Ja daar is ie dan, het avontuur kan beginnen!

Volgens Robert (onze transporteur) is het ophalen van een camper in de haven van Montevideo te doen met “2 vingers in je neus”, nou zo simpel is het dan ook weer niet maar het is ons toch maar mooi gelukt zonder agent, scheelt toch weer 150 US Dollar. We waren s’morgens om 9 uur al bij Immigrations voor het eerste formulier. Toen naar KMA Grimaldi voor de havengelden. Toen naar een ander kantoor op het haventerrein voor het invullen van formulieren om te laten zien dat jij de eigenaar bent. Toen moesten we weer betalen en 2 uur wachten, dus tijd om te lunchen. We konden de Enjoy al zien staan achter de gebouwen en zo te zien was alles prima.

Omdat we graag vroeg wilden vertrekken deden we de rest van de formaliteiten de volgende dag want je kunt het bijna niet allemaal in 1 dag afwerken. Dus de volgende morgen de douane voor het temperary import permit (de Enjoy mag nu 12 maanden in Uruguay blijven) en nog 2 instanties waar je bij de laatste de sleutels krijgt. Wat waren we blij om de Enjoy weer heelhuids terug te zien. Zowel van binnen als van buiten was alles precies zoals we hem hadden ingeleverd in Antwerpen op 16 september. De lange zeereis van een maand en de vele havens die het schip aandeed hadden geen problemen veroorzaakt.

We reden de stad uit en na het tanken was de eerste stop de camping van de NLers Jan en Marieke: Chakra Hollandesa. Al zoveel reisverhalen gelezen van overlanders die op deze camping stonden en nu staan we er zelf.

Onze grootste zorg was gasflessen omdat we onze flessen niet mee mochten  nemen. Overlanders die hun camper terugvaren mogen ook geen gasflessen mee terug nemen en laat Jan nu net die 2 flessen hebben staan in zijn schuur die wij nodig hadden, geweldig. Een gasmannetje in de omgeving heeft ze gevuld en klaar is Kees. Na 3 dagen had alles weer een plaatsje in de camper wat wel even passen en meten was want we hebben voor allerlei seizoenen kleding bij ons.

Uruguay is een vlak land, heel groen met veel weilanden met kuddes koeien, paarden en schapen en landbouw. Overal zien we jong vee, want het is natuurlijk lente. Veel plaatsen hebben een gratis municipalcamping waar we gebruik van maakten. Kwaliteit sanitair is niet alles maar als het zo heet is is elke douche welkom en een toilet hebben we zelf aan boord. We overnachtten ook op een camping met thermale baden, ook wel eens lekker. Het is heerlijk om met je eigen camper door het land te rijden, met al je eigen spullen aan boord,

Overal zie je hier mannen en vrouwen met een thermosfles onder de arm en een beker met een rietje. Dit is matéthee, er zijn zelf tassen te koop waar de fles en beker precies inpassen en er zijn speciale winkels voor de bekers in allerlei soorten en maten. Mensen lopen de hele dag aan hun rietje te lebberen, schijnt lekker te zijn.

Na ongeveer 600 km waren we bij de grens Uruguay-Argentinie. Weer werd de papierwinkel gecheckt en kregen we een permit voor Argentinie geldig tot febr. volgend jaar. Wat een prijsverschil tussen deze 2 landen ongelofelijk. We lunchten in een soort Duitse snackbar en betaalden voor 2 zeer grote hamburgers met 2 glazen verse jus 7,50 euro nou dat zijn leuke prijzen.

We kunnen nog steeds de meeste levensmiddelen krijgen, alleen joghurt wordt een probleem en het ontbijt wordt voortaan havermoutpap wat erg gezond moet zijn.

Ik had mij verheugd op het nat. park Ibera. Een enorm wetland met overal meertjes begroeid met paarse plantjes met ontelbare hoeveelheden vogels. We vonden een estancia (rundveeboerderij) met een groot grasveld achter het huis waar we 2 nachten kampeerden. Het was inmiddels erg heet geworden, dik 30 gr. en er was weinig schaduw dus de dag eindigde weer met regen en onweer. Maar net toen wij stonden te koken dacht de boer leuk te zijn en liet even 50 koeien de wei net voor onze camper binnenstormen wat natuurlijk een berg stof gaf. Vond ie leuk. Met een lasso werd een jong stiertje gevangen en ter plekke gecastreerd.

De hele nacht regende het en toen we de volgende morgen uit het raam keken bleek dat we helemaal in het water stonden. Dit is een soort klei die het water niet doorlaat en we vertrokken zo snel mogelijk. We konden nog net wegkomen en glibberden de zandweg af die al bijna blank stond. Nou dat was het eerste avontuur. Bij estancias staan is niet ons ding. Door al die koeienstront krijg je enorm veel vliegen.

Weer verder noordwaarts langs mooie wegen van het Iberapark met veel vogels. Het had overal hard geregend en met de rode klei hier in de provincie Missiones wordt het al gauw een puinhoop. We gaan nu richting de watervallen van Iguazu maar eerst nog naar de missieposten, maar daarover later meer.