Nieuws uit de Casa Rodante

Terwijl de wereld zucht en steunt onder het Coronavirus varen wij over het Carrerameer in Chili. Na 2 dagen wachten en schudden in de harde wind in Chili-Chico mogen wij aan boord. We varen over het mooie meer waar we de vorige keer omheen zijn gereden over de zeer slechte wegen met de prachtige uitzichten over de besneeuwde pieken. Na 2 uur varen zijn we aan de overkant en kan onze Casa Rodante (camper in het Spaans) verder voor de 2e keer over de Carettera Austral. Het weer is weer super, blauwe lucht en dik 20 graden.

We rijden de Carettera nu van zuid naar noord en bezoeken het parc Quelat met de hangende gletsjer waar de onderkant vanaf is gesmolten. We varen met een zodiacboot naar de gletsjer om het nog beter te kunnen zien. Vorige keer lag hier alles in de mist en hebben we dit park niet bezocht. We liepen over een hangbrug over een bijzonder mooie rivier met snelstromend water en enorme rotsblokken.

We kampeerden achter een enorme rots samen met een Canadees stel wat met hun hond al meer dan 2 jaar op reis was in hun bus. s’Morgens zagen we na lang speuren op het heldere water dolfijnen (zwart-witte) een genot om naar te kijken.

Dat de natuur ongenadig kan zijn bewijst maar weer de aardverschuiving bij het plaatsje St. Lucia. Hier is een heel stuk van een berg weggeschoven en een modderstroom heeft een gedeelte van het dorpje bedolven met 30 doden tot gevolg en duizenden bomen vernield. Het ziet er triest uit en het duurt natuurlijk jaren voor het weer een beetje is aangegroeid.

Verder noordwaarts na een prachtige rit langs diverse meren arriveren we bij het Parc Pumalin. Dit park was eigendom van een miljardair uit de VS Douglas Tompkins en zijn vrouw Kristina. Dit echtpaar is eigenaar van de merken Esprit en Nort Face en hebben hun vermogen gestoken in grote stukken natuur. Dit park is teruggegeven aan de staat Chili onder voorwaarde dat het voor altijd een beschermd natuurreservaat blijft. Ook hier had de natuur weer huisgehouden. De vulkaan was hier uitgebarsten en in de hele omgeving was alle bos verwoest. Je kon hier de vulkaan beklimmen maar daar hebben we ons niet aan gewaagd. Wel een andere bijzonder mooie wandeling in een oerbos met klaterende beekjes, veel varens en berenklauwen. We parkeerden de Enjoy op het zwarte strand van St. Barbara waar we zeehonden zagen en ook Inge uit Amsterdam weer terugzagen. Zij reist alleen van Zuid Amerika naar Canada en af en toe reist haar vriend een paar weken mee.

De volgende dag stonden we al heel vroeg op om de ferry te halen naar het eiland Chiloé. Vies schip wat ons in 4 uur naar het 2e grootste eiland van Zuid Amerika bracht. We zagen al door onze verrekijker dat het strand vol lag met piepschuim (van de boeien) ongelofelijk dat deze rotzooi nog steeds gebruikt mag worden.

Het eiland kon ons niet bekoren. Het staat bekend om de vele oude houten kerkjes en de vissershaventjes waar je heerlijke Merluzavis kunt eten. Verder is het eiland op 2 parken na bijna geheel ontbost. Eerst alle bomen rooien om koeien te laten grazen en als dat niet lukt dan gaan we zalmkweken. Overal in zee zie je de ronde zalmkwekerijen. Hier komt erg veel antibiotica aan te pas wat weer vervuilend is en er is al een keer een virus uitgebroken. Tja het valt niet mee om de kost te verdienen en toch de natuur te sparen. De huizen zien er ook verwaarloosd uit, onderhoud kennen ze hier niet. Rond de huizen ligt allerlei troep van boomstammen tot plastic tonnen en autowrakken.

Dalcahue was een leuk klein vissershaventje met een markthal waar je vis en allerlei andere lekkere dingen kunt eten zoals zelfgemaakte empanada’s. Ook de markt buiten is leuk met zelfgebreide vesten, truien, hoeden enz. Na 2 dagen hadden we het eiland wat zo groot is als Nederland wel doorkruist en gingen we weer met een ferry naar het vasteland. Na een lange tijd reden we weer eens over een tolweg met als verrassing Shellstations met een prachtige moderne douche en ook nog gratis.

Jammer maar de prachtige maar soms moeilijk berijdbare Carettera Austral stopt hier, maar we worden nog steeds verrast door prachtige natuur zoals de Osornovulkaan. Na een overnachting op het strand stonden we op met mooi helder weer en reden we de vulkaan op. Boven is een grote parking, dit is een wintersportgebied en hier wordt s’winters geskied. Na een lekkere lunch besloten we met de stoeltjeslift naar boven te gaan. Wat een uitzicht over het meer en de besneeuwde vulkaan, heel indrukwekkend om over de warme stenen te lopen.

We ontmoeten verschillende Nederlanders op de parking en iedereen verwonderd zich erover dat een camper met Nederlands kenteken hier in Chili is. Ze vinden het allemaal heel interessant om ons verhaal te horen. Wij genieten nog steeds volop en hopen maar dat het Coronavirus stilletjes uitdooft. Wij merken er hier weinig van want we zien nooit nieuws en lezen alleen de koppen van de Nederlandse kranten, maar dat is genoeg om te lezen dat dit een zeer serieus probleem aan het worden is nu alles afgelast wordt. Wij wensen jullie sterkte!

Onze huurders hebben aangegeven dat ze tot eind augustus willen blijven dus onze reis wordt in ieder geval verlengd tot dan!