Kamperen in Zuid Afrika

23 maart 2018 - Durban, Zuid-Afrika

Toen ik in 2006 thuiskwam uit de bibliotheek met een tijdschrift over kamperen in Zuid Afrika en ik zei dat mij dat wel wat leek keek Ad mij aan of ik gek was, maar toen hij het artikel zelf had gelezen en zag op Google earth dat er campings zijn die zowat hetzelfde zijn als die in Europa bleek dit het begin te zijn van 3 fantastische kampeervakanties in ZA.

In 2007 reisden we 5,5 maand door ZA en brachten we zelfs de koude winter door in een tent. Bij het continent Afrika denk je niet meteen aan vorst, maar we hebben toen veel kou geleden vooral op hoger gelegen gebieden, maar met een kacheltje hebben we het aardig kunnen redden.

Wat kamperen betreft is er weinig veranderd in ZA. De campings die meestal op prachtige plaatsen liggen in de natuur zijn vaak wat ouderwets wat betreft de douches en toiletten maar de zwarte poetsdames houden alles spic en span, dit zijn de schoonste campings die wij op de hele wereld tegengekomen zijn. Er zijn hier zelfs badkuipen om in te dobberen, dat zie je toch nergens.

Vuilnisbakken worden elke dag leeggemaakt (als de campingmannen het niet doen doen de baboons het met alle plezier) tuinmannen zijn constant aan het maaien en snoeien want het groeit in dit tropische klimaat hard.

Het grote verschil met de campings in Europa zit ‘m in de grootte van de plekken, waar je in Spanje met z’n drieën staat heb je de plek hiervoor jezelf. Heerlijk veel ruimte om je heen. Kamperen in ZA doen alleen blanken.

Vanuit de prachtige Drakensbergen reden we naar de kust. De stad Durban slaan we over. Hier wonen veel Indiërs (oorspronkelijk uit India hiergekomen als contractarbeiders voor de suikerrietplantages) We reden door Pietermaritzburg, een mooie stad (geweest) met veel gebouwen uit de koloniale tijd, maar sinds de zwarten het hier hebben overgenomen zie je de stad verpauperen.

Dus reden we rechtstreeks naar de schitterende kust met de wilde Indische oceaan. Als je richting kust rijdt zie je meteen de tropische begroeiing, overal palmen, bananenplanten en crotons. Het is hier warm en vochtig, maar volgens de bewoners hier viel de zomer dit jaar nogal mee wat hitte en vocht betreft dus hebben we geluk.

We zetten onze tent op op de Infafa camping ver weg van steden en lawaai. Alles is hier een slagerij en supermarkt, restaurant met zelfs een prima sundaylunch en prachtige badkamers. Leuke buren, mensen van rond de 80 die nog kamperen in een tent uit Durban. Geweldig als je dat nog kunt op je 80e. (Ad gaat ervoor!)

De camping ligt pal aan de oceaan en de hele dag en nacht hoor je het knallen van de golven op de rotsen. De eerste avond werden we getrakteerd op weereens een onweersbui, maar nu we weten dat het tentje het met gemak uithoudt maken we ons daar niet meer druk om. Koken om 5 uur en eten om 6 uur, dan ben je het onweer meestal voor en heb je de afwas gedaan voor het begint te regenen.

Het landschap is natuurlijk niet voor niets zo prachtig groen, zo mooi hebben we Zuid Afrika nog nooit gezien. In Kaapstad zullen ze wel jaloers zijn op al die regen.

Van de week reden we eind van de middag naar Scottburg, een plaatsje aan de oceaan. Het stadje stelt zelf weinig voor,  maar er is een Spurrestaurant met wifi, dus dat is de enige reden waarom we daar eten. Er zijn hier trouwens alleen maar ketenrestaurants, particuliere eethuizen zie je hier niet meer. Na de maaltijd tijdens het onweer stonden we in de auto te kijken naar een fantastisch schouwspel. In deze mooie baai waar de golven al van verre komen aanrollen onweerde het hard en na een tijdje ontstonden er 2 regenbogen boven de oceaan. Door een spleetje tussen de wolken piepte een straaltje zon en scheen over de enige palm die hier staat en zette alles in een heel apart licht. Kijk maar eens naar de foto, heel mooi.

Vanuit Ifafa reden we zuidwaarts naar de Oribi Gorge, in de reisgidsen wordt daar niet veel aandacht aan besteed maar wij vonden het zeer de moeite waard. Het is een grote gorge waar vroeger een enorme wilde rivier door moet hebben geraasd voor miljoenen jaren om dit landschap te creëren. Nu zijn de bergen prachtig begroeid en is alles groen. Beneden stroomt een modderige rivier. Vanuit het Leopard Rock cafe heb je een fenomenaal uitzicht over de gorge, wat een feest om hier te lunchen. De hornbillvogels vinden het hier ook leuk want ze zitten te wachten tot ze een frietje van iemand krijgen wat ze in de boom oppeuzelen.

De volgende dag reden we weer terug naar Oribi omdat we afgesproken hadden met een gids die ons naar de vulturehide zou brengen. Hier zit een kolonie Kaapse gieren die met uitsterven worden bedreigd. De reden is dat er niet genoeg kadavers meer zijn van wilde dieren. Door alle stropers is er steeds minder wild en dat betekent dus ook minder voedsel voor de gieren die in 1,5 uur een compleet kadaver kunnen wegwerken. Prachtige grote vogels met een spanwijdte van hun vleugels van meer dan 2 meter zie je hoog in de lucht cirkelen op zoek naar voedsel.

We staan nu 2 nachten op een prachtige camping met overal tropisch groen, heerlijk in de schaduw. Van hieruit gaan we noordwaarts richting St. Lucia, naar de wetlands en de wildparken.

Wat foto’s op de website betreft moet je af en toe maar eens een album terugkijken want regelmatig moet ik stoppen met uploaden omdat de wifi niet sterk genoeg is. En probeer ik het de volgende keer weer opnieuw. Wifi blijft een probleem, alleen Mac Donaldswifi is sterk genoeg.

Foto’s

10 Reacties

  1. Els:
    23 maart 2018
    Alweer zo’n helder verhaal! Dat kamperen klinkt en ziet er ook zo natuurlijk uit! Genieten straks van de wildparken🦏🐅🦒🐢🦅🦓🐡tot de volgende keer!
    Groetjes uit Schoorl
  2. Maria Visser:
    23 maart 2018
    Hoi ad en Annemarie mooi verhaal het gaat jullie goed .maar even een vraagje ik had jullie een Mail gestuurd in verband met de verjaardag van Harrie Stokmans die 80 word en een Feest geef hebben jullie die Niet gehad ???????????
  3. Marende en Jan:
    23 maart 2018
    Wat een prachtige foto's Anne-Marie en Ad, onderbouwd met jullie mooie verhalen. Weer een belevenis om dit te lezen hoor....Lekker genieten.....Wij gaan de zomertijd weer verwelkomen as weekend met hopelijk een beetje weer wat hier bij hoort... lieve groetjes van ons
  4. Tony Peters:
    23 maart 2018
    Hallo Ad en Anne-Marie...Prachtig verhaal... en weer enorm genoten van de mooie foto's
    geniet lekker verder....groeten van Tony en Riet,..
  5. Nico en Maya:
    23 maart 2018
    Dag Ad en Anne-Marie.

    Wederom een beeldend en fraai verslag. Het is overduidelijk dat jullie volop genieten.
    Wat een fraaie foto's!

    Met groet, mede namens Maya,

    Nico
  6. Ruut en Trees:
    23 maart 2018
    Hoi avonturierders. Wederom genoten van jullie verhaal én van de prachtige foto's. Anne-Marie kan zeker wel eens een paar foto's opsturen naar een natuurfotoblad. Ze zouden er zeker niet in misstaan. Tijdens het lezen waan ik me ik ZA en zou er best willen verblijven. Maar ja ik zal het toch nog effe moeten doen met Noord-Brabant. Ook niet gek hoor maar verschil moet er zijn.
    Nog veel reisgenot. Groetjes Trees
  7. Martha:
    24 maart 2018
    Hoi Ad en Anne-Marie.
    Weer erg genoten van jullie verhaal jullie genieten er zelf ook enorm van en gelijk heb je heel fijn dat wij mee mogen genieten. Blijft zo doorgaan hier is alles oké. Lieve groetjes van mij. Martha.
  8. Jos Govers:
    24 maart 2018
    Hoi Ad en Annemarie,

    Schitterende foto's weer en een mooi verhaal, kunnen jullie dadelijk in Brabant nog wel wennen? Groeten en geniet nog lekker door. Tineke en Jos
  9. Petra:
    25 maart 2018
    Vooral weer heel veel mooie foto´s. Annemarie, je bent je beroep misgelopen. Je had natuurfotograaf moeten worden. Kan nog altijd! Groetjes van Petra.
  10. Loes:
    26 maart 2018
    Inderdaad mooie foto's zonder noemenswaardige telelens. Ik ga toch eens even opzoeken wat een spur restaurant mag zijn, want die term komt me helemaal niet bekend voor. Dankzij Wikipedia blijkt dat dit een steak house restaurantketen in ZA is. Weer wat geleerd.Veel plezier in en tot horens. Gr. Loes