Brazilië; de Pantanal

De grens oversteken naar een nieuw land is niet onze favoriete bezigheid. We gaan van Bolivia naar Brazilië. We moesten online een formulier invullen en ergens laten printen. (wat al niet eenvoudig is) Toen we eenmaal Bolivia uit waren en alles in orde was kwamen we bij de Brazilianen die ons vertelden dat het formulier niet goed was ingevuld. We hadden de waarde van de auto niet ingevuld en moesten terug naar Bolivia om het opnieuw in te vullen en te printen. Ja daaag dat gaan we dus niet doen. Ad heeft zijn leeftijd en grijze haren laten werken en uiteindelijk heeft de douanier het formulier opnieuw ingevuld. (bij hoge uitzondering) Het was inmiddels al donker en we werden meteen besprongen door de muggen……

We kwamen in de eerste stad net over de grens Corumba. We overnachten op een vrachtwagenparking met douche. Ongelofelijk maar er is hier geen camping. Er moest van alles geregeld worden. De was wegbrengen naar de wasserij, tanken (gaat hier  gelukkig weer normaal) geld halen uit een ATM en een simkaart. Dit is nog het moeilijkste probleem omdat een toerist hier geen internet kan krijgen. Gelukkig kwamen er Nederlanders uit de Braziliaanse richting die naar Bolivia gingen en ruilden we van sim kaart. Opwaarderen is ook weer een dingetje. Zo zie je maar reizen is niet altijd simpel. De taal is ook heel moeilijk. Portugees lijkt in de verste verte niet op Spaans en bijna niemand spreekt Engels, dus de communicatie gaat met de translate app.

In Corumba waren ze druk bezig met het opbouwen van een groot podium. Dit weekend werd het feest van Johannes de Doper gevierd. Het oude koloniale gedeelte van Corumba met leuke gekleurde oude huizen werd afgesloten en het feest kon beginnen. Maar eerst maakten we een boottocht met een grote rondvaartboot met 3 etages over de rivier. Wij gingen uiteraard voor de dieren en de natuur maar de Brazilianen maakten er meteen een feest van. Er was life muziek wat zo hard ging dat er geen vogel in de buurt durfde komen en binnen 5 minuten gingen de beentjes van de vloer en werd het een dolle boel en dat zonder alcohol……

Wij verhuisden naar de 3e etage waar je heerlijk kon zitten in de wind met een mooi uitzicht over de rivier en de omgeving. Onderin het schip was het restaurant waar de Piranhalunch werd geserveerd met een heerlijk buffet. Het was een leuke middag en de Piranha smaakte prima. Ondertussen waren we die ochtend verhuisd naar een pousada met een grote tuin met zwembad aan de rivier. Het uitzicht over de Pantanal was prachtig maar er zaten zoveel muggen dat we het maar een nacht uithielden.

Met Sjors en Monique hadden we nog een gezellige avond in de stad op een terras en konden we nog wat leuke foto’s maken van de danseressen en de mooie zonsondergang met mensen die hun offer kwamen brengen bij Johannes de Doper.

De Pantanal is het grootste draslandgebied ter wereld. Het bevindt zich voor het grootste deel in Brazilië, maar ook voor een gedeelte in Bolivia en Paraguay. In het totaal bedraagt het gebied 150.000 vierkante km. De Pantanal overstroomt voor 80% gedurende de regentijd waardoor het onbegaanbaar wordt. Er wordt gezegd dat de Pantanal het dichtste flora en faunaecosysteem heeft van de wereld en s’werelds rijkste collectie aan waterplanten. Nu is de droge tijd en zakt het water nog steeds. Hierdoor zijn de wegen en bruggetjes toegankelijk.

Vanuit Corumba namen we de onverharde weg de Estrela route. Er was ons verteld door een local dat de weg goed was en dat er veel te zien was. Het begon goed met een prima zandweg en prachtige uitzichten over een heuvelachtig terrein. Aapjes in de bomen en kaaimannen in het water. Overal veel vogels waarvan velen voor ons bekend waren van vorige reizen. Met een grote pont staken we de rivier over en kwamen in een heel ander stuk Pantanal uit met waterhyacinten in het water en hier ook veel vogels. Jammer genoeg geen andere dieren lieten zich zien.

De weg werd steeds slechter en om over al het water te komen passeerden we in totaal ongeveer 30 houten bruggen. De meeste in goede staat maar je kon er ook vaak omheen rijden met een loop. Helaas maken ook enorme grote vrachtwagens met aanhanger gebruik van deze mooie weg dwars door de natuur (onbegrijpelijk dat die grote veewagens niet over asfalt gaan en steeds de dieren laten schrikken) Het wordt hier al om 17.30 donker dus we wilden graag een plek vinden voor de nacht. We reden de cattlegrid over van de Claralodge en reden nog 5 km door een prachtig landschap met zonsondergang over hun terrein tot we de lodge bereikten. Helaas we mochten niet overnachten op de camping want die was gereserveerd voor een Braziliaanse groep vertelde de onvriendelijke mevrouw. Gelukkig mochten we buiten de camping op een grasveld staan met een mooi uitzicht want je wilt echt niet terug naar de slechte weg in het donker. Er was net een veulen geboren, het was een leuk gezicht om te zien hoe het probeerde te lopen op zijn wankele pootjes.

De volgende morgen reden we het laatste stuk van de Estrela route en de weg werd steeds slechter. We deden er lang over maar uiteindelijk zagen we het mooie bord hangen van de Jungle lodge en waren we op de plaats van bestemming.

Wat een plek….de meeste mensen boeken hier een kamer in de lodge met alle maaltijden en 9 excursies maar wij kampeerden op het parkeerterrein, kregen stroom en mochten de douche gebruiken.(alleen moest Ad steeds op kikkerjacht voor ik ging douchen, want zo’n grote kikker die je aan zit te kijken zag ik niet zo zitten) We lunchten 3 dagen in het restaurant met een heerlijk buffet. Overdag zaten we op de overdekte veranda aan de rivier te kijken naar de kaaimannen, capibara’s en de prachtige blauwe Hyacint macaws. Geweldige plek en altijd wat te zien bij de rivier.

Ondertussen arriveerden Sjors en Monique ook en samen met een hele groep maakten we de volgende morgen een boottocht. Je hoeft je wekker niet aan te zetten om op tijd te komen daar zorgen de brulapen wel voor. Weer veel vogels, kaaimannen en capibara’s. Het verblijf in de lodge was zeker een highlight van deze reis en we hadden geluk dat we hier mochten staan want 1 juli begint hier het hoogseizoen (het is nu de droge tijd) en is de lodge helemaal bezet. Jammer maar aan alles komt een eind en we verlieten de lodge en zagen de laatste kaaimannen in de zon liggen bij de brug.

Via de stad Miranda reden we naar Bonito. We hoopten nog wat mooie weggetjes te rijden maar helaas geen jungle meer. Zowat alles is hier gekapt in de provincie Mato Grosso sul. Al het bos is weg en overal staan koeien voor de vleesindustrie en de rest van de grond ligt er ongebruikt bij. Zo zonde want regenwoud komt nooit meer terug en dat is nou net waar de toerist voor komt.

Bonito is een saai plaatsje met wat winkels en restaurants maar met een mooie plek om te kamperen. Bij een pousada is een rand gras gereserveerd voor campers en daar stonden we met 2 Braziliaanse campers en 2 Duitse en Sjors en Monique met de vrachtwagen.

Dieren zien we hier niet, althans geen zoogdieren ( we wachten nog steeds op de miereneter) maar vogels des te meer. De eigenaar van de lodge komt om klokslag 4 uur naar buiten en schudt met een bus zonnebloempitten. Dan komen er zeker 10 prachtig gekleurde ara’s met hun lange staarten en groene parkieten. Een drukte van belang. (zie filmpje)

Om toch nog wat meer natuur te zien logeerden we nog 2 nachten op Marc’s farm 19 km buiten Bonito. Zijn familie bezit hier al 70 jaar een farm met koeien op een enorm stuk grond. Aan dit perceel loopt een rivier met 2 mooie watervallen. Het grijze water bevat veel magnesium en kalk. We hebben er niet in gezwommen want het water was vrij koud. Marc heeft een leuke camping in zijn tuin gemaakt. Mooi gebouwtje met douche, toilet en een grote keuken met een fijn overdekt terras zodat je ook in de regentijd buiten kunt zitten.

Na een rustig weekje in de Pantanal gaan we nu weer verder naar de oostkust van Brazilië. Het is een flinke trip naar Bela Horizonte van 1700 km. dwars door het land waar helemaal niets te zien is onderweg dus dat wordt even doorkachelen. Dan wordt het weer interessant want dan gaan we de koloniale steden bezoeken van de provincie Minas Gerais, de goudroute.