Zuid Afrika; lente in Pretoria

Egyptair bracht ons met enige vertraging via Cairo naar Johannesburg. Prima maatschappij met lekkere maaltijden en redelijke beenruimte. We kwamen s’morgens al vroeg aan in Johannesburg dus hoopten we op een huurauto die we de vorige keer ook kregen, de Renault Captur. Helaas het verhuurbedrijf was gestopt met dit merk auto en had voor ons een Golf gereserveerd. Ad had al diverse malen gemaild dat we perse een hogere auto wilden vanwege mijn rugklachten maar terugmailen….nee daar beginnen ze niet aan. Na een aantal protesten van mijn kant en even duidelijk gemaakt te hebben dat wij wel erg goede klanten zijn bond meneer in en mochten we een Renault Sandero meenemen. Spiksplinternieuw en in mijn favoriete kleur blauw. We reden in een uurtje naar de hoofdstad van Zuid Afrika Pretoria waar Willie en Louise ons weer verwelkomden in hun mooie huis. Zo leuk als je mensen kent, dat voelt als thuiskomen.

Pretoria is bekend om zijn bloeiende lila en paarse Jacarandabomen. Dit zijn oorspronkelijk Braziliaanse bomen maar deze doen het uitstekend in dit klimaat en rond oktober staan ze in bloei. We maakten een rit door de chique woonwijken van het ambassadepersoneel waar veel Jacaranda’s staan, prachtig en we waren precies op tijd want er waren al bloemen die uitvielen. Vanuit de Unionbuildings (regeringsgebouwen) die op een heuvel staan kijk je over de stad en zie je overal de paarse bomen opduiken. Alles in de tuinen bloeit hier en is een mooi gezicht.

De volgende dag reden we zonder de achterbank die Ad inmiddels gedemonteerd had en in de garage van Willie mag blijven staan tot wij terugkomen naar Randfontein naar het huis van Jill en Jac. Onze kampeerspullen stonden nog keurig ingepakt in hun garage dus dat werkt perfect. Jammer dat onze sundaylunch met hen niet door kon gaan. Jac had een ernstig probleem met zijn been en moest rusthouden.

Op de terugweg reden we naar de botanische tuin van Johannesburg, de Walter Susulu botanical garden die erg mooi ligt bij een waterval met veel mooie planten en veel vogels. Ad is altijd een hele tijd bezig om alles in de auto op orde te krijgen, maar toen dit eenmaal gelukt was konden we vertrekken. We hebben niet een vastomlijnd plan deze keer maar we hebben 2,5 maanden de tijd om naar de Westkaap te rijden en via de Karoo weer terug te komen wat rond de 5000 km is. We hebben deze route ook gereden in 2007. Het eerste deel van de reis is ongeveer hetzelfde als in maart j.l. Het is ongeveer 500 km om naar de kust te rijden dus overnachtten we bij Ben en Anette, leden van onze gastvrijheidsclub die in Ermelo een schapenboerderij hebben. Was een bijzonder leuke kennismaking. Anette kwam ons halen in het dorp en reed voorop naar hun boerderij die in the middle of knowwhere lag en die wij vast niet gevonden hadden. Anette had ons uitgenodigd om te blijven eten en had heerlijk gekookt. Was heel gezellig. Anettes moeder van 90 was er ook en vertelde honderduit over de jachttrofeeën die in huis hingen en die haar overleden echtgenoot geschoten had, zo stond er een tafel die gemaakt was van een olifantenoor….erg groot zijn die oren. De volgende morgen ontbeten we met de hele familie heerlijk in de zon op het terras van ook weer allerlei zelfgemaakte heerlijkheden. Bedankt Anette en Ben!

Een van de redenen dat we weer terug naar Zuid Afrika gingen was dat onze SANkaart (de entreekaart voor de nationale parken) nog geldig was dus gingen we weer terug naar camping Bushbaby van de Nederlander Pim van waaruit we het oudste nationale park van ZA bezochten Hluhluwe. We hadden dit keer erg veel bagage meegebracht uit NL o.a. een nieuwe zeer ruime koepeltent. Ad had geen zin meer om in de kleine tent te slapen. Hij had hem thuis al een keer opgezet dus wist ongeveer hoe het moest. Toen hij eenmaal stond kon je pas goed zien hoeveel ruimte we nu hebben. We kunnen er in staan en naast het slaapgedeelte (waar je nu normaal het bed op kunt maken) kunnen er nog makkelijk 2 stoelen en een tafeltje in staan. Helaas het weer wat tot nu toe prima was veranderde en het regende pijpenstelen. De camping van Pim ligt aan een onverharde weg en alles veranderde in een grote oranje modderpoel. De tent hield alles keurig droog, maar de lol is eraf als het ijskoud wordt en alles klam wordt.

Gelukkig klaarde het weer op en werd het weer lekker warm. Tent werd schoongemaakt want alles wordt oranje van het zand en we vertrokken naar Ballito na afscheid genomen te hebben van onze aardige Zuid Afrikaanse buren.