Missiones: Missieposten en de watervallen van Iguazu

Het moet een hele toer zijn geweest voor de paters Jezuïeten om hier te komen in de kleurrijke provincie Missiones in Argentinië in de 16e eeuw. Ze kwamen per schip tot Buenos Aires vanuit Spanje en enkele andere Europese landen en dan over de machtige Rio Parana 1200 km naar het noorden en het laatste stuk te voet door het oerwoud. Wij reden met de Enjoy over ruta 12 noordwaarts met enkele stops bij de ruïnes van missieposten uit de 16e eeuw. Het verhaal hierachter is dat de koning van Spanje “zijn” onderdanen : de Guarani’s in Argentinië, Paraguay en Brazilië zeer slecht behandelde. Katholieke missionarissen trokken zich hun lot aan en stichtten hier missieposten. Ze rooiden het bos en bouwden dorpjes, bewerkten akkers en fokten vee. Deze missieposten werden na verloop van tijd complete dorpen en de missionarissen bekeerden de inlanders tot het katholieke geloof en leerden hun allerlei vaardigheden. De Guarani’s leerden agrarische vaardigheden, maar ook muziek maken, lezen en schrijven en zelfs klokkenmaken en meubelsmaken. Aan het hoofd van een missiepost stonden 2 paters die wel duizend opperhoofden aanstuurden. In 1767 werden alle Jezuïetenpaters verdreven van hun posten want de Spanjaarden vonden dat ze teveel macht kregen. Er zijn nog heel veel overwoekerde ruïnes van de donkerrode zandsteen waarvan wij er 2 bezochten en met een gids rondliepen, wat heel interessant was.

We overnachtten op de parking van een van de posten en kregen zelfs stroom. Ook zijn er diverse campings op ruta 12. Wat ons ook wel interessant leek was het geboortehuis van Che Guevara wat inmiddels een museum is. Na lang zoeken vonden we het pad wat naar het museum moest leiden. De eigenaar van de supermarkt vond het een prima weg en het museum zou open zijn. Uiteraard was het een slechte weg die uiteindelijk veranderde in een modderpoel. Onze Enjoy is geen 4x4 dus normaal gesproken houden wij niet van modderexpedities maar als je eenmaal A zegt moet je ook B zeggen. Helaas daar aangekomen was het museum gesloten. Op een groot bord bij de poort stond dat het open zou moeten zijn….dus we konden weer terug door de modder.

Het einddoel van onze reis naar het noorden was natuurlijk het schitterende nationale park van de watervallen van Iguazu. We hebben de belangrijkste watervallen op onze planeet al gezien (Victoria en Niagara) maar deze staat met stip op een. Wat een machtig schouwspel, ongelofelijk en moeilijk te beschrijven. Het is goed aangelegd met stalen wandelpaden die ook de rivieren overspannen en zo de duizenden toeristen per dag langs de mooiste uitzichtpunten leiden. De eerste dag deden we de bovenste wandeling waarbij je naar beneden op de watervallen kijkt en de 2e dag de onderste wandeling waarbij je veel in de schaduw loopt en de oranje boten goed kunt zien die met gillende toeristen de waterval in varen waarbij ze drijfnat worden. Er is een treintje met verschillende stations waar je mee het park in kunt rijden want het zijn behoorlijke afstanden wat je loopt.

Na 2 dagen wandelen vonden we het wel genoeg en hadden we niet zoveel zin om de Braziliaanse kant ook nog te bekijken. Wat kan er nog worden toegevoegd aan 2 zulke mooie dagen….Het werd heet in Missiones en we besloten niet via Paraguay naar het westen te rijden maar terug via ruta 12. Geen straf want het is een prachtige route met hier en daar nog een plukje oorspronkelijk oerwoud en veel maté plantages en aangeplante bossen.

We waren al gewaarschuwd voor de Chaco, dit is een van de heetste gebieden op aarde en het was het beste om deze tocht maar niet te lang uit te stellen. Vanuit Corrientes naar Salta is ongeveer 850 km en we dachten er 3 dagen over te doen. De eerste nacht “sliepen” we in het nat. park Chaco. Het was inmiddels dik 40 gr. De aardige parkwachter liet ons de douches zien en de elektriciteitsaansluiting, maar we werden meteen besprongen door tientallen muggen. Aangezien ze mij altijd een lekker hapje vinden ben ik na de douche de camper niet meer uit geweest. Het probleem is dat we in de wagen airco hebben maar de unit is moeilijk af te koelen zeker als het buiten heet blijft.

Na een plakkerige nacht vertrokken we om 6 uur s’morgens voor de volgende etappe. Tot eind van de middag ging het goed maar rond 17 uur werd de weg zo slecht dat we van links naar rechts zigzagden om de diepe potholes te ontwijken. Ook vele vrachtwagens vielen van het ene gat in het andere en zorgden voor nog meer gaten. Het begon donker te worden en we hadden geen idee hoe ver het nog zou zijn dus we zijn ergens op een afgelegen pad gaan staan tot de volgende morgen. Van slapen kwam weer niet veel want vrachtwagenchauffeurs rijden hier in tegenstelling tot bij ons gewoon door in het stikdonker door de gatenkaas. De volgende morgen nog 18 km gaten en toen werd de weg Goddank beter. De Enjoy heeft er wel van geleden en een bezoekje aan een garage staat gepland voor maandagmorgen.

Inmiddels zijn we aangekomen in Salta in het uiterste noordwesten van Argentinië. Hiet is heel veel te zien en gaan we een behoorlijke tijd roadtrippen. Maar eerst eens even bijkomen op een heerlijke camping met hoge bomen en mooie vogels (veel dezelfde als in Costa Rica) Het sanitair is weer zeer beneden de maat (en dat is nog zwak uitgedrukt) maar Ad heeft zicht erbij neergelegd dat ie koud moet douchen……