Vast in Maitencillo

Eerst het vorige verhaal lezen a.u.b. (2 verhalen deze keer)

Eerst het vorige verhaal lezen aub

Na het vorige reisverhaal veranderde ons reizende leven helemaal. We wilden graag naar het droge noorden waar we dachten dat het langer warm zou blijven want de winter komt eraan. We reden vol goede moed Ruta 5, de tollroad op maar na 10 km werden we al naar de kant gebonjourd. Geen resident van het noorden dan uit de rij en aan de kant. Gelukkig sprak een van de medewerksters Engels en legde ze uit dat we op geen enkele manier naar het noorden mochten, het noorden werd compleet afgesloten. Alleen vrachtvervoer en residents mochten door.

Dan maar terug naar Los Molles waar we 2 nachten op een prachtige plek gestaan hadden aan de wilde oceaan. We maakten lange wandelingen over het strand en genoten van de zeevogels. Toen we het dorpje uitreden kwamen we een Amerikaanse mevrouw tegen en haar Chileense man. Zij runnen een hostel in Los Molles en waren op zoek naar ons en vroegen hoe het met ons ging. We vertelden dat we een beetje wanhopig werden van het elke dag kampeerplekken vinden en vaak weggestuurd te worden. We mochten douchen in hun hostel en ondertussen zocht zij op internet. Zij wist blijkbaar goed de weg op Facebook want zij had binnen de kortste keren iemand gevonden in Maitencillo. Het hostel was niet eenvoudig te vinden want we hadden alleen een naam. Gelukkig nam de eigenaar met ons contact op en konden we de steile bergweg op naar zijn huis.

Het bleek een Chileen te zijn die met zijn vriendin en zoontje een huis hadden gehuurd met een grote tuin. Tuin is wel een erg groot woord want het is alleen maar zand met wat gedroogd gras. Dit was voor mij wel even een emotioneel moment, na al die vrijheid en prachtige ritten die we gemaakt hebben leek dit even op een gevangenis en zijn er wat traantjes weggepinkt.

De eerste week hadden we amper contact met de eigenaar want ze waren bang voor ons. Na een paar dagen mochten we dan eindelijk hun gastendouche en toilet gebruiken en je hebt geen idee hoe een warme douche voelt na zoveel washandjes.

Na een paar dagen vonden we een leuk appartement voor een redelijke prijs in een plaatsje hier in de buurt via Air BB. We reserveerden en betaalden en gingen alvast de “grote” boodschappen doen voor de volgende dag. Groot was de teleurstelling toen we een telefoontje kregen van de eigenaar dat het feest niet doorging. De burgemeester van het plaatsje had aangekondigd dat er geen non-residents meer in Papillo mochten en ook geen eigenaren van een 2e huis, die moesten in hun eerste residentie blijven (om mensen uit de stad Santiago tegen te houden)

Heel jammer maar nu moesten we weer terug naar de “camping”. Inmiddels zijn we wel gewend aan het leven op één plaats. Maitencillo is een leuke plaats en we maken elke dag 2 lange wandelingen de berg op en af. Een naar de supermarkt die nog steeds goed gevuld is en een naar de lagune met watervogels en naar het strand. Er is geen kip op straat. Mensen zijn erg bang hier en luisteren goed naar de overheid. Je kunt wel merken dat hier vroeger een dictator aan de macht is geweest.

Maar ondanks dat we hier goed en veilig zitten en het nog steeds mooi weer is hebben we ons vandaag op de lijst laten zetten voor een repatriëringsvlucht naar Nederland. De ambassade helpt nu nog mensen die naar NL willen en over een paar weken is het misschien niet meer mogelijk om te vertrekken.

De ambassade zal na het weekend wel contact opnemen. Probleem is alleen dat we geen “thuis” hebben in NL. Ons huis is verhuurd tot eind augustus dus moeten we voor een paar maanden iets anders zoeken dus als er nog iemand woonruimte weet horen we het graag.

Geniet van het mooie weer dit weekend en houdt afstand. Wie weet tot ziens.