Un canto a Galicia.........

20 juli 2015 - Santillana del Mar, Spanje

Het groene noorden van Portugal grenst aan de provincie Galicie van Spanje. Zo gauw je de grens passeert merk je meteen het verschil. De wegen in Spanje zijn weer perfect (blijkbaar hebben ze toch meer subsidie aangevraagd bij de EU dan Portugal) Huizen zijn moderner, alleen spreekt er nu helemaal niemand meer Engels en zullen wij ons weer moeten verdiepen in "Spaans voor op reis." Het lukt al heel aardig om wat zinnetjes te zeggen, alleen zijn de Spanjaarden erg ongeduldig en beginnen meteen te ratelen.


Typisch dat je vaak een heel andere voorstelling hebt van een streek die je gaat bezoeken. Zo dachten wij dat Galicie heel dun bevolkt zou zijn en heel ruig. Nou echt niet.... het is een van de drukst bevolkte provincies van Spanje met heel veel bebouwing en overal auto's. Gek wordt je in Spanje van al die auto's. Ik denk niet dat hier veel wegenbelasting wordt geheven want ik heb nog nooit een land gezien met zoveel auto's. Verkeersvrije centra in steden zijn er niet veel. Als je in een restaurantje op een terras in een mooi plaatsje wilt eten moet je eerst een verkeersvrije straat zoeken anders zit je in de uitlaatgassen. Ook op mooie plaatsen aan zee of met een schitterend uitzicht nooit een terras of een restaurant, die zitten altijd aan de doorgaande wegen. Tja s'lands wijs s'lands eer.


We begonnen ons bezoek aan Galicie in de streek de Rias Baixas. Dit zuidwestelijke deel van Galicie bestaat uit 4 grote inhammen ( de ria's) temidden van dennenheuvels. Het zijn een soort fjorden. Het landschap is hier fraai en na elke bocht verschijnt er weer een ander prachtig strandje. Heel af en toe vindt je nog een middeleeuws plaatsje met oude granieten huizen want graniet is het bouwmateriaal wat hier veel wordt gebruikt en makkelijk de eeuwen doorstaat. Veel huizen hebben hier horeas. Dit zijn enorme granieten kisten met een dak en een deurtje van hout die achter de huizen staan en vroeger werden  gebruikt om graan en andere producten te bewaren en tegen ongedierte te beschermen.


De ene keer lijkt deze streek op Schotland met het graniet en de Keltische gebruiken (hier hebben ze ook doedelzakken!) de andere keer is het net Canada met al die meren en dennen. Dan weer Noorwegen met de fjorden en Engeland met de kliffen. Het water met al z'n getijden brengt vaak mooie plaatjes mee met bootjes die droogliggen. Ongelofelijk hoe snel de ria's leegstromen bij eb en weer volbij vloed.


Er staan hier veel mooie middeleeuwse kerkjes, kathedralen en kloosters. Spanje is natuurlijk heel katholiek, wat je ook ziet aan al de feestdagen en heiligendagen die hier gevierd worden. Heel bijzonder zijn de calvaries. Dit zijn granieten (soms smeedijzeren kruisen) met aan de ene kant Jesus aan het kruis en aan de andere kant Maria. Deze kruisen zie je overal in de middeleeuwse stadjes waar vroeger hekserij voorkwam.


Hoogtepunt van Galicie was Santiago de Compostela. Wat een prachtige oude stad met een groot middeleeuws centrum. Straten met zuilengalerijen, vele kloosters en natuurlijk de schitterende kathedraal waarvan een toren in de steigers staat en waar net als aan onze st. Jan altijd wel gewerkt wordt. We zagen vele vermoeide wandelaars (pelgrims?)  Knap hoor vaak jonge mensen die wel 300 km hebben gelopen of meer. Doen ze het dan niet voor de heilige Jacobus dan hebben ze vast wel een persoonlijke reden om deze pittige tocht te lopen. We ontmoetten een geestelijke die alleen liep en zijn tocht door een wandelbureau had laten organiseren. Zo was hij iedere avond als hij moe aankwam verzekerd van een schoon bed en een lekkere maaltijd met een paar glazen wijn waar hij zichtbaar van genoot.


De Pelgrimsmis die iedere dag in de kathedraal wordt gehouden is heel bijzonder. De kerk zit afgeladen vol en veel mensen blijven staan. Er is geen koor maar de mis wordt opgeluisterd door een non met een prachtige stem. Aan het eind van de mis gebeurt waar iedereen op zit te wachten; een enorm wierookvat wordt door 8 mannen aan dikke koorden verticaal over het priesterkoor geslingerd, gaat heel hard. Deze traditie is al oud en het vat is al 2 keer in al die honderden jaren eraf gevlogen. Maar ja als je hierdoor komt te overlijden is dat natuurlijk wel zo speciaal dat je meteen naar de hemel gaat......


Wat weer betreft is deze streek een vreemde eend in de bijt in Spanje. s'Morgens is het vaak mistig en kil, maar om een uur of elf breekt de zon door en kan het s'middags wel 25 gr. worden. Dit gebied wordt niet veel bezocht door toeristen en dat vinden wij niet erg zo heb je niet het idee dat het hoogseizoen is hier, je bent meestal de enige buitenlander met de Spanjaarden. Helaas krijgen de Spanjaarden zelf nu ook vakantie en vooral in de weekenden zijn de stranden afgeladen vol.


Voor kampeerders die van vrij kamperen houden is het hier een walhalla. In Spanje mag je overal "parkeren", dus wij hebben al veel mooie plekjes gevonden om te overnachten. Haventjes, strandjes, mooie baaien, de vuurtoren van Hercules in la Coruna en een parking van een middeleeuwse basiliek met zeezicht. Water en afvoer zijn geen probleem want er zijn veel serviceplaatsen. Douchen gaat ook prima, er zijn op elk strand stranddouches en als je een keer vroeg bent kun je je haar wassen (met koud water uiteraard)


Spanjaarden eten hun hoofdmaaltijd s'middags dus af en toe nemen we een "menu del dia" in een van de sobere restaurantjes want gezellig kun je ze niet noemen. De ene keer smaakt het beter dan de andere maar je leert zo wel wat streekgerechten kennen. Het is vooral vis en schaaldieren wat op de menu's staat want we zitten natuurlijk altijd bij de oceaan in de buurt.


We zijn nu in de Rias Altas in de Costa Verde. Erg mooie groene kust waar het het jaar door veel regent, maar wij hebben nog geen natte dag gehad. Ruige kusten, prachtige witte strandjes en vissersplaatsjes dat zie je hier zoal. Hier is het noordelijkste punt van Spanje, een schiereilandje met een schitterende klif met een vuurtoren. Hier komen de Atlantische oceaan en de Golf van Biskaje samen. We bezoeken nog een stuk van de kust en gaan dan door de Picos de Europa, een mooi berggebied waar we uiteindelijk weer uitkomen bij ons beginpunt San Sebastian van vorig jaar september.

Ongelofelijk we hebben 8 maanden gereisd op het Iberisch schiereiland en Marokko het afgelopen jaar. Het was een prachtige reis en ook heel divers. Maar nu eerst naar huis. In september gaan we nog een paar weken naar Duitsland als onze Floridavrienden voor de 2e keer naar Brabant komen, maar het zijn nog heel wat kilometers voor we weer in het Brabantse zijn. Tot ziens!

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Jan en Marende:
    20 juli 2015
    weer een prachtig verhaal om jullie reis mee te mogen beleven....ga zo door zou ik zeggen.....tot snel....en lieve groetjes van ons
  2. Martha:
    20 juli 2015
    Weer genoten van jullie reis, nu het noorden van Spanje.
    Hier alles oke. Goede thuisreis.
    Martha
  3. Ruut en Trees:
    22 juli 2015
    Jullie hebben nu al door zoveel landen gereisd dat jullie zelfs specifieke vergelijkingen kunnen maken tussen Noorwegen, Canada, Engeland, Spanje, Marokko , Schotland etc. Jullie zijn inmiddels ervaren, doorgezomerde en doorgewinterde reizigers . Nu nog 'n keer te voet naar Santiago de Compastella ? Prachtig verhaaltje trouwens over de kathedraal en de gebruiken voor de wandelaars. De priester die jullie tegen kwamen had het goed voor elkaar. Bed ,Breakfast and Vino. Voor jullie weer richting Duitsland gaan willen we graag met jullie ergens eten met de spaarzegels van AH. We hebben voor jullie ook 1 kaart vol. Goede reis terug en tot gauw ziens.
    Trees en Ruut
  4. Anne van der Molen:
    25 juli 2015
    Ben gewoon sprakeloos, wat een mooie foto`s en dito verhalen; maar ook goed verzorgd zoals alinea`s welke ongeveer even groot zijn. Kortom dit is prettig leesvoer. Nog een veilige thuisreis toegewenst. In september ga ik naar het zonnige zuiden en hoop net zoals jullie onvergetelijke ervaringen op te doen.

    Met een hartelijke groet vanuit Friesland,
    Anne.