The end of the world

17 februari 2020 - Ushuaia, Argentinië

De avond voor we de grens naar Chili overstaken kampeerden we op een grote open vlakte, een toegang voor een estancia die 20 km verderop lag. Het waaide die nacht zo hard dat we alle ramen dichthielden en het dakluik vastbonden met een extra touw. Maar goed dat we de foto’s van omgewaaide campers niet gezien hebben op internet. Het is heel bijzonder om zo helemaal alleen te kamperen met uitzicht op de Torrespieken in de verte, maar met windsnelheden van 120 km per uur soms wel angstig.

We verstopten onze groente, fruit en zuivel voor de douane bij de grens. Ik doe altijd heel gastvrij het trapje naar beneden en de koelkast open om te laten zien dat we niks te verbergen hebben. Hij keek in de koelkast en zag een doosje eieren en griste het eruit en vloog ermee naar buiten. Not allowed!!!!! riep hij. Dat wist ik ook wel maar als ze eenmaal iets gevonden hebben zijn ze zo weer vertrokken en konden wij verder.

We naderden het nationale park Torres del Paine in Chili. Het aanzien van het park is ontstaan in de ijstijd en al van ver zie je de granieten pieken fier in de lucht steken.

Het weer kon niet mooier met een blauwe lucht en prima temperatuur van 16 gr.  Rond de pieken hangt meestal een partij wolken en moet je op tijd afdrukken met je camera anders ben je te laat. Dit park is ruig met watervallen, snel stromende rivieren en overal doorkijkjes op de meren en bergen en gletsjers. Ik heb deze keer wel erg veel foto’s op de site gezet maar ik kan moeilijk kiezen. We bleven 3 volle dagen in het park, je mag kamperen waar toiletten zijn en dat werkt prima. Dit is het drukstbezochte park van Chili en we zagen wel waarom. Je kunt er geen genoeg van krijgen. We maakten een wandeling over het kiezelstrand naar de gletsjer Grey waar wat ijsbergjes voor drijven die zijn afgebroken, die maken er een fotogeniek geheel van.

Het volgende doel was Puerto Natales, vroeger een klein vissershaventje en een slachthuis voor schapen die hier werden ingevroren. Nu een leuk plaatsje waar voor toeristen van alles te krijgen is. We waren blij eindelijk weereens een gasman gevonden te hebben die onze flessen kon vullen want we konden geen kop thee meer zetten. In Argentinië lukte het niet bij de laatste 2 gasmannen.

We kampeerden aan het meer en ontmoeten weer het stel Amsterdammers wiens bus ook bij ons op de boot stond. Ook een stel Friezen die we de dag van te voren leerden kennen waren van de partij. 3 Nederlandse overlanders op een rij, ongelofelijk zo ver van huis. Heerlijke plek aan het meer met prachtige zonsondergangen en overal vogels en zwanen. Super ongerepte plek zou je denken maar als je achterom kijkt zie je sloopauto’s liggen en in het water autobanden en overal plastic. We kunnen het niet laten om het afval te verzamelen wat op onze plek ligt. Argentijnen en Chilenen zijn wat dat betreft wel erg makkelijk uitgevallen. Fles bier leeg. Gooi hem over je schouder en je bent er vanaf. Ze hebben waarschijnlijk geen idee op wat voor een prachtige plek ze wonen op onze planeet en hoe zuinig we daarop moeten zijn. Ook overal staan ze met de motor aan te wachten, ook de parkrangers soms wel 20 minuten staan de auto’s nutteloos uitlaatgas te maken.

Punta Arenas, een drukke stad met een vies industrieterrein was vroeger een stad voor de welgestelde schapenboeren die hier grote villa’s lieten bouwen. Het kerkhof waar ze begraven liggen lijkt op Recoleta in Buenos Aires, marmeren familiegraven e.d. Als je de geschiedenis leest van de schapenboeren wordt je niet vrolijk. Toen duidelijk werd dat het zuiden geschikt was voor schapen lieten de schapenbaronnen de Indianen die hier al eeuwen vreedzaam woonden vermoorden, vergiftigen of ze stierven aan ziektes die de kolonisten meebrachten en zo ontstonden er estancia’s met tienduizenden schapen.

Met de ferry voeren we naar het eiland Tierra de Fuego of wel Vuurland. Een kaal winderig gebied waar niet veel groeit en je alleen guanaca’s ziet grazen en schapen. Het landschap kon mij niet bekoren. Maar na weer een paar honderd kilometer zie je de bergen weer opdoemen, het laatste stuk van de Andes die hier uiteindelijk in zee verdwijnt. En dan rijdt je Ushuaia binnen. Cruiseschepen liggen in de baai evenals 2 schepen van Greenpeace. Het stadje is niet meer dan een winkelstraat met tax-freewinkels en wijken volgebouwd met bouwsels van golfplaat en chipwood. Hier wonen veel gelukzoekers uit midden Amerika en de overheid heeft flink geïnvesteerd om hier mensen naartoe te krijgen met de electronicaindustrie.

Het weer was weer prima en we maakten een prachtige boottocht op het Beaglekanaal met een luxe catamaran. We zagen veel zeevogels en een eiland met zeeleeuwen en grote zeerobben. We passeerden ook de meest zuidelijk gelegen vuurtoren en uiteindelijk het hoogtepunt de pinguïnkolonie met 3 soorten pinguïns, prachtig gezicht.

Hierna nog een dag naar het nationale park Tierra de Fuego en dan weer noordwaarts.

We hebben het zuidelijkste punt bereikt! Wie had ooit gedacht dat we met onze eigen Enjoy op het einde van de wereld zouden komen. (de marketingkreet is hier “the end of the world”) maar aangezien de aarde rond is is er geen einde.

Uiteindelijk hebben we al zowat 11000 km gereden vanuit Montevideo.

Foto’s

3 Reacties

  1. Marende en Jan:
    18 februari 2020
    weer een prachtig verhaal ondersteund door evenzo mooie foto's . Wat een afstand al hé... 11000 km.... nog veel plezier en blijven genieten...
  2. Tony Peters:
    18 februari 2020
    Hallo Ad en Anne-Marie...wat 'n mooi en interessant verhaal weer...met prachtige foto's wij genieten volop mee met jullie belevenissen...en wat hebben jullie al veel kilometers gemaakt in die korte tijd...maar goed dat jullie camper in perfecte staat is..geniet lekker verder van jullie mooie vakantie....groetjes van Tony en Riet...
  3. Ruut en Trees:
    20 februari 2020
    Hoi Anne-Marie en Ad,
    Het klinkt afgezaagd om weer te zeggen wat mooi en prachtig maar het is echt zo. Wat zien jullie toch veel prachtige natuurverschijnsels. Een nieuwtje voor jullie: wij hebben onze eerste cruise geboekt naar de Noordkaap. Toch op de boot dus !!
    Jullie horen er nog wel meer over.
    Groetjes,Ruut en Trees