Nou daar geloven wij helemaal niks van. Ze kamperen aan het strand wat niet mee zal vallen met de soms ijskoude nachten.

Het weer is heel wisselend. De laatste dagen is het weer schitterend en kan het s'middags 18 gr. worden met koude nachten. Maar zowaar hebben we al 2 maal regen gehad. Volgens Frieda onze overbuurvrouw uit Santiago regent het hier nooit maar gelukkig heeft het 2 nachten keihard geplenst en heeft de natuur eindelijk weer eens water gekregen. De lucht is weer heerlijk helder, al het stof is weggespoeld en de horizon is weer scherp. Het nadeel is alleen dat hier alleen de hoofdweg verhard is en niet de zijwegen. Hierdoor komt water van de berg en spoelt een hoop zand naar beneden waardoor er grote modderpoelen ontstaan waar auto’s doorheen racen. Ook de beton waar ons parkeerterrein van is gemaakt zuigt geen water op en het duurt wel een week voor we weer op een droog terrein lopen.

Gisteren zagen we een groep dolfijnen buitelen in de oceaan, de eerste keer dat we ze hier zagen. Over 11 dagen is de kortste dag. Eigenlijk is het hier nu december en gaan de dagen dan weer lengen. We zijn benieuwd hoe de rest van de winter eruit ziet. Leo, onze huisbaas vroeg van de week of wij nog langer wilden huren en we hebben maar weer een maand bijgeboekt want het ziet er niet naar uit dat er wat gaat veranderen in positieve zin.

We vermaken ons nog steeds prima. Gisteren weereens zelf friet gebakken. Ad mist z’n frietjes van thuis en de mijne smaken niet onaardig. Verder lezen we de Volkskrant uitgebreid en zijn we zeer goed op de hoogte van het wereldnieuws. Ad heeft ondertussen zijn jaarverslagen voor zijn vrijwilligerswerk en de aangiftes klaar. Ik ben bezig met alle vogelfoto’s van de afgelopen 10 jaar in aparte albums per werelddeel op mijn site te zetten. Leuk karwei. Ik ben al een heel eind met het zoeken van de namen. Costa Rica is al klaar.

S’avonds kijken we nieuws op NPO en films op Netflix en als het effe kan zijn we op het strand te vinden om te genieten van de wilde golven en de vogels en uiteraard loop ik weer plastic te rapen. Hoeveel afvalbakken er ook staan hier en de gemeente zijn best doet met harken en planten watergeven de Chilenen halen in de supermarkt een piepschuimdoosje met friet en een schnitzel en donderen de hele zooi met een blikje op het strand. Woest word ik ervan. Piepschuim moet echt verboden worden. Als je ziet hoe die rommel in kleine korreltjes uit elkaar valt en zich verspreid over het strand. Vogels pikken het op want die zien niet dat het plastic is. Het zijn niet alleen grote stukken plastic die in zee liggen maar vooral kleine, doppen van flessen, balpennen enz. Tja de mentaliteit van de mensen moet nog veel veranderen…..

Ad heeft gisteren ons visum voor Chili verlengd. Uiteraard is de site van de Aduana niet in het Engels en was het niet simpel om het in te vullen. Nu nog wachten op de betalingspapieren waar we mee naar de bank mogen om $100,- p.p. te betalen voor de komende 3 maanden. In de rest van Zuid Amerika zijn ze een stuk vriendelijker voor de toeristen. In Argentinië krijg je een mailtje dat het visum en de TIP voor de auto zijn verlengd (kosteloos) dat is nog eens service!