Nog steeds geen open grenzen......

Wij zien dat het in Europa volop zomer is. Elke avond kijken wij naar het NOS journaal en elke morgen lezen we de digitale Volkskrant, dus wij weten precies wat er speelt in Nederland en wat voor weer het bij jullie is. Eindelijk weer eens regen zagen we, niet leuk voor de vakantiegangers maar wel broodnodig voor de natuur.

Juli is hier in Maitencillo de slechtste maand wat weer betreft. Het heeft hier 10 jaar niet geregend en dat is te zien aan de vele dode bomen. Helaas denken de Chilenen als het zolang niet regent waarom zouden we dan onderhoud plegen aan onze huizen? (die veelal van hout zijn) Maar als het hier regent gaat het hard en is er geen houden meer aan. Als het s’nachts regent en we s’morgens binnenkomen in het flatje staat de zaak hier blank en is het dweilen geblazen. Onze huisbaas die eindelijk eens kwam kijken vond het niet zo’n probleem en zou wel eens iemand sturen als het weer droog wordt……manana, manana….

De Laguna hier voor onze flat was vroeger een rivier maar mondde niet meer uit in de oceaan. Als het zo hard regent als van de week stroomt het over en staat het halve dorp onder water. Met graafmachines werd het stuk strand weggeschept en werd de oorspronkelijke verbinding met de oceaan hersteld. Het gebeurde allemaal op zondag dus er waren veel kijkers. Gelukkig hadden Ad en ik vorige week al het plastic, glas en ander afval opgeruimd uit de lagune (3 grote containers vol) dus deze troep kon in ieder geval niet de oceaan inspoelen. Geeft een goed gevoel dat we ons nuttig kunnen maken, ook al denken de Chilenen misschien daar heb je die maffe toerist weer met haar plastic zakje.

Met de corona gaat het hier nog steeds niet goed. De nieuwe minister van gezondheid zal het ook niet meer weten. Aantallen zieken en doden stijgen nog steeds dus de lol is er echt wel af hier. Uitzicht op open grenzen is er ook niet en wat heel vervelend is voor de overlanders, dat de overheid absoluut niet meewerkt aan verlengingen van visa. Toen wij verlenging aanvroegen voor ons visum kregen we een boete van $ 90,- p.p. (voor een piepklein foutje in het formulier) en het was een raadsel hoe dat moest worden betaald. Online met een buitenlandse kaart lukte niet en de bank in een naburig dorp wist er ook geen raad mee.

Uiteindelijk hebben we een advocaat gevonden die ons hielp en hebben we het online met Pay Pal betaald maar we hebben nog steeds geen nieuw visum. Een Duitse overlander uit onze app groep heeft 70 e-mailadressen aangeschreven van de overheid om aandacht te vragen voor ons probleem, maar kreeg ook nul op rekest. Zelfs de arme Bolivianen en Peruanen die hier vastzitten (gastarbeiders) krijgen een boete. Nou daar zakt je broek toch vanaf. In andere landen van Zuid Amerika worden de toeristische visa bevroren zolang de grenzen gesloten blijven, dat is tenminste gastvrij. Wij zitten hier ook niet voor onze lol en vele medereizigers met ons.

Wat het boeken van tickets betreft is het ook een grote ramp. Als je een ticket geboekt hebt is het 5 dagen later weer geannuleerd en moet je maar afwachten hoe en of je je geld terugkrijgt. Je wordt er moedeloos van.

Vanmiddag zijn we in het dorpje een eindje verderop een rugzak gaan kopen om als handbagage te gebruiken als het ons lukt om naar huis te komen. We laten de Enjoy hier in de stalling staan en nemen maar heel weing mee naar huis. Als we dan volgend jaar weer terug gaan hebben we ook weinig bagage.

Verder is hier niet veel bijzonders te melden. We lazen in de krant hier dat er in het noorden zoveel corona gevallen zijn omdat men daar gewoon doorwerkt in de kopermijnen. Ja daar kun je op wachten natuurlijk dat het virus zich snel verspreidt.

De natuur hier wordt alleen maar mooier. Het kurkdroge landschap heeft zich volgezogen met heerlijk schoon regenwater en de planten en bomen die de droogte overleefd hebben zien er weer fris uit. Elke dag is het uitzicht hier anders met steeds veranderend licht. Het is al weer een paar minuten langer licht maar daar merken we nog weinig van. De zonsondergangen zijn vaak een genot om naar te kijken vanaf het balkon en ook na een regenbui kun je vaak schitterende spiegelfoto’s maken.

Op een heldere dag zie je in verte de Andes liggen met de besneeuwde toppen. We zouden graag eens een ritje met de Enjoy willen maken die kant op, maar je wordt gegarandeerd weer tegen gehouden door een sanitair cordon dus dat doen we maar niet.

Ook al duurt het wel erg lang, we zitten al bijna 4 maanden in Maitencillo, het is een prachtplek om de coronatijd door te brengen met altijd uitzicht op het water en de vogels. Het zal wel tegenvallen thuis, we zijn nu verwend met brandschone oceaanlucht wat een schoonheidskuur is voor je longen.

Voor ons valt het mee, wij kunnen vroeger of later naar huis maar de Chilenen blijven nog steeds zitten in een land waar de corona maar niet van wijken wil weten.

De laatste foto’s zijn toegevoegd aan de serie Maitencillo in lockdown en ook een nieuw filmpje van de visboer met de pelikanen.

Wordt vervolgd!