Peru deel 1

We steken alweer een grens over van Chili naar Peru. We hebben boodschappen gedaan in Chili maar geen verse producten dus dat moet een makkie zijn. Helaas worden we geholpen door een douanier die nog nooit een paspoort heeft gezien. Een oudere man die helemaal zenuwachtig werd….zijn collega vond dat hij het deze keer maar eens zelf moest doen. Hij kon geen wijs uit het land waar wij vandaan komen…the Netherlands, Nederland, Paisos Bajos of Holanda. Ik kan me voorstellen dat die man er de zenuwen van kreeg dus we zijn bij het scherm gaan staan en hebben hem geholpen. Hij was helemaal opgelucht en wij hebben een visum voor 3 maanden en een TIP voor de Enjoy.

We kwamen aan in de stad Tacna. Even geld wisselen, groente en fruit halen en een Sim-card voor de telefoon. Verder gauw de stad uit op naar de kust. Dit gebied is ook weer woestijn met een grauwe kleur en in deze tijd van het jaar vrijwel nooit zonnig. Er hangt meestal een deken van mist. We maakten een paar mooie ritten en bezochten een lagune met vogels.

Helaas we hadden al vaker gehoord dat Peru een afvalprobleem heeft en dat klopt…..Werkelijk overal langs de weg en in de bergen en op de stranden overal ligt en waait plastic rond. Afvalbakken zijn erg moeilijk te vinden net als in Bolivia. Vrachtwagenchauffeurs kiepen alles wat ze niet meer nodig hebben uit het raam van de vrachtwagen.

We verlaten de kust en rijden naar “de witte stad” Arequipa. We vonden een hotel op Booking.com met een binnenparkeerterrein aan de rand van de stad. Tja aan een zeer drukke verkeersweg met eindeloze rijen vrachtwagens die wolken uitlaatgassen uitstoten en 2 honden die de hele nacht blaften. In steden is het moeilijk om een veilige plek te vinden en dit was een prima oplossing. We sliepen in de Enjoy en gebruikten de hotelkamer om te douchen en de handwas te doen. Met een minibus waren we binnen een half uur in de prachtige historische binnenstad waar nog veel gebouwen goed geconserveerd zijn. Alleen de openingstijden van kerken en musea is een ramp, er is geen pijl op te trekken. Op zondag was alles gesloten dus we lunchten lekker lang in een restaurant onder de arcaden op de Plaza de Armas met uitzicht op de kathedraal en dronken koffie op een dakterras. Arequipa is een leuke stad met veel jonge toeristen, er zijn dan ook veel hostels, goede restaurants en dakterrassen. Bart een zoon van vrienden van ons bleek ook in Arequipa te zijn en we spraken met hem af en hadden een gezellige middag.

Na een paar dagen musea, kloosters en kerken bekijken gingen we weer terug de natuur in. Ik houd het niet lang uit in steden met uitlaatgassen, vrachtwagens en honden die de hele nacht blaffen. We rijden de drukke stad uit waar overal geasfalteerd wordt d.w.z. gaten dichtgegooid met teer en dan zand erover. Na een aantal kilometers gaan de vrachtwagens de andere kant op en wordt het heerlijk rustig. We zijn weer in het land van de lama’s en vicuna’s. Grote kuddes van honderden dieren, overal zie je ze met hun mooie meestal witte vachten. Vaak worden ze geleid door oude dametjes met een stok in hun hand. We overnachten in leuke vrij toeristische dorpjes Chivay en Yangue met een mooi marktplein en leuke restaurantjes. De nachten zijn koud (vaak onder het vriespunt) maar overdag is het heerlijk weer met temperaturen rond de 22 gr. Het is nu winter in Peru en dat betekent de droge tijd, daarom hebben we deze periode gekozen. Tot 21 juni worden de dagen steeds korter en daarna lengen ze weer. Het is nu om 17.30 u donker dus moeten we op tijd een slaapplek zoeken.

In Yangue staan we op een stil weggetje wat naar een kloof leidt. We zitten lekker buiten in de zon en genieten van alle mooie Peruaanse vrouwen die langs komen in hun traditionele kleding en altijd een zware draagdoek op hun rug met groenten van het land of een baby. Ongelofelijk hoe fit hier de mensen zijn, ze lopen altijd vele kilometers op deze hoogte. (3800 m.) Ook de ouderen blijken er geen problemen mee te hebben op hun vaak slechte schoeisel.

In Chivay zijn we getuige van een optocht met schoolkinderen in hun mooiste kleding die allemaal op volgorde van leeftijd en lengte in groepen lopen en dansen. Prachtige klederdrachten komen voorbij waar de kinderen heel trots op zijn. Peruanen zijn vrij klein en hebben een vrij donkere huid en de vrouwen hebben prachtige lange zwarte vlechten.

Vanuit Chivay rijden we de slechte weg richting de Colca Canyon. De uitzichten zijn bijzonder mooi. Dit is het land van de vroegere Inca’s. Tegen de hellingen zijn overal terrassen aangelegd tot hoog in de bergen om gewassen te laten groeien en te bevloeien zoals je ook in Indonesië ziet. Prachtig met allerlei kleuren van beige tot donkergroen. Verder gaat de kloof en wordt steeds dieper. We betalen de behoorlijk hoge entreeprijs en rijden naar het uitzichtpunt van de condors. Als je hier omlaag kijkt word je duizelig, zo diep is het. Helaas we zijn aan de late kant er zijn nog maar enkele condors, maar toch een prachtig gezicht de enorme vogels met hun grote spanwijdte. Overal zitten vrouwen met souvenirs want het is een heel toeristische plek. We rijden nog een stuk door en maken een mooie wandeling langs de kloof waar je overal in de diepte kijkt.

In Cusco (volgens velen de mooiste stad van Peru) is het katholieke feest van Corpus Christi op 30 mei. Dit is het belangrijkste feest van de katholieke kerk in Peru en daar wilden wij graag bij zijn. Probleem was alleen dat we dat nooit konden halen met de Enjoy zonder het Titicacameer over te slaan. Oplossing was : een vliegticket boeken van Arequipa naar Cusco en een hotel. Dus vlogen we naar Cusco voor 5 nachten en beleefden het feest mee. Gelukkig waren we er al de dag voor het feest want dat was de mooiste dag. Uit alle windstreken rond Cusco komen groepen gelovigen met hun heilige, gedragen door ongeveer 20 sterkte jongens. Het is een enorm zwaar beeld en je ziet de jongens zweten onder het gewicht, zeker als ze de trap op moeten bij de kathedraal. Iedere groep wordt begeleid door hun eigen muziekgroep en dansers in prachtige kostuums. Dit gaat zo de hele dag door en is een lust voor het oog. Fotograferen en filmen is niet eenvoudig want je hebt steeds tegenlicht. Uiteindelijk als alle groepen zijn gearriveerd staan alle heiligen op het bordes van de kathedraal.

De eigenlijke feestdag is op 30 mei. s’Morgens om 9.30 u begint de dag met een H. mis met een hele rij priesters. Er lijkt geen einde aan de eucharistieviering te komen. Op het grote plein zijn veel restaurants met balkons die allemaal gereserveerd zijn maar waar we wel even wat foto’s konden maken. s’Middags is er geen doorkomen meer aan en kun je over de koppen lopen en houden wij het voor gezien.

De volgende dagen bezoeken we het museum van de Inca’s en Columbiaanse kunst en wandelen van de wijk San Blas naar beneden. Ook hier hebben we weer last van de hoogte bij inspanning. We zijn al een hele tijd op hoogte maar we moeten toch nog steeds ons tempo aanpassen aan de ijle lucht. Op de dag van vertrek nemen we een taxi naar het vliegveld die er bijna een uur over doet terwijl het maar 2 kilometer is. Er blijkt een marathonloop te zijn deze zondag op de autobaan en het verkeer moet door de smalle straatjes kronkelen. Gelukkig zijn we toch nog op tijd want we hebben alleen handbagage en zijn we s’avonds rond 18.00 u terug bij de Enjoy. Later lezen we in de Peru app dat we geluk hebben gehad want op maandag werden alle vluchten geannuleerd op het vliegveld van Cusco……

Na nog een nachtje in de Enjoy aan de vreselijke autobaan vertrekken we weer dezelfde richting in als naar de Colca Canyon. De route over de Antiplano is mooi en hoog. Het landschap is vrij kaal want je zit hier boven de boomgrens, hier groeien alleen bosjes van hard gras wat de lama’s en vicuna’s eten. We overnachten in piepkleine dorpjes waar niet eens electriciteit is en het s’avonds aardedonker is met een prachtige sterrenhemel. We gaan naar het Titicamameer het grootste meer van Zuid Amerika met een oppervlakte van 8372 km2. Dit grote meer ligt gedeeltelijk in Peru en gedeeltelijk in Bolivia. Wij gaan naar Puno een stad aan het meer in Peru. Van hieruit kun je met een gids de Uros eilanden bezoeken die geheel van riet zijn gemaakt. We kwamen aan in het donker (iets wat we nooit doen) en dat is een ramp in een stad die tegen een helling aan gebouwd is met eenrichtingsstraten die nergens aangegeven staan met borden. De overnachtingsplek was een ook niet best met veel hondengeblaf en de volgende morgen herrie van shovels die bezig waren de grond aan de overkant te egaliseren.

Onze gids Yordi kwam ons ophalen en gezamenlijk liepen we naar de haven waar zijn bootje lag aangemeerd. We maakten kennis met zijn moeder mama Rosa die het bootje door het kanaaltje naar de eilanden voer. Yordi en zijn moeder wonen met nog meer familieleden op zo’n zelfgebouwd eiland van riet. Er zijn inmiddels 44 drijvende Uros eilanden. Yordi vertelde hoe de eilanden zijn gemaakt en ook de huisjes en boten, alles is van riet. De mensen leven hier al zo’n 200 jaar. Hun inkomsten bestaan uit visvangst en toerisme. De vrouwen maken mooie wandkleden en leiden toeristen rond. We voeren met de rieten boot naar de overkant waar een rieten restaurant was en dat was het eigenlijk. Het was leuk om eens te zien hoe deze mensen leven, maar het is wel een beetje erg toeristisch.

De volgende dag reden we naar een strand bij het meer waar kleine bootjes naar een schiereiland varen Amantani. Dit eiland is helemaal niet toeristisch maar heel oorspronkelijk. Hier zie je leuke gezellige huisjes, niet de lelijke onafgebouwde bakstenen huizen die je overal in Peru ziet. Overal zie je oudere mensen werken in hun tuintje of wandelend met koeien en schapen. Mooie uitzichten over het meer overal. Helaas liep het pad omhoog tijdens de wandeling en was het een hele klim op deze hoogte van 4000 m om de Plaza te bereiken en een colaatje te drinken.

De volgende dag kampeerden we bij het 4* Sonesta hotel. Wel prijzig maar heerlijk om weer eens lekker te douchen en te eten in het restaurant.